وبلاگ

 

• . صدرالدین محمد شیرازی، الحکمه المتعالیه فی الأسفارالعقلیه الأربعه، (حاشیه نویسی: محمدحسین طباطبایی)، ج۹، صص ۱۴۱-۱۴۰. ↑

 

• .غلامحسین ابراهیمی دینانی، قواعد کلی در فلسفه ی اسلامی، چاپ سوم، (تهران: پژوهشگاه علوم انسانی، ۱۳۸۰)، ج۱، ص۱۰۰. ↑

 

• . صدرالدین محمد شیرازی، الحکمه المتعالیه فی الأسفارالعقلیه الأربعه، (حاشیه نویسی: محمدحسین طباطبایی)، ج۶، صص۱۱۱-۱۱۲. ↑

 

• . همان. ↑

 

• . همان، ج۷، ص۲۷۳. ↑

 

• . غلامحسین ابراهیمی دینانی، قواعد کلی در فلسفه ی اسلامی، ص ۴۷۲. ↑

 

• . صدرالدین محمد شیرازی، الحکمه المتعالیه فی الأسفارالعقلیه الأربعه، (حاشیه نویسی: محمدحسین طباطبایی)، ج۷، ص۲۴۴. ↑

 

• . همان، ص۲۵۷. ↑

 

• . غلامحسین ابراهیمی دینانی، شعاع اندیشه و شهود در فلسفه سهروردی، (تهران: انتشارات حکمت، ۱۳۷۹)، ص۴۲۱. ↑

 

• . قمر، ۵۰. ↑

 

• . صدرالدین محمد شیرازی، الشواهد الربوبیه، (ترجمه: جواد مصلح)، ص ۲۱۹. ↑

 

• . صدر الدین قونوی، مفتاح الغیب و شرحه مصباح الانس، چاپ اول، (تصحیح: محمد خواجوی)، (تهران: موسی، بی تا)، ص ۱۹۱. ↑

 

• . صدرالدین محمد شیرازی، الشواهد الربوبیه، (تصحیح و تعلیق: سید جلال الین آشتیانی)، صص ۱۳۹-۱۴۰. ↑

 

• . رحیم لطیفی، ص ۵۲. ↑

 

• . صدرالدین محمد شیرازی، الحکمه المتعالیه فی الأسفارالعقلیه الأربعه، (حاشیه نویسی: محمدحسین طباطبایی)، ج۱، ص ۲۳۱؛ همان، ج۷، ص ۷۷؛ همان، ج ۸، ص ۸۴. ↑

 

• . همان، ج۲، ص ۲۲۰و۲۲۳و۲۳۰. ↑

 

• . همان، ج۷، ص۷۷. ↑

 

• . سعید رحیمیان، ص ۲۲۵. ↑

 

• . همان، ص ۲۲۶. ↑

 

• . صدرالدین محمد شیرازی، الحکمه المتعالیه فی الأسفارالعقلیه الأربعه، (حاشیه نویسی: محمدحسین طباطبایی)، ج۹، ص ۷۵و ۱۴۲. ↑

 

• . اعراف، ۱۵۶. ﴿وَرَحْمَتِی وَسِعَت‌ْ کل‌َّ شَی‌ْءٍ﴾. ↑

 

• . صدرالدین محمد شیرازی، شرح بر زاد المسافر، (محقق:جلال‎الدین آشتیانی)، (قم: انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، ۱۳۸۱)، ج۱، ص ۵۱۰. ↑

 

• . همو، تفسیرالقرآن الکریم، ج۱، ص۶۵. ↑

 

• . علی اکبر نفیسی، فرهنگ نفیسی (ناظم الاطباء)، (بی جا، کتاب فروشی خیام،۱۳۶۰)، ج ۳، ص ۱۶۴۰. ↑

 

• . حسین بن محمد راغب اصفهانی، ‌مفردات الفاظ قرآن‌، (بیروت: نشر دارالقلم، بی تا)، ص ۳۴۷. ↑

 

• . محمد بن مکرم ابن منظور، لسان العرب، (انتشارات: دارا احیاء الثرات العربی)، ج۱۴، ص۱۷۴. ↑

 

• . سید محمد حسین طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، (قم: نشر جامعه مدرسین،۱۳۷۷)، ج۱، ص۲۹. ↑

 

• . همان، المیزان فی تفسیر القرآن، (دفترانتشارات اسلامی)، ج۱، ص ۴۱۴. ↑

 

• . الرحمن، ۱و۲. ﴿الرحمن علم القرآن﴾. ↑

 

• . بقره،۱۵۲. «پس مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم و شکرانه‏ام را به جاى آرید و با من ناسپاسى نکنید». ↑

 

• . بقره، ۱۷۸.«اى کسانى که ایمان آورده‏اید در باره کشته گان بر شما حق قصاص مقرر شده، آزاد، عوض آزاد و بنده، عوض بنده و زن، عوض زن و هر کس که از جانب برادر دینى اش یعنى ولى مقتول ،چیزى از حق قصاص به او گذشت ‏شود باید از گذشت ولى مقتول، به طور پسندیده پیروى کند و با رعایت احسان، خون بها را به او بپردازد. این حکم تخفیف و رحمتى از پروردگار شما است، پس هر کس بعد از آن از اندازه درگذرد وى را عذابى دردناک است». ↑

 

• ۲. بقره،۱۰۵. «‌نه کسانى که از اهل کتاب کافر شده‏اند و نه مشرکان هیچ کدام دوست نمى‏دارند خیرى از جانب پروردگارتان بر شما فرود آید با آن که خدا هر که را خواهد به رحمت‏ خود اختصاص دهد و خدا داراى فزون‏بخشى عظیم است». ↑

 

• . بقره،۶۴ .‌ »سپس شما بعد از آن پیمان روی گردان شدید و اگر فضل خدا و رحمت او بر شما نبود مسلماً از زیانکاران بودید». ↑

 

• . آل عمران، ۱۵۳.‌«یاد کنید هنگامى را که در حال گریز از کوه بالا مى‏رفتید و به هیچ کس توجّه نمى‏کردید و پیامبر شما را از پشت‏سرتان فرا مى‏خواند، پس خداوند به سزاى این بى‏انضباطى غمى بر غم تان افزود تا سرانجام بر آن چه از کف داده‏اید و براى آن چه به شما رسیده است ،اندوهگین نشوید و خداوند از آن چه مى‏کنید آگاه است». ↑

 

• • . آل عمران، ۱۵۹‌. «پس به برکت رحمت الهى با آنان نرم خو و پرمهر شدى و اگر تندخو و سخت دل بودى قطعاً از پیرامون تو پراکنده مى‏شدند؛ پس از آنان درگذر و برایشان آمرزش بخواه و در کارها با آنان مشورت کن و چون تصمیم گرفتى بر خدا توکل کن؛ زیرا خداوند توکل‏کنندگان را دوست مى‏دارد». ↑

 

• . مرتضی مطهری، مجموعه آثارشهید مطهری، ج‏۳، ص۳۴۵.   ↑

 

• . بهأالدین خرمشاهی‌، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی‌، (تهران: نشر دوستان،۱۳۷۷)، مدخل «رحمت‌«، ج ۱، ص۱۱۰۱. ↑

 

• . اعراف، ۱۵۶. «و رحمتم همه چیز را فرا گرفته است». ↑

 

• . غافر، ۷.« پروردگارا! رحمت و علم تو همه چیز را فرا گرفته است‌». ↑

 

• . صدرالدین محمد شیرازی، تفسیرالقرآن الکریم، ج۱، ص۶۵.  ↑

 

• . حسن حسن زاده ی آملی، ممد الهمم در شرح فصوص الحکم، (تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ۱۳۷۸)، ص۳۰۱. ↑

 

• . نور، ۳۵. ↑

 

• . سید محمد حسین طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن،(دفتر انتشارات اسلامی)، ج۱، ص ۴۱۴. ↑

 

• . حسن حسن زاده ی آملی، ممد الهمم در شرح فصوص الحکم، ص ۳۰۱. ↑

 

• . صدرالدین محمد شیرازی، تفسیر القرآن الکریم، ج۱، ص۱۷۲. ↑

 

• . حسن حسن زاده ی آملی، ممد الهمم در شرح فصوص الحکم، ص ۳۰۱.   ↑

 

• . صدرالدین محمد شیرازی، تفسیر القرآن الکریم، ج۱، ص۶۵. ↑

 

• . حسن حسن زاده ی آملی، ممد الهمم در شرح فصوص الحکم، ص۳۰۱. ↑

 

• . همان.   ↑

 

• . صدرالدین محمد شیرازی، تفسیر القرآن الکریم، ج۱، ص۱۷۲. ↑

 

• . سید محمد حسین طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، (دفتر انتشارات اسلامی)، ج۱، ص ۴۱۴. ↑

 

• . اعراف، ۲۷.« ما شیاطین را دوستان کسانى قرار دادیم که ایمان نمى‏آورند». ↑

 

• . مریم، ۸۳..« آیا ندانستى که ما شیطان ها را بر کافران گماشته‏ایم تا آنان را به گناهان تحریک کنند». ↑

 

• . عبدالله جوادی آملی، رحیق مختوم، ج۹، ص ۴۰۵. ↑

 

• . مرتضی مطهری، مجموعه آثارشهیدمطهری، ج۲۷، ص۱۷۹. ↑

 

• . صدرالدین محمد شیرازی، شرح بر زاد المسافر، ص۵۱۳. ↑

 

• . حسن حسن زاده ی آملی، ممد الهمم در شرح فصوص الحکم، ص۳۱۰. ↑

 

• . همان. ↑