وبلاگ

حقانی، ف. ا. (۱۳۷۹). بررسی علل اقتصادی فساد مالی در ایران. بابلسر: دانشکده علوم انسانی اجتماعی – دانشگاه مازندران.
حمیدفر، خ. (۱۳۷۷). اختلاس ارتشاء و عوامل موثر در ارتکاب آن ها. نامعلوم: نامعلوم.
خاکی، غ. (۱۳۷۹). روش تحقیق در مدیریت. تهران: مرکز انتشارات دانشگاه آزاد اسلامی.
خانی، م. (۱۳۸۴). سیاست کیفری ایران در قبال فساد اداری با رویکردی به اسناد بین المللی. تهران: دانشکده حقوق و علوم سیاسی- دانشگاه تهران.
خبره، و. (۱۳۹۲، مهر ۲۵). سنجش سلامت اداری در دستگاه‌های اجرایی و حکومتی جمهوری اسلامی ایران. (ل. حبیبی، مصاحبه کننده)
خلف خانی، م. (۱۳۸۸). آسیب شناسی اجتماعی فساد اداری. تهران: دانشگاه آزاد اسلامی . دفتر گسترش تولید علم.
دادگر، حسن؛ معصومی‌نیا(۱۳۸۳). فساد مالی. تهران: کانون اندیشه جوان.
ذاکری، م. (۱۳۸۴). فساد اداری و تأثیر آن بر روند توسعه در ایران. تهران: دانشکده حقوق و علوم سیاسی- دانشگاه تهران.
رجبی، ح. ب. (بدون تاریخ). بررسیفتوای تکفیر در مذاهب اسلامی. تهران: کتابخانه تخصصی حج.
رحمتی، ا. (۱۳۸۵). بررسی مقارنه ای و ناقدانه ی آراء مذاهب پنج گانه درباره ی مسأله رشوه. نامعلوم: نامعلوم.
رز-اکرمن، س. (۱۳۸۲). فساد و دولت: علت‌ها،پیامدها و اصلاحات. (ح. راغفر، مترجم) تهران: انتشارات نقش و نگار.
رضایی، س. (۱۳۸۶). تحلیل سیاست خصوصی سازی و پیامدهای آن برای توسعه ملی و فساد اقتصادی و مالی در ایران. تهران: دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران.

رفیع پور، ف. (۱۳۸۶). سرطان اجتماعی فساد (نسخه اول). تهران: شرکت سهامی انتشار.
روستایی صدر آبادی، ح. (۱۳۸۵). بررسی تطبیقی رشوه در فقه و قانون مجازات اسلامی و ارائه راه‌کارهای کاهش رشوه. نامعلوم: نامعلوم.
زاهدی، ش. ز.، محمدنبی، س.، و شهبازی، م. (۱۳۸۸). بررسی عوامل مؤثر بر کاهش فساد اداری(مطالعه‌ی موردی در شهرداری تهران). مدیریت فرهنگ سازمانی، ۷(۲۰)، ۲۹-۵۵٫
زرندی، س. (۱۳۸۵). طراحی چارچوبی برای تضمین سلامت و اجتناب از فساد اداری در سازمانهای مبتنی بر فناوری اطلاعات. تهران: دانشکده مدیریت دانشگاه تهران.
زیادلو، غ. (۱۳۸۴). بررسی عوامل موثر بر بروز فساد اداری در دو بخش دولتی و غیر دولتی. تهران: دانشگاه آزاد – واحد علوم و تحقیقات.
سعادت، ز. (۱۳۸۴). ارتشاء در نظام حقوقی ایران و اسناد بین المللی. تهران: دانشکده حقوق -دانشگاه شهید بهشتی.
سکاران، ا. (۱۳۹۱). روش‌های تحقیق در مدیریت. (م. صائبی، و م. شیرازی، مترجم) تهران: مرکز آموزش مدیریت دولتی ریاست جمهوری.
شریف بجستانی، ن. (۱۳۸۵). تأثیر اجرای موازین حقوق بشر در پیش گیری و مقابله با فساد اداری. تهران: دانشکده حقوق- دانشگاه شهید بهشتی.
شقاقی شهر، و. (-). تحلیل عوامل اقتصادی اثرگذار بر پدیده فساد مالی. تهران: سازمان بازرسی کل کشور.
شکری، خ. (۱۳۹۲). گزارش دستاوردهای آموزشی سه دهه جمهوری اسلامی ایران در حوزه ارتقاء سلامت اداری. اولین همایش غیردولتی روز ملی ارتقای سلامت اداری و مبارزه با فساد . تهران- ۸ اردیبهشت- تالار بین‌المللی رایزن: منتشر نشده.
صالحی صدقیانی ، جمشید؛ ابراهیمی، ایرج(۱۳۸۱).تحلیل آماری پیشرفته. تهران: هستان.
صنعتی نیا، ع. (۱۳۷۷). بررسی و مقایسه ویژگی های فردی کارمندان متخلف و غیر متخلف در شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده های نفتی ایران. نامعلوم: نامعلوم.
عابدی جعفری، ح؛ کریمیان، م؛ قدمیاری، ع؛ شکری، خ؛ حسینی هاشم زاده، د. (بهمن ۱۳۹۰). تدوین بسته اجرایی سیاست‌های کلی نظام اداری کشور. تهران: معاونت توسعه مدیریت و سرمایه انسانی ریاست جمهوری مرکز آموزش مدیریت دولتی کشور.
عابدی‌جعفری، ح؛ محدثی، ح؛ حسینی هاشم زاده، د؛. (۱۳۸۹). تهران: شورای عالی انقلاب فرهنگی کشور.
عباس پور، م. (۱۳۸۵). بررسی عوامل موثر بر فساد اداری در ادارات دولتی شهرستان شاهرود. نامعلوم: نامعلوم.
عباس زادگان، س. م. (۱۳۸۳). فساد اداری (نسخه اول). تهران: دفتر پژوهش‌های فرهنگی.
عباسی، مهدی؛ جمال‌پور، میکائیل(۱۳۹۰). نقش فرهنگ سازمانی در ارتقای سلامت اداری و سطح رضایتمندی مردم. ماهنامه مهندسی فرهنگی، ۵۵-۴۴ ، ۵(۵۶-۵۵)
عربی. (۱۳۸۴). سیاست کیفری ایران در قبال فساد اداری با رویکردی به اسناد بین المللی. تهران: دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران.
عظیمی، ح. (۱۳۹۰). طراحی الگوی عوامل سازمانی و مدیریتی مؤثر بر فساد اداری- مالی با آسیب شناسی در سازمان های دولتی. اصفهان: دانشگاه اصفهان دانشکده علوم اداری اقتصاد.
فاضلی هریکندی، ح. (۱۳۸۰). رشوه در فقه شیعه با بررسی تطبیقی در قانون مجازات اسلامی. تهران: دانشگاه امام صادق (ع)،دانشکده الهیات و معارف اسلامی و ارشاد.
فاضلی، م. (۱۳۸۸). سنجش فساد اداری و میزان تمایل شهروندان به گزارش دهی و اعلام موارد فساد. تهران: سازمان بازرسی کل کشور.
فاضلی، م. (۱۳۸۸). مقدمه‌ای بر سنجش فساد. تهران: مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی
فاضلی، م. (۱۳۹۱). تدوین و اعتبارسنجی مدل سنجش سلامت و فساد اداری شهرداری تهران. تهران: مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران( منتشر نشده).
فرخ سرشت، ب. (۱۳۸۲). بررسی عوامل موثر در بروز فساد اداری به منظور ارائه الگویی جهت کاهش اثرات آن در روند توسعه …. تهران: دانشگاه آزاد -واحد علوم تحقیقات.
فولادی سوادکوهی، ر. (۱۳۸۱). بررسی ماهیت جرم ارتشاء در حقوق کیفری ایران. بابلسر: دانشکده علوم انسانی و اجتماعی- دانشگاه مازندران.
کوراهی مقدم، س. (۱۳۸۳). بررسی نقش نظام ارزشی مدیران و مجریان بخش دولتی ایران در بروز فساد اداری و ارائه الگوی اخلاقی در جهت مقابله با فساد اداری. تهران: دانشگاه آزاد - واحد علوم و تحقیقات.
کیوی، ریمون؛ کامپنهود، لوک وان؛. (۱۳۸۵). روش تحقیق در علوم اجتماعی. (ع. نیک گهر، مترجم) تهران: توتیا.
لطیفی، م. (۱۳۸۰). فساد اداری، انواع گوناگون آن و فرآیندهای جامع مبارزه با آن. دومین همایش علمی- پژوهشی نظارت و بازرسی. تهران: مقالات دریافتی.
مجلس. (۱۳۷۷). پارامترهای اقتصادی و اجتماعی موثر بر فساد اداری در ایران. تهران: دفتر بررسی های اقتصادی مجلس.
مدیریت، س. (۱۳۸۰). برنامه مبارزه با فساد و ارتقای سلامت در نظام اداری. تهران: معاونت منابع انسانی سازمان مدیریت.
مهاجری، ه. (۱۳۷۲). عوامل موثر در تحول نظام اداری. نامعلوم: نامعلوم.
موسوی، ا. س. (۱۳۸۸). تأثیر رویکردهای ارزشی در مقابله با فساد (با تأکید بر سازوکار نظارت در ایران). قم: دانشکده حقوق- دانشگاه تهران – پردیس قم.
میمندی، ح. ز. (۱۳۸۱). عوامل موثر بر سلامت نظام اداری ایران. همایش سلامت اداری. تهران: دبیرخانه همایش سلامت اداری
ناطقی، م. (۱۳۸۴). بررسی اثر فساد مالی بر نابرابری و رشد اقتصادی (مطالعه بین کشوری با تاکید بر ایران). بابلسر: دانشکده علوم اقتصادی اداری- دانشگاه مازندران.