وبلاگ

Standa Industrie

 

فرانسه

 

ATCO
Oxycap

 

بر پایه آهن
بر پایه آهن

 

Sachets
درب بطری

 

 

 

EMCO Packaging
System

 

انگلیس

 

ATCO

 

بر پایه آهن

 

برچسب ها

 

 

 

Johnson Matthey Plc

 

انگلیس

 

N/A

 

کاتالیست فلزی گروه پلاتینوم

 

برچسب ها

 

 

 

Bioka Ltd

 

فنلاند

 

Bioka

 

بر پایه آنزیم

 

Sachets

 

 

 

Alcoa CSI Europe

 

انگلیس

 

O2-Displacer

 

ناشناخته

 

درب بطری

 

 

 

جاذب اکسیژن برای بسته­هایی که در فضای سطحی آن اکسیژن دارد مناسب است، خواه این مقدار اکسیژن در مواد غذایی در ابتدا به دام افتاده باشد و خواه از محیط اطراف بسته­بندی در طول ذخیره سازی و حمل و نقل وارد شده باشد. این جاذب­ها اکسیژن را به کمترین حد خود کاهش می­ دهند. از عوامل مهم موثر بر انتخاب یک جاذب اکسیژن مناسب، طبیعت مواد غذایی مانند اندازه، شکل، وزن، فعالیت آبی و زمان ماندگاری است.

برای انتخاب جاذب اکسیژن چندین ضررورت مورد نیاز است مانند بی­ضرر بودن برای بدن انسان، میزان مناسب جذب اکسیژن، آلوده نبودن به مواد سمی و یا گاز نامطلوب، اجتناب از تولید بوی نامطبوع و نهایتا اینکه در اندازه مورد انتظار باشد. برای نشان دادن کیفیت و عملکرد آن باید به میزان ثابتی برآورد شود و به لحاظ اقتصادی قیمت مناسبی داشته باشد.
از لحاظ ساختاری، مولفه مهار اکسیژن در یک بسته می ­تواند به شکل­های مختلف بسته­های کیسه­ای کوچک، برچسب، فیلم (اختلاط عامل مهار با بسته بندی فیلم)، کارت، آستر بسته­بندی شده باشد (شکل۲-۲). شناخته شده­ترین جاذب اکسیژن به شکل بسته­های کیسه­ای کوچک حاوی پودر­های مختلف آهن و مجموعه ­ای از کاتالیزورها است.
شکل۲-۲. برخی از جاذب­های متداول در صنعت بسته بندی
جهت موثر بودن بسته­های کیسه­ای کوچک جاذب اکسیژن، وجود برخی شرایط لازم است که شامل موارد ذیل می­باشد:
الف- ظروف بسته­بندی و یا فیلم­هایی با نفوذ ناپذیری بالا باید مورد استفاده قرار گیرد، در غیر این صورت جاذب به سرعت اشباع شده و توانایی خود را برای به دام انداختن اکسیژن از دست خواهد داد. برای بسته بندی که در آن یک جاذب اکسیژن استفاده می­ شود فیلمی با قابلیت نفوذ اکسیژن بیش از ۲۰ میلی­لیتر بر متر مربع توصیه نمی­ شود.
ب- برای انعطاف پذیری بسته­بندی حرارتی، آب­بندی باید کامل انجام شود به طوری که هیچ هوایی در بسته بندی باقی نماند.
ج- جاذب اکسیژن از نوع و اندازه مناسب باید انتخاب شود(سوزا کروز و همکاران، ۲۰۱۲).
نگرانی در مورد مصرف مواد جاذب درون بالشتک که ممکن است پاره و اشتباهی مصرف شود، باعث شد محققان به دنبال راه کارهای جدید (به خصوص برای مواد غذایی مایع) باشند. بنابراین بسته­بندی­هایی مبتنی بر اختلاط جاذب در پلیمر به عنوان راه کار مناسب معرفی شد (رونی، ۲۰۰۵). اختلاط جاذب در فیلم­های بسته­بندی راه بهتری برای حل و فصل مشکلات مربوط به بالشتک است. جاذب­ها ممکن است در یک لایه جامد تعبیه شده باشد و یا در پلاستیک پراکنده شود (اوزدمیر و فلوروس، ۲۰۰۴). به طور کلی، سرعت و ظرفیت سیستم­های مهار اکسیژن گنجانیده شده در مواد بسته­ بندی، بطور قابل توجهی کمتر از بسته های جاذب اکسیژن (مبتنی بر آهن) و برچسب جاذب می­باشد.