وبلاگ

۴

 

۱۰۰%

 

۱۰۰%

 

۴

 

۱۰۰%

 

۱۰۰%

 

 

 

MDD

 

-

 

-

 

-

 

-

 

-

 

-

 

 

 

DYS

 

۴

 

۷۵%

 

۵۰%

 

۴

 

۷۵%

 

۵۰%

 

 

 

Dep NOS

 

۳

 

۶۷%

 

۳۳%

 

۳

 

۶۷%

 

۶۷%

 

 

 

برخی از آزمودنی­ها اختلال­های همبود چندگانه دارند و مجموع اختلال­های همبود می ­تواند بیشتر از تعداد آزمودنی­ها باشد. پرسشنامه اختصاصی برای اختلال هراس در دسترس نبود، بنابراین برای این اختلال ملاک قضاوت بر اساس درجه­بندی شدت بالینی (CRS) و مقیاس سازگاری اجتماعی و کاری محاسبه شد.

یادداشت: TRS= وضعیت پاسخ­دهی درمان؛ HESF= وضعیت عملکرد نرمال؛ GAD= اختلال اضطراب فراگیر؛ OCD = اختلال وسواسی-اجباری؛ SAD= اختلال اضطراب اجتماعی؛ PDA= اختلال هراس با گذرهراسی؛ Anx NOS= اختلال اضطرابی نامشخص؛ MDD= اختلال افسردگی اساسی؛ DYS= اختلال افسرده­خویی؛ Dep NOS= اختلال افسردگی نامشخص
در این پژوهش از آزمون­های خی­دو برای بررسی تفاوت در نرخ تغییرات بالینی مربوط به تشخیص­های اصلی این پژوهش (اختلال اضطراب فراگیر، اختلال وسواسی-اجباری، اختلال اضطراب اجتماعی، اختلال افسردگی اساسی و اختلال افسرده­خویی) استفاده شد. نتایج آزمون خی­دو نشان داد که بین تشخیص­های اصلی که به وضعیت پاسخ­دهی درمان فراتشخیصی مبتنی بر افکار تکرارشونده منفی در پایان درمان دست یافتند (اختلال اضطراب فراگیر: ۱۰۰%؛ اختلال وسواسی- اجباری: ۷۵%؛ اختلال اضطراب اجتماعی: ۱۰۰%؛ اختلال افسردگی اساسی: ۱۰۰% و اختلال افسرده­خویی: ۶۷%) تفاوت آماری معناداری مشاهده نشد (df₄)= 8.84, p=.12)²). هم­چنین نتایج آزمون خی­دو در وضعیت عملکرد نرمال نیز به نتایج مشابه وضعیت پاسخ­دهی درمان دست یافت و بین تشخیص­های اصلی مربوط به وضعیت عملکرد نرمال (اختلال اضطراب فراگیر: ۱۰۰%؛ اختلال وسواسی- اجباری: ۷۵%؛ اختلال اضطراب اجتماعی: ۵۰%؛ اختلال افسردگی اساسی: ۵۰% و اختلال افسرده­خویی: ۶۷%) تفاوت آماری معناداری مشاهده نشد (df₄)= 6.84, p=.08)²). اگرچه این مقایسه­ها به دلیل حجم طبقه ­های تشخیصی کم با محدودیت­هایی در بسط نتایج آن مواجه است ولی شواهد اولیه مبنی بر تأثیرهای مساوی درمان فراتشخیصی مبتنی بر افکار تکرارشونده منفی برای اختلال­های ناهمگن فراهم می­ کند.
علاوه بر این نتایج جدول ۵۹-۴ نشان می­دهد که ۷۸ درصد آزمودنی­های گروه درمان فراتشخیصی مبتنی بر افکار تکرارشونده منفی در تشخیص­های همراه در مرحله پایان درمان از وضعیت بیماری به وضعیت پاسخ­دهی درمان و ۶۵ درصد آن­ها به وضعیت عملکرد نرمال (شاخص دیگری از تغییرات معنادار بالینی) دست یافته­اند. در مرحله پیگیری دوماهه نیز آزمودنی­های تحت درمان فراتشخیصی مبتنی بر افکار تکرارشونده منفی در شاخص­ های وضعیت پاسخ­دهی درمان و وضعیت عملکرد نرمال به ترتیب به میزان ۷۷ و ۷۴ درصد ارتقا یافتند که نه­تنها دستاوردهای درمانی مربوط به تشخیص­های همراه در طول دوره دوماهه پیگیری حفظ شد بلکه نسبت به پایان درمان هم ارتقا پیدا کرد. بر اساس نتایج جدول ۵۹-۴ بیشترین تغییرات معنادار بالینی در تشخیص­های همراه مربوط به گروه درمان فراتشخیصی مبتنی بر افکار تکرارشونده منفی متعلق به اختلال­های اضطرابی و کمترین آن متعلق به اختلال­های افسردگی است.
در مورد تغییرات معنادار بالینی مربوط به درمان فراتشخیصی بارلو بر اساس نتایج جدول ۶۰-۴ می­توان این گونه جمع­بندی کرد که این درمان در حوزه تشخیص­های اصلی در مرحله پایان درمان موفق به کسب ۶۷% درصد در وضعیت پاسخ­دهی درمان و ۵۳% درصد در وضعیت عملکرد نرمال شده است. در مرحله پیگیری دوماهه نیز آزمودنی­های تحت درمان فراتشخیصی بارلو در شاخص­ های وضعیت پاسخ­دهی درمان و وضعیت عملکرد نرمال به ترتیب به ۶۰% و ۵۱% درصد دست یافتند که حاکی از حفظ دستاوردهای درمانی مربوط به تشخیص­های اصلی در طول دوره دوماهه پیگیری می­باشند، البته میزان آن نسبت به پایان درمان اندکی کاهش یافت.
جدول ۶۰-۴٫ شاخص­ های معناداری بالینی گروه درمان فراتشخیصی بارلو در اختلال­های اصلی و همراه در دو مرحله پایان درمان و پیگیری دوماهه

 

 

تشخیص­های بالینی

 

پایان درمان

 

پیگیری دوماهه