سیستمها براساس مجموعهای از بخشهای سازنده ایجاد میشوند. بنابراین بسیاری از بخشهای سازنده باید با سایر بخشهای سازنده ارتباط داشته باشند. مهم است که هرجا که این ارتباط درست باشد، واسطهای بخشهای سازنده منتشر میشوند و به صورت معقولی پایدار هستند.
با توجه به اینکه به چه مرحلهای از توسعهی معماری رسیدهایم، بخشهای سازنده را میتوان در سطوح مختلفی از جزئیات تعریف نمود.
برای مثال، در مراحل اولیه، یک بخش سازنده ممکن است شامل یک گروه از کارکردها، مانند یک پایگاه داده مشتری و بعضی ابزارهای بازیابی باشد. در توگف، بخشهای سازنده در این سطح از کارکرد به عنوان بخشهای سازنده معماری توصیف میشوند. بعدها محصولات واقعی یا توسعههای شخصی، جایگزین این تعریف ساده از کارکرد میشود و بخشهای سازنده به عنوان بخشهای سازندهی راهحل توصیف میشوند. بخش ۳-۸-۲۳ را ملاحظه فرمایید.
مراحل و گامهای کلیدی از ADM که بخشهای سازنده در آنجا بیرون آمده و مشخص میشوند، به طور خلاصه در زیر آمده است و در شکل ۳-۱۱ نشان داده شده است.
در مرحلهی A ابتدایی ترین تعریف بخشهای سازنده به عنوان موجودیتهای نسبتاً انتزاعی از دید معماری شروع میشوند.
در مراحل B، C و D بخشهای سازنده در کسبوکار، دادهها، برنامهکاربردی و معماری فناوری به یک الگوی مشترک از مراحل، توسعه و تکامل مییابند.
و سرانجام در مرحله E بخشهای سازنده دارای ویژگیهای پیادهسازی به عنوان بخشهای سازندهی راهحل برای پوشش دادن شکافها میباشند.
شکل ۳-۱۱: بخشهای سازندهی معماری و استفاده از آنها در چرخهی ADM
۳-۱۱- زنجیرهی سازمانی[۳۳]
۳-۱۱-۱- مروری بر زنجیرهی سازمان
زنجیرهی سازمان، نشان داده شده در شکل ۳-۱۲، مدلی برای ساختن یک مخزن مجازی فراهم میکند که میتواند با داراییهای معماری و راه حل های ممکن آنها (مدلها، الگوها، توصیف معماری و غیره) پر شود. این داراییها و راهحل میتوانند از درون سازمان و یا از صنایع بزرگ استخراج شده و در ساخت معماری استفاده شوند.
زنجیرهی سازمان از دو ایدهی کلی پشتیبانی میکند: استفاده مجدد هرجا که امکان دارد، به ویژه اجتناب از نوآوری مجدد و کمک به برقراری ارتباط. داراییها هم در زنجیرههای معماری و هم در زنجیرههای راه حل ها، از سطح کلی به خاص ساخته میشوند تا یک زبان سازگار برای برقراری ارتباط اثربخش با تفاوتهای معماریها ارائه کنند. درک اینکه شما در کجای زنجیره هستید به هر کس برای برقراری ارتباط مؤثر کمک میکند. استفاده از زنجیرهی سازمان حین بحث در مورد مفاهیم و اقلام، در بخشهای مختلف همان سازمان و یا حتی سازمانهای مختلفی که معماریهای سازمان را میسازند، میتواند ابهام را حذف کند. شناخت معماری، به درک بهتر راهحل کمک میکند. توانایی توضیح مفهوم کلی پشت یک راهحل، سبب درک آسانتر تناقضات ممکن میشود.
از آنجایی که معمولاً استفاده از زنجیره سازمانی با افزایش داراییهای راهحل و معماری، همراه میشود، سازمان مستقیماً میتواند از استفاده مجدد بهره ببرد.
شکل ۳-۱۲: زنجیره سازمان
۳-۱۱-۱-۱- زنجیرهی سازمان و استفادهی مجدد معماری
نمونههایی از داراییهای موجود در سازمان، محصولات کار معماری قبلی هستند که برای استفاده مجدد در دسترس هستند. نمونههایی از داراییها «در صنعت IT در مقیاس بزرگ»، طیف گستردهای از مدلهای مرجع صنعتی و الگوهای معماری هستند که وجود دارند و به طور مستمر در حال ظهور میباشند، شامل آنهایی که بسیار کلی هستند(مانند مدل فنی مرجع در توگف)؛ آنهایی که مختص جنبههایی خاص از IT میباشند (مانند معماری سرویس وب)؛ آنهایی که مختص انواع خاصی از پردازش اطلاعات میباشند(از قبیل تجارت الکترونیکی)؛ و آنهایی که مختص صنایع عمودی خاصی (مانند مدل داده ARTS از صنعت خرده فروشی) هستند. تصمیمگیری راجع به اینکه یک سازمان کدام داراییهای معماری را بخشی از زنجیرهی سازمان خود در نظر میگیرد، معمولاً بخشی از عملکرد کلی راهبری معماری، درون سازمان مربوطه میباشد.
۳-۱۱-۱-۲- کاربرد زنجیرهی سازمان در چرخهی ADM
در ADM، فرآیندی برای حرکت از معماری بنیادین توگف به سوی معماری (و یا مجموعهای از معماریهای) خاصِ سازمان توصیف میشود. این معماری بنیادین، توصیفی بسیار کلی از سرویسها و کارکردهای عمومی است که پایه و اساسی است که بر روی آن میتوان با اضافه کردن داراییهای مربوط به معماری، اجزاء و بخشهای سازندهای از زنجیرهی سازمان، معماریهایی خاص و بخشهای سازندهی معماری را ساخت. یادآوری کنندگانی در محلهای مناسبی در سرتاسر ADMهستند تا داراییهایی از معماری را مدنظر قرار دهند که معمار باید استفاده کند. علاوه بر معماری بنیادین توگف، توگف مدل مرجع دیگری را برای گنجاندن در زنجیرهی سازمان فراهم میکند: مدل مرجع یکپارچه زیرساخت اطلاعات.
۳-۱۱-۲- بخشبندی معماری
معمولاً در یک سازمان، در هر زمان معماریهای گوناگونی وجود خواهد داشت. برخی معماریها نیازهای خاصی را رسیدگی میکنند و بقیه عمومیتر خواهند بود. بعضی به جزئیات میپردازند؛ بعضیها یک مرور کلی ارائه میکنند. به همین ترتیب، برای پاسخگویی به نیاز سازمان، بسیاری از راه حل های درحال استفاده وجود دارد و یا برای استفاده در نظر گرفته شدهاند. این موضوع منجر به نیاز برای بخشبندی معماری میشود، برای اینکه:
-
- پرداختن به تمام مسائل در یک معماری واحد، بیش از حد پیچیده است.
-
- معماریهای مختلف در تضاد با یکدیگر میشوند(به عنوان مثال، وضعیت تغییرات سازمان در طول زمان و معماری در یک دوره زمانی با معماری در یک دوره زمانی دیگر، در تضاد خواهد شد).
-
- افراد مختلف نیاز دارند تا در یک زمان مشابه بر روی عناصر مختلفی از معماری کار کنند و بخشها اجازه میدهند گروههایی خاص از معماران، بخشهای خاصی را مالک شده و توسعه دهند.
-
- معماری مؤثر و دارای قابلیت استفاده مجدد، نیازمند بخشهای معماری دارای مقیاسی است که میتوانند گرفته شده و در راستای معماریها و راه حل های گستردهتری تلفیق شوند.
معماریهایی که روشهای خاصی از راهحل، بهترین شیوهها و یا الگوهایی توصیف میکنند، میتوانند توسعه داده شده (یا اکتساب شوند) و در سراسر سازمان، به عنوان مدل مرجع به اشتراک گذاشته شوند. طبقهبندی این مدلهای مرجع همچنین میتواند به بخشبندی معماری کمک کند. شکل ۳-۱۳ مدلی را برای طبقهبندی مدلهای مرجع و معماریهای مرتبط، بر اساس سطح انتزاع آنها و یا ارتباط به سازمانی خاص، نشان میدهد.
شکل ۳-۱۳: مدل مختصر طبقهبندی برای مدلهای مرجع معماری
۳-۱۱-۳- مخزن معماری
یک مخزن معماری به مفهوم پشتیبانی از زنجیرهی سازمانی است که میتواند برای ذخیرهسازی دستهه ای مختلفی از خروجیهای معماری در سطوح مختلفی از انتزاع که توسط ADM ایجاد شده، استفاده میشود. به این ترتیب، توگف تفاهم و همکاری را بین ذینفعان و دستاندرکاران در سطوح مختلف، تسهیل میسازد.
با بهره گرفتن از زنجیرهی سازمانی و مخزن معماری، معماران ترغیب میشوند تا هنگام توسعهی معماری خاص سازمانی، از تمامی منابع دیگر استفاده کنند.
در این زمینه، ADM میتواند با عمل کردن در یک چارچوب حاکمیت کلنگر و تولید خروجیهایی همراستا که در یک مخزن معماری جای گرفتهاند، به عنوان چرخهی حیات فرآیندی توصیف شود که در سطوح متعددی در داخل سازمان کار میکند. زنجیرهی سازمانی بستری ارزشمند برای درک مدلهای وابسته به معماری فراهم میکند: آن بخشهای سازنده و روابط آنها با یکدیگر، محدودیتها و نیازمندیها را در چرخه توسعه معماری نشان میدهد.
ساختار مخزن معماری در شکل ۳-۱۴ نشان داده شده است.
شکل ۳-۱۴ : ساختار مخزن معماری توگف
اجزاء اصلی مخزن معماری عبارتند از:
-
- متامدل معماری،برنامه سازمانی مناسب را برای یک چارچوب معماری، از جمله یک متامدل برای محتوای معماری توصیف میکند.
-
- توانمندی معماری، پارامترها، ساختارها و فرآیندهایی را که حاکمیت مخزن معماری را پشتیبانی میکنند، تعریف میکند.
-
- چشمانداز معماری، نمای معماری واحدهای سازنده را نشان میدهند که امروز در سازمان در حال استفاده میباشند (به عنوان مثال، یک لیست از برنامههای کاربردی جاری). با توجه به اهداف معماریهای مختلف، چشمانداز احتمالاً در سطوح مختلفی از انتزاع وجود دارد.
-
- پایگاه اطلاعاتی استانداردها[۵۳]، استانداردهایی که معماریهای جدید باید با آنها منطبق باشند، آنهایی که ممکن است استانداردهای صنعتی را شامل شوند، محصولات و سرویسهای انتخاب شده از سوی تأمین کنندگان و یا سرویسهای اشتراکی که از قبل در سازمان استقرار یافتهاند، را نگهداری میکنند.
-
- کتابخانه مرجع، دستورالعملها، قالبها، الگوها و دیگر اشکال از مواد مرجع که میتوانند به منظور سرعت بخشیدن به ایجاد معماری جدید برای سازمان مورد استفاده قرار گیرند را فراهم میکند.
-
- سابقه حاکمیت، یک رکورد از فعالیتهای حاکمیت در سراسر سازمان فراهم میکند.
۳-۱۲- مدلهای مرجع در چارچوب توگف[۳۳]
در این بخش مقدمهای مختصر برای مدلهای مرجع توگف ارائه میشود.
۳-۱۲-۱- مدل مرجع فنی(TRM)
شالودهی معماری توگف، یک معماری است که پایه و اساسی را فراهم میآورد که بر روی آن معماریهای خاص و اجزای وابسته به معماری میتوانند ساخته شوند. این معماری پایه در مدل مرجع فنی یا TRM گنجانده شده است. TRM عمومی است و بنابراین میتواند برای ایجاد هر معماری سیستم مورد استفاده قرار گیرد.
مدل مرجع فنی، نشان داده شده در شکل۳-۱۵، یک مدل و طبقهبندی از سرویسهای پلت فرم عمومی است. طبقهبندی، اصطلاحات را تعریف میکند و توصیف منسجمی از اجزای آن فراهم میکند. هدف آن، ارائهی توصیفی مفهومی از یک سیستم اطلاعاتی میباشد. و مدل TRM یک نمایش گرافیکی از طبقهبندی است تا به عنوان کمکی برای ادراک، عمل کند.
فرم در حال بارگذاری ...