وبلاگ

خدمات اشتغال

اختلاف میانگین گروه ها

Sig.

 

پائین

متوسط
بالا

۳۸/۱-
۹۹/۹-

۸۱۲/۰
۰۰۱/۰

 

متوسط

پائین
بالا

۳۸/۱
۶۱/۸-

۸۱۲/۰
۰۰۱/۰

 

بالا

پائین
متوسط

۹۹/۹
۶۱/۸

۰۰۱/۰
۰۰۱/۰

 

 

مقایسه‌های تعقیبی با بهره گرفتن از آزمون توکی نشان داد که میانگین تأثیر خدمات اشتغال بر توانمندسازی کودکان خیابانی در سطح پائین از نظر آماری تفاوتی با خدمات اشتغال سطح متوسط ندارد، اما خدمات اشتغال سطح پائین متفاوت از خدمات اشتغال سطح بالا است، همچنین خدمات اشتغال سطح متوسط نیز متفاوت از خدمات اشتغال سطح بالا است.
۴-۴ محدودیت‌های تحقیق
- کمبود منابع علمی و کتابخانه‌ای پیرامون کودکان خیابانی بخصوص در رابطه با توانمندسازی: در زمینه توانمندسازی مطالعات کمی صورت گرفته است و پس از بررسی‌هایی که صورت گرفت مشخص شد که در این زمینه تنها یک طرح تحقیقاتی مرتبط با مددکاری اجتماعی در رابطه با توانمندسازی کودکان در وضعیت دشوار بوسیله جاوید سبحانی صورت گرفته است و اکثر تحقیقات در ایران در رابطه با توانمندسازی، در رشته مدیریت و در رابطه با مدیریت سازمانی بوده است.
- عدم وجود آمار صحیح از تعداد کودکان و همچنین تعداد موسسات در سطح تهران و منطقه ۱۲ و بخصوص از تعداد کودکان خیابانی در خانه‌های کودک.
- عدم درک درست از سوالات پرسش نامه که در این خصوص علی‌رغم اینکه محقق در مواردی به توضیح بیشتر سوالات بطور فردی و شفاهی پرداخت ولی کودکان در سنین پایین‌تر با توجه به درک کم درخصوص سوالات چندگزینه ای اکثراً به سوالات به صورت دو وجه ای جواب می‌دادند. البته سعی شد که برای رفع این نواقص، سوالات در حضور مادر کودکان و یا مددکار انجمن انجام شود تا نتیجه کار دقیق‌تر باشد.

فصــل پنجم
«نتیجه‌گیری و پیشنهادات تحقیق»
۵-۱ مقدمه
مسئله در این فصل ابتدا نتایج پژوهش جمع‌بندی خواهد شد و بعد از آن که خلاصهای از نتایج تحقیق بیان شد، نتایج با بهره گرفتن از تئوریها تحلیل خواهد شد و در نهایت نیز محدودیتها و پیشنهادهایی در رابطه با موضوع، برای سازمانهای مردم نهاد و افرادی که علاقه‌مند به پژوهش در حوزه توانمندسازی کودکان خیابانی هستند ارائه می‌شود و همچنین موضوعاتی که از نظر نگارنده می‌تواند برای تحقیقات آتی برای تمام کسانی که علاقه‌مند به تحقیق در این زمینه‌ها هستند، مناسب ‌باشد، مطرح می‌شود. امید است که مفید فایده واقع گردد.
۵-۲ نتیجه‌گیری
این پژوهش به دنبال بررسی و مقایسه عملکرد دو سازمان مردم نهاد خانه کودک ناصرخسرو و خانه کودک شوش در توانمندسازی کودکان خیابانی در دو بعد توانمندی روانی و توانمندی اجتماعی است. برای این منظور نمونهای ۲۰۰ نفری از میان کودکان ۷ تا ۱۸ ساله ساکن دو خانه کودک ناصرخسرو و شوش در شهر تهران با بهره گرفتن از نمونه‌گیری سهمیه‌ای انتخاب شده‌ است.
یکی از ویژگیهای زمینه‌ای مورد بررسی در این پژوهش، سن است. یافته های پژوهش نشان میدهد که کمترین سن پاسخگویان ۷ سال و بالاترین سن پاسخگویان ۱۸ سال می‌باشد. بیشتر پاسخگویان در گروه‌های سنی ۱۳ تا ۱۵ سال قرار داشتند. بیشتر کودکان خیابانی مورد بررسی دارای تحصیلات ابتدایی بودند و بعد از این سطح تحصیلی، سطح تحصیلی راهنمایی بیشترین فراوانی پاسخگویان را به خود اختصاص میدهد و نسبت پسران به دختران تقریباً برابر و پسران ۵۳ درصد و دختران ۴۷ درصد بوده‌اند.
بیشتر کودکان مورد بررسی(۷۲٫۵ درصد) کمتر از دو سال تحت حمایت این دو سازمان مردم نهاد بوده‌اند و تقریباً ۲۷٫۵ درصد این کودکان از ۲ سال به بالا تحت حمایت موسسه بوده‌اند که علت کثرت تعداد کودکان تازه وارد، ثبت‌نام‌های جدیدی بوده که این موسسات انجام داده‌اند. در طی تحقیق به مقایسه این دو گروه برای درک بهتر تأثیر میزان ارائه خدمات بر توانمندسازی پرداخته شد که براساس نتایج بدست آمده؛ میانگین نمرات میزان ارائه خدمات در سازمان مردم نهاد خانه کودک شوش(۸۷٫۴۳) بیشتر از میانگین نمرات ارائه خدمات در سازمان مردم نهاد خانه کودک ناصرخسرو(۷۸٫۹۵) می‌باشد که این میزان در کودکانی که مدتهای بیشتری توسط سازمانها به آنها خدمات ارائه می‌شود(۱۰۳٫۰۲) بیشتر از میانگین کودکانی است که مدت کمتری است خدمات دریافت می‌کنند(۹۴٫۴۴) که این خود موجب تفاوت در توانمندسازی کودکان از نظر ابعاد توانمندی روانی و توانمندی اجتماعی در این دو موسسه شده است.
از لحاظ بیشترین درصد میزان ارائه خدمات حمایتی توسط سازمانهای مردم نهاد، میزان ارائه کمکهای مالی به کودکان و خانواده‌هایشان، توجه به نیازهای اولیه کودکان، نحوه درست فکر کردن برای افزایش قدرت تصمیم‌گیری، محیط مساعد، آموزش‌های گروهی، انجام کارهای گروهی به صورت تا حدی پاسخ داده شده است ولی دوره‌های آموزشی مهارت‌یابی در آینده و ارتباط بین مددکار اجتماعی و موسسه و کودک خیابانی به صورت زیاد پاسخ داده شده است.
از لحاظ بیشترین درصد میزان ارائه خدمات آموزشی توسط سازمانهای مردم نهاد، دوره‌های آموزشی دور شدن از موقعیتهای خطرناک، کسب مهارتهای زندگی، توجه به بعد تئوری آموزش نسبت به بعد عملی آموزش، اطلاعات کامل در مورد مهارتهای مورد آموزش، توجه به کیفیت دوره‌های آموزشی و ارائه آزمونهایی در انتهای دوره برای بررسی میزان توانمندی کودکان خیابانی به صورت تا حدی است ولی از لحاظ دوره‌های آموزشی کسب مهارتهای فنی و حرفه‌ای به صورت زیاد و از لحاظ آموزش سوادآموزی، ارائه دوره‌های آموزشی به صورت منظم و دوره‌های آموزشی متناسب با جنسیت به صورت خیلی زیاد پاسخ داده شده است.
از لحاظ بیشترین درصد میزان ارائه خدمات بهداشتی توسط سازمانهای مردم نهاد، آموزش مسائل بهداشتی و آموزش آن، بیمه‌های خدمات درمانی و حمایت در برابر بیماری‌های خاص به صورت تا حدی و در زمینه آموزش مسائل بهداشتی به صورت زیاد پاسخ داده شده است و از لحاظ بیشترین درصد میزان ارائه خدمات اشتغال توسط سازمانهای مردم نهاد، هر سه عبارت، پیگیری برای اشتغال کودکان، تناسب دوره‌های آموزشی با نیازهای کودکان برای کار در آینده و برگزاری کلاس‌های عملی بعد از دوره‌های آموزشی به صورت تا حدی پاسخ داده شده است.