وبلاگ

میگذارند و در بعد سوم نیز شاخص هایی همچون توانایی یکپارچه سازی منابع دانشی مختلف، توانایی ترکیب تکنولوژی های متنوع برای توسعه محصول جدید و ظرفیت مشارکت در منشأ و مبدأهای مختلف دانش را ذکر نموده اند.

“را او” و “اوسی بریسون” (۲۰۰۷) در تحقیق خود برای تعریف کیفیت سیستمهای دانشی شاخص های زیر را مطرح نمودند:
صحت دانش موجود، سازگاری (میزان سازگاری اقلام دانشی در منابع دانشی با هم، میزان سازگاری اقلام دانشی در منبع دانشی با قوانین سازمان)، مدت زمان بازبینی و تأیید دانش برای ورود به پایگاه دانش، میزان هماهنگی و یگانگی در تعبیر و تفسیر دانش موجود، میزان توجه به جزئیات دانش، میزان ارتباط دانش موجود با موفقیت کسب و کار، میزان دانشِ جدید به کار گرفته شده در سیستم، میزان همراهی دانش موجود با تغییرات محیط کلان کسب و کار.
همچنین میتوان شاخصهایی همچون میانگین زمان حل مسئله، میزان سطح یادگیری فردی، میزان سطح یادگیری سازمانی، بهبود توانمندی های کارمندان، بهبود کیفیت استراتژی سازمان، بهبود ارتباطات با مشتری، بهبود ارتباطات با تأمین کنندگان، کاهش زمان چرخه عمر محصول، محصولات و خدمات جدید، بهبود زمان ورود به بازار و بهبود فرآیندهای کسب و کاری، افزایش نوآوریها، مشارکتها و همکاریهای بهتر و سریعتر، ارتقای کیفیت تصمیم گیریها و افزایش داراییهای فکری اثربخش را نیز لحاظ نمود (ویلد و گریس، ۲۰۰۸).
“پتروساارتگا” و همکاران (۲۰۱۰) که به رابطه نوع ساختار سازمانی با عملکرد مدیریت دانش پرداخته بودند، برای ارزیابی کلی عملکرد مدیریت دانش، شاخصهایی همچون میزان ارائه ایدههای جدید برای محصولات و خدمات، میزان ارائه ایده های جدید در مورد فرآیندهای تولید، پاسخ دهی سریع به مشتری و اجازه اصلاحیه های تکمیلی را لحاظ کردند.
با توجه به مرور صورت گرفته، مجموعه عواملی به عنوان شاخصهای این فرایند انتخاب شده اند، که در جدول ۶ ذکر گردیده اند:

جدول ۲-۶: شاخصهای فرایند ارزیابی و بازخور در زنجیره تأمین جمع آوری توسط شفیعی نیکابادی (۱۳۹۱)

۲-۳: عملکرد توسعه محصول جدید
۲-۳-۱: الف) توسعه ی محصول جدید
تعریف محصول جدید: در زندگی روزمره خود همواره با لغت محصول یا در فرایند مبادله بین تولید کننده و مشتری در قبال شی با ارزش مساوی و یا بیشتر (یعنی پول و یا اجناس دیگر) با توافق دو گروه ارائه و مبادله می گردد (کرافورد مرل و برندتوآنتونی، ۲۰۰۳).
محصول جدید در واقع شکل جدید و نوآوری شده و یا تغییر یافته از محصولات پیشین یا موجود بوده و یا قبلاً به هیچ وجه مشابهی نداشته و به تازگی و اولین بار در شرکت تولید میشود. از این رو محصولات جدید در یکی از دسته های زیر جای میگیرند (میلتون ورسنو، ۲۰۰۰):
۱- محصولاتی که برای بازارهای جهانی جدید هستند و به تازگی اختراع و نوآوری شدهاند، نظیر چاپگرهای لیزری.
۲- انواع جدیدتر از یک محصول که شرکت تولید کنند را در گروه شرکت های جدید قرار میدهد ولی برای بازارهای جهانی جدید نیستند و ممکن است تقلیدی از محصولات کارخانجات دیگر باشند.
۳- فرآوردهای اضافه شده به خط تولید یک محصول موجود.
۴- بهبود محصولات قبلی .

متغیر بودن قوانین رقابتی در دنیای کسب و کار، فرایند ارائه محصول جدید به بازار را با اهمیت خاصی جلوه داده است. اکثر سازمانها امروزه بیش از هر زمان دیگری دریافته اند که صرفاً تکیه و اعتماد به اهرمهای رقابتی سنتی مثلِ افزایش کیفیت، کاهش هزینه و تمایز در ارائه محصولات و خدمات کافی نیست و در عوض مفاهیمی مثل سرعت و انعطافپذیری در رقابت نمود قابل توجهی پیدا کردهاند و گرایش به سمت ارائه محصولات و خدمات جدید به بازار خود دلیل موجه این تغییر نگرش است. طی بررسی که در سال ۱۹۸۱ در مورد ۷۰۰ شرکت امریکایی صورت پذیرفته است، نتایج حاکی از آن است که حدود یک سوم از سود این سازمانها به واسطه محصولات جدیدی بوده است که عرضه کردهاند و این آمار در حالی است که این بررسی در سال ۱۹۷۰، مقدار یک پنجم را نشان داده بود.