وبلاگ

71/0

فصل پنجم
بحث و نتیجه گیری
5-1- بحث و بررسی نتایج در ژن­های GSTM1، GSTT1 وCAT
ROS تولید شده از جمله پراکسید هیدروژن با تأثیر بر روی کانال­های کلسیمی (L-Type) باعث افزایش کلسیم سیتوپلاسمی می­شوند. این کانال­ها غنی از اسیدآمینه­های سیستئین می باشند، ROS ایجاد شده باعث اکسید کردن اسیدآمینه­های سیستئین و تشکیل پیوندهای دی­سولفید و تغییر شکل دادن این کانال­ها باعث باز شدن کانال­های کلسیمی و افزایش کلسیم سیتوپلاسمی می­شوند. کلسیم سیتوپلاسمی وارد میتوکندری می­ شود و باعث ایجاد یک پاسخ ایمنی و ایجاد ROS بیشتر می شوند .(Hool et al., 2007) وزیکول­های حاوی انتقال دهنده­های عصبی برای اگزوسیتوز نیازمند کلسیم سیتوپلاسمی هستند، در نتیجه افراد طی استرس های اکسیداتیو تحت تأثیر استرس­های دردزا هستند. از سوی دیگر می دانیم که GSTM1، GSTT1 و CAT با از بین بردن ROS مانع افزایش کلسیم سیتوپلاسمی می­شوند. آلل T از چندشکلی CAT C-262T و یا ژنوتیپ­های نول GSTM1 و GSTT1 می ­تواند باعث افزایش ROS و در نتیجه افزایش کلسیم سیتوپلاسمی شود. فرض ما بر این بود که افرادی که ژنوتیپ­های نول GSTM1 و GSTT1 دارند یا در ناحیه پروموتور ژن کاتالاز آلل T داشته ­باشند. توانایی سم­زدایی این گونه­ های فعال را ندارند، لذا کانال­های کلسیمی در طی استرس اکسیداتیو همواره باز بوده و افراد احساس درد بیشتری می نمایند. به همین علت رو به مصرف مواد مخدر می­آورند تا تسکینی بر دردهایشان باشد. لذا با توجه به اهمیت مذکور و روند رو به رشد اعتیاد به مواد مخدر، بر آن شدیم تا در این مطالعه به بررسی ارتباط بین چندشکلی­های ژنتیکی ژن های CAT و GSTM1 و GSTT1 و اعتیاد به مواد مخدر بپردازیم.

مطالعات زیادی در ارتباط با پلی­مورفیسم­های GSTM1 وGSTT1 با بیماری­های مختلف در دنیا انجام شده است، از طرفی برخی از این مطالعات ارتباط معناداری بین این پلی مورفیسم‌های ژنتیکی با بعضی از بیماری­ها را نشان داداند. ولی تاکنون هیچ مطالعه­ ای به بررسی ارتباط پلی­مورفیسم­های ژنتیکی GSTM1 وGSTT1 و با خطر اعتیاد به مواد مخدر تریاک، هروئین و شیره در دنیا انجام نشده است. تنها دو مطالعه در سالهای 2008 و 2009 در ژاپن در ارتباط با این پلی­مورفیسم­ها و مصرف مت­آمفتامین انجام شده است. در مورد پلی­مورفیسم ژن­های GSTM1 و GSTT1 با خطر اعتیاد به هروئین، تریاک و شیره مطالعه حاضر اولین مطالعه در این زمینه است و تاکنون هیچ مطالعه ایی در این زمینه در دنیا صورت نگرفته است.
براساس مطالعه که در ژاپن بر روی افراد معتاد به مت­آمفتامین(شیشه) در سال 2009 توسط Nakatome و همکارانش صورت گرفت، بین افراد مصرف کننده­ مت­آمفتامین و گروه شاهد، از نظر ژنوتیپ نول GSTM1 با 05/1OR= و 58/2-87/0CI= اختلاف معناداری مشاهده نشده بود.(Nakatome et al., 2009) جمعیتی که ما هم مورد مطالعه قرار دادیم، بین افراد مصرف کننده مت­آمفتامین و گروه شاهد از نظر ژنوتیپ نول GSTM1 با 91/0OR= و 61/1-52/0CI= اختلاف معناداری را نشان نداد.
براساس مطالعاتی که در سالهای 2008 و 2009 در ژاپن بر روی افراد معتاد به مت­آمفتامین و گروه شاهد صورت گرفت، بین افراد مصرف کننده­ مت­آمفتامین و گروه شاهد از نظر ژنوتیپ نول GSTT1 در هر دو مطالعه اختلاف معناداری بین دو گروه مشاهده شده بود. جمعیتی که ما هم مورد مطالعه قرار دادیم، بین افراد مصرف کننده مت­آمفتامین و گروه شاهد از نظر ژنوتیپ نول GSTT1 اختلاف معناداری را نشان نداد. .(Hashimoto et al., 2008 Nakatome et al., 2009)
براساس مطالعه که در ژاپن در سال 2009 بر روی افراد معتاد به مت­آمفتامین صورت گرفت، اختلاف معناداری بین افراد مصرف کننده مت­آمفتامین و گروه شاهد، از نظر ژنوتیپ نول در هر دو ژن GSTM1 و GSTT1 با 12/4OR= نشان داده است.(Nakatome et al., 2009) در جمعیتی که ما مورد مطالعه و بررسی قرار دادیم، اختلاف معناداری بین افراد مصرف کننده مت­آمفتامین و گروه شاهد، از نظر ژنوتیپ نول در هر دو ژن با 07/1OR= مشاهده نگردید.
در ژاپن ارتباط معناداری بین ژنوتیپ نول GSTT1 و ژنوتیپ نول در هر دو ژن GSTM1 و GSTT1 با مصرف مت­آمفتامین(شیشه) مشاهده کردند، ولی در مطالعه که ما انجام دادیم، ارتباط معناداری را نشان نداد. این تفاوت­ها می ­تواند به دلایل گوناگون مانند تفاوت­های قومی و نژادی و حجم نمونه مورد مطالعه باشد.
در مطالعه­ ای که ما انجام دادیم، حذف در ژن­های GSTM1 و GSTT1 اختلاف معنی داری را در افراد معتاد به هروئین، شیره و شیشه نشان نداد. حذف همزمان هر دو ژن اختلاف معنی داری را در افرادمعتاد به هروئین، شیره در مقایسه با گروه شاهد نشان نداد. در مورد ژنوتیپ­های نول GSTM1 و GSTT1 و خطر معتاد شدن به تریاک، در مطالعه ما ارتباط معناداری بین ژنوتیپ نول GSTT1 و خطر معتاد شدن به تریاک با 56/1OR= مشاهده گردید ولی ارتباط معناداری بین ژنوتیپ نول GSTM1 و خطر معتاد شدن به تریاک مشاهده نگردید. فراوانی افرادی که دارای ژنوتیپ نول در هر دو ژن GSTM1 و GSTT1 هستند در دو گروه معتاد به تریاک و شاهد اختلاف معنادری را نشان نداد.
در مورد چند شکلی C-262T ژن کاتالاز مطالعه حاضر اولین مطالعه در این زمینه است و تا کنون هیچ مطالعه­ایی در ارتباط با این چند شکلی و خطر اعتیاد به مواد مخدر در سراسر جهان صورت نگرفته است. در مطالعه حاضر ما ارتباط چندشکلی یکی از ژن­های درگیر در مسیر سم زدایی بنام کاتالاز را با خطر اعتیاد به هروئین، شیره، تریاک و شیشه مورد بررسی قرار داده­ایم. پس از بررسی ارتباط بین ژنوتیپ­های ژن CAT و خطر معتاد شدن به هروئین، شیره، تریاک و شیشه، اختلاف معناداری بین ژنوتیپ­های این چندشکلی C-262T و احتمال وابستگی به هروئین، شیره و شیشه مشاهده نشد ولی ارتباط معنادری بین ژنوتیپ­ TT از این چندشکلی و احتمال وابستگی به تریاک با 09/3OR= مشاهده گردید. پس ما می توانیم نتیجه بگیریم که افزایش فراوانی آلل T از این چندشکلی C-262T می تواند ریسک معتاد شدن به تریاک را افزایش دهد.
یکی از پلی­مورفیسم­های شایع در ژن کاتالاز پلی­مورفیسم تک نوکلئوتیدی است که به صورت جابجای C با T که در ناحیه ی پروموتر ژن کاتالاز (–262C>T) رخ می­دهد بر روی اتصال فاکتورهای پروتئینی و در نتیجه بر روی فعالیت آنزیم کاتالاز تاثیر می­ گذارد (Forsberg et al. , 2001). در نتیجه افرادی که در ناحیه پروموتور ژن کاتالاز پلی­مورفیسم T را دارا می­باشند. توانایی سم­زدایی این گونه­ های فعال را نداشته و این گونه­ های فعال با تاثیر بر کانال­های کلسیمی باعث افزایش کلسیم سیتوپلاسمی می­شوند، در طی استرس­اکسیداتیو و افراد احساس درد بیشتری دارند. به همین علت رو به مصرف مواد مخدر می­آورند تا تسکینی بر دردهایشان باشد.
5-2-پیشنهادات