- Holliday Adrian 2004، ۲۱ ↑
- Holliday Adrian 2004، ۳۰ ↑
- گادیکانست، ۱۳۸۳: ۲۷ ↑
- همان، ص۳۰ ↑
- همان، ص۹۱ ↑
- همان، ص۱۲۳ ↑
- گادیکانست ۱۳۸۳: ۱۳۳ ↑
- گادیکانست ۱۳۸۳: ۱۵۳ ↑
- گادیکانست ۱۳۸۳: ۲۵۶ ↑
- Redmond & Bunyi ↑
- کلک و مارتین، ۲۰۰۳، در: عاملی و مولایی، دوجهانی شدن و حساسیت‌های بین‌فرهنگی، ۱۳۸۸٫ ↑
- Klak & Martin ↑
- کلک و مارتین، ۲۰۰۳، در: عاملی و مولایی، دوجهانی شدن و حساسیت‌های بین‌فرهنگی، ۱۳۸۸٫ ↑
- فولر، ۲۰۰۷، ص ۳۲۴، در: عاملی و مولایی، همان ↑
- جهانگردی در فقه وتمدن اسلامی، ص ۳۳۳ ↑
- حکیمی، حماسه غدیر، ص ۲۸۵، به نقل از: جهانگردی در فقه و تمدن اسلامی،ص ۴۲۲٫ ↑
- همان ص ۳۳۳ ↑
- چاک وای. گی؛ جهانگردی در چشم اندازی جامع، ترجمه علی پارسائیان و سیدمحمد اعرابی؛ تهران: دفتر پژوهش های فرهنگی، ۱۳۸۸چ ششم. ↑
- Cultural arrogance ↑
- چاک وای، همان، ص ۲۹۹٫ ↑
- همان، ص ۳۰۰ ↑
-
- کد (دستور العمل) جهانی اخلاق در گردشگری: ماده اول: شناخت متقابل و احترام بین مردم و جوامع؛ ماده دوم: گردشگری به عنوان وسیله‌ای برای شکوفایی انفرادی و اجتماعی؛ ماده سوم: گردشگری به عنوان یکی از عوامل توسعه پایدار؛ ماده چهارم: جایگاه میراث فرهنگی در گردشگری و نکات مورد توجه در بهبود آن؛ ماده پنجم: گردشگری به عنوان یک فعالیت سودمند برای کشورهای میزبان و جوامع محلی؛ ماده ششم: تعهدات گروه‌های ذینفع در توسعه گردشگری؛ ماده هفتم: حقوق گردشگران؛ ماده هشتم: آزادی گردشگران در جابجایی؛ ماده نهم: حقوق کارکنان و کارآفرینان در صنعت گردشگری؛ ماده دهم: اجرای اصول قوانین اخلاقی جهانی برای گردشگری ↑
- ترابیان و مستولی‌زاده، بررسی نقش اخلاق و کدهای اخلاقی در بهینه‌سازی رفتار ذینفعان در مدیریت و توسعه پایدار گردشگری، ۱۳۸۷ ↑
- این اثر به کوشش یونس نوربخش مجموعه مقالاتی است که در سه فصل آخر با عناوین «ادیان ابراهیمی: مشابهت ها و مغایرت ها»، «مفهوم بردباری مذهبی در آموزه‌های قرآنی»، و «اقلیت های دینی و همزیستی مسالمت آمیز در جامعه اسلامی» مباحثی را آورده است که ارتباط هنجاری با غیرمسلمانان را پوشش می دهد. ↑
- ساشادینا، عبدالعزیز، مبانی همزیستی اجتماعی در اسلام، ترجمه سیدمحمدرضا هاشمی، قم: نشر ادیان، ۱۳۸۶ ↑
- علیخانی، اکبر؛ اسلام و همزیستی مسالمت‌آمیز: چالش جهان مدرن برای زندگی: راهبردها و موانع؛ تهران: به‌آفرین، ۱۳۹۲ ↑
- جمعی از نویسندگان، جهانگردی در فقه و تمدن اسلامی، قم: بوستان کتاب، ۱۳۸۵ ص ۸۸ ↑
- همان، ص ۲۳۳- ۲۵۴٫ ↑
- همان، ص ۳۰۶-۳۱۶٫ ↑
- جعفری هفتخوانی، نادر؛ مدیریت گردشگری و وجهه ملی در جمهوری اسلامی ایران، تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق ع، ۱۳۹۱٫ ↑
- ۲۰۰۸، ص ۲۳۴۰ ↑
- چن و استارستا، ۲۰۰۸، ص ۲۱۵، در جعفری هفتخوانی، ۱۳۹۱، ص ۵۹ ↑
- گودیکانست و مودی، ۲۰۰۲ به نقل از جیلز و واتسون، ۲۰۰۸، ص ۲۳۴۰، در همان. ↑
- حاجیانی، حج: تجلی معنویت و کانون دیپلماسی فرهنگی چهان اسلام؛ مجمع تشخیص مصلحت نظام، ۱۳۹۱ ↑
- به‌دلایلی که در فصل توسعه مفهومی ارتباط میان فرهنگی اشاره شده است، این پژوهش به ارتباطات میان فرهنگی درون جهان اسلام نپرداخته است. ↑
- صالحی امیری و محمدی؛ دیپلماسی فرهنگی، ۱۳۹۲ ↑
- دﻳﭙﻠﻤﺎﺳﻲ ﻧﻮﻳﻦ دﻳﮕﺮ «دﻳﭙﻠﻤﺎﺳﻲ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ» اﺳﺖ ﻛﻪ در ﻗﺮن ﻧﻮزدﻫﻢ از ﺳﻮی دوﻟﺖ ﻓﺮاﻧﺴﻪ اﺑﺪاع ﺷﺪ. اﻳﻦ ﺷﻴﻮه دﻳﭙﻠﻤﺎﺗﻴﻚ، ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻛﻮﺷﺸﻬﺎی ﻳﻚ دوﻟﺖ در زﻣﻴﻨﻪ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺧﺎرﺟﻲ اﺳﺖ، ﻛﻪ ﺑﻪﺟﺎی اﺳﺘﻔﺎده و ﻳﺎ در ﻛﻨﺎر اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﻄﺒﻮﻋﺎت و ﺳﺎﻳﺮ وﺳﺎﻳﻞ ارﺗﺒﺎط ﺟﻤﻌﻲ ﺑﺮای ﺟﻠﺐ ﺗﻮﺟﻪ و ﻋﻼﻗﻪ ﻣﺨﺎﻃﺒﺎن ﻛﺸﻮرﻫﺎی دﻳﮕﺮ، ﺑﻪﻃﻮر ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ و از ﻃﺮﻳﻖ اﻣﻜﺎﻧﺎت ﻏﻴﺮ ﺳﻴﺎﺳﻲ در داﺧﻞ ﺟﻮاﻣﻊ ﻣﺨﺘﻠﻒ، در آﻧﻬﺎ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻣﻲ ﮔﺬارد(خرازی، ۱۳۸۸) ↑
- صدرالمتالهین، تفسیرالقرآن الکریم، ج۶؛ ص ۱۴۰-۱۴۱, در میناگر، ۱۳۹۲، ص ۴۱ ↑
- واسطی، راهنمای انجام تحقیق براساس نگرش اسلامی، بی‌تا، بی‌نا ↑
- پاکتچی، احمد؛ روش تحقیق با تکیه بر علوم قرآن و حدیث؛ تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق (ع)؛ ۱۳۹۱، ص ۲۴ ↑
- Harman & Briggs, 1991; Hart, 1999; Hu, 1999, 2004;Samovar et al., 2000 ↑
- Hu, 2004; Korzenny & Korzenny, 1984 ↑
- hu, 2011 ↑
- ibid ↑
- Martin and Thomasو Intercultural communication contexts, 2010, p51 ↑
- ibid, p55 ↑
- Dean Barnold ↑
- ibid, p58 ↑
- Ibid, p55 ↑
- کیم، پژوهشی در ارتباطات میان‌فرهنگی و ارتباطات توسعه»، ۱۳۸۵، ص۱۶۱٫ ↑
- محمدپور، روش تحقیق کیفی: ضدروش۱، ۱۳۹۳، پیش‌گفتار. ↑
- عباس‌زاده، تاملی بر اعتبار و پایایی در تحقیقات کیفی، ۱۳۹۱٫ ↑
فرم در حال بارگذاری ...
