وبلاگ

شکل۵-۴٫ مقایسه‌ی الگوریتم پیشنهادی و SEEM 53
شکل۵-۵٫ مقایسه‌ی الگوریتم پیشنهادی بر اساس نحوه‌ی استفاده از وزنهای رابطه (۵) ۵۵
شکل۶-۱٫ شبکه‌ی حسگر بی‌سیم ۵۹

فهرست جداول
جدول ۱-۱٫ تعدادی ازگره‌حسگرهای رایج وکاربردآنها ۳
جدول۲-۱٫ انواع پروتکل‌های مسیریابی درشبکه‌های حسگر بی‌سیم ۱۳
جدول۲-۲٫ مقایسه‌ی الگوریتم‌های مسیریابی سلسله مراتبی ۱۷
جدول۴-۱٫ مقایسه‌ی شبیه‌سازهای شبکه‌های حسگربی‌سیم ۳۸
جدول۵-۱٫ ضرایب ثابت رابطه‌ی (۵) درشرایط مختلف شبکه ۴۸
جدول۵-۲٫ مقایسه‌ی نرخ دریافت داده توسط ایستگاه اصلی درالگوریتم‌های مسیریابی ۵۴
فصل اول
مقدمه
۱ مقدمه
شبکه های حسگر بیسیم از تعدادی گرهحسگر تشکیل شده است و به طور معمول اندازهی این گره‌ها کوچک است و ارزان قیمت هستند. تمامی این گره‌ها قابلیت دریافت اطلاعات از محیط اطراف خود را دارند، همچنین میتوانند داده‌های در‌یافت ‌شده از محیط را به سمت گره‌حسگری که در همسایگی آنها قرار دارد بفرستند و یا از آنها دریافت کنند. در این نوع شبکه ها شعاع انتقال داده‌ها محدود است، همچنین گره‌ها از نظر پردازشی و ذخیرهی اطلاعات نیز محدودیت دارند. با توجه به محدود بودن انرژی گره‌ها، بیشتر روش های مسیریابی در این نوع شبکه ها با هدف افزایش طول عمر شبکه مطرح شدهاند. در این پژوهش یک الگوریتم مسیریابی جدید معرفی میشود که مهمترین هدف آن افزایش عمر شبکه است.
در بیشتر کاربردهای شبکه های حسگر بیسیم، نحوهی قرار گرفتن گره‌ها در محیط فیزیکی به صورت تصادفی است ونقشه‌ی خاص و از پیش تعیین شده‌ای ندارد. گره‌ها پس از قرار گرفتن در محیط به طور خودکار ساختار شبکه را تشکیل میدهند و برای مدت محدودی به دریافت اطلاعات از محیط اطراف و انتقال آن به ایستگاه اصلی میپردازند. انرژی لازم برای دریافت اطلاعات از محیط و فرستادن اطلاعات به دیگر حسگرها توسط باتری‌های تعبیه شده در حسگرها تأمین می‌شود. بنابراین انرژی این گره‌ها محدود است و در اکثر کاربردها پس از اتمام انرژی باتری، شارژ مجدد ویا تعویض آن بسیار دشوار و به‌طور معمول غیرممکن است.

کاربردهای مختلف شبکه‌های حسگر منجر به تولید گره‌‌‌حسگرهای زیادی شده است که از نظر معماری، اندازه، مصرف انرژی و شعاع پوشش گره بسیار متفاوت هستند. جدول ۱-۱ تعدادی از این گره‌حسگرها و کاربردی را که دارند نشان می‌دهد]۱[.
جدول ۱-۱٫ تعدادی از گره‌حسگرهای رایج و کاربرد آنها

۱-۱ ضرورت مسئله و چالش‌های پروتکل مسیریابی

محدودیت انرژی همواره مهمترین چالش پیش‌روی شبکه‌های حسگر بی‌سیم بوده است. با توجه به اینکه بخش زیادی از انرژی شبکه صرف ارسال اطلاعات به دست آمده از محیط به سمت ایستگاه اصلی می‌شود، استفاده از یک روش مسیریابی مناسب می‌تواند تا حد زیادی طول عمر شبکه را افزایش دهد. ارائه‌ یک پروتکل مسیریابی برای شبکه‌های حسگر بی‌سیم با چالش‌هایی روبه‌روست که از محدودیت‌های این شبکه‌ها ناشی می‌شود. همچنین این شبکه‌ها در بسیاری از منابع شبکه نیز محدودیت دارند. برای مثال: پهنای باند ارتباطی^[۲]، واحد پردازشگر، واحد ذخیره‌سازی و انرژی ]۲،۳[. مهمترین چالش‌های پیش روی طراحی پروتکل‌های مسیریابی عبارتند از]۴،۵،۶[:

۱-۱-۱ ظرفیت محدود انرژی