متغیر
تعداد
مقدار
P
بیان TGF-β۱ و وزن نسبی عضله FHL
۱۶
۵۵/۰-
۰۱/۰
شکل ۴-۸ پراکندگی بین بیان TGF-β۱ در عضله FHL و وزن نسبی عضله در گروه تمرینی ۵ هفته ای را نشان می دهد. ۳۰ درصد از تغیرات وزن نسبی عضله FHL بوسیله بیان TGF-β۱ در عضله در این گروه قابل پیش بینی بود.
شکل ۴-۸ : پراکندگی بین بیان TGF-β۱ وزن نسبی عضله FHL
در گروه تمرینی ۵ هفته ای
۴-۳-۶٫فرضیه ششم
بین بیان TGF-β۱ و وزن نسبی عضله FHL بعد از هشت هفته تمرین مقاومتی در رت های نر نژاد ویستار ارتباط معنی دار وجود ندارد.
نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان می دهد که بین بیان TGF-β۱ و وزن نسبی عضله FHL بعد ازهشت هفته تمرین مقاومتی در رت های نر نژاد ویستار ارتباط منفی معنی دار وجود دارد [(۶۲/۰r = - )] .
جدول ۴- ۷ ارتباط بین بیان TGF-β۱ و وزن نسبی عضله FHL بعد از هشت هفته تمرین مقاومتی
متغیر
تعداد
مقدار
P
بیان TGF-β۱ و وزن نسبی عضله FHL
۱۶
۶۲/۰-
۰۱/۰
شکل ۴-۹ پراکندگی بین بیان TGF-β۱ درعضله FHL و وزن نسبی عضله در گروه تمرینی ۸ هفته ای را نشان می دهد. ۳۸ درصد از تغیرات وزن نسبی عضله FHL بوسیله بیان TGF-β۱ در عضله در این گروه قابل پیش بینی بود.
شکل ۴-۹ : پراکندگی بین بیان TGF-β۱ وزن نسبی عضله FHL
در گروه تمرینی ۸ هفته ای
فصل پنجم
بحث ونتیجه گیری
۵ -۱٫ مقدمه
هایپرتروفی عضلانی نقش مهمی در افزایش آمادگی جسمانی دارد که شامل مسیرهای سیگنالینگ درون و برون سلولی متعددی می باشد (۳۵). امروزه متخصصین علوم ورزشی به دنبال یافتن بهترین راه حل برای موفقیت ورزشی می باشند. پس از تجزیه وتحلیل آماری اطلاعات در فصل چهارم، این فصل ضمن مروری بر یافته های پژوهش و ارائه نتایج به دست آمده ، به بحث وبررسی در مورد یافته های پژوهش ومقایسه ی آن ها با یافته های پژوهش های گذشته پرداخته شد. در پایان نیز پیشنهادهایی برای پژوهشگران و مربیان در ارتباط با موضوع پژوهش ارائه می گردد. امید است یافته های این پژوهش برای مربیان ومتخصصان ورزشی راهگشا باشد.
۵- ۲٫ خلاصه تحقیق
هایپرتروفی عضلانی ماحصلی از سازگاری های سلولی، هورمونی و متابولیکی است که در سطح عضله و خون اتفاق می افتد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی پاسخ سریال زمانی تمرین مقاومتی بر بیان TGF-β۱ و هایپرتروفی عضلانی در رت های نر نژاد ویستار بود. تعداد ۴۸ رت نر نژاد ویستار در سن ۸ هفتگی به دوگروه تمرین مقاومتی(۲۴=n) وکنترل(۲۴=n) تقسیم شدند.گروه تجربی تمرین مقاومتی را با حمل وزنه از نردبان با بار اولیه ۵۰ درصد وزن بدن و رسیدن به ۱۸۰ درصد در انتهای تمرین را ۵ روز در هفته، به مدت ۸ هفته انجام دادند. ۷۲ ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی، تعداد ۸ راس رت (از هرگروه) در فواصل زمانی ۳،۵،۸ بعد از شروع پروتکل تمرین تشریح و عضله FHL استخراج گردید. نمونه خونی مستقیما از قلب رت هاجمع آوری و جدا سازی سرم با سانتریفیوژ در rpm 3000 ، ۰ ۴ ، min 15 انجام شد. بیان TGF-β۱ در عضله FHL و سطوح سرمی آن با روش ELISA اندازه گیری شد. تفاوت های درون گروهی با آزمون تحلیل واریانس یک طرفه تحلیل شدند و از آزمون توکی به عنوان آزمون تعقیبی استفاده شد. سطوح سرمی TGF-β۱ در گروه کنترل ۸ هفته ای ۱/۱۲ ± ۱۰۵ بود بعد از ۳ هفته تمرین مقاومتی به ۵/۱۰ ± ۱/۹۸، بعد از ۵ هفته۲ /۱۰ ± ۱/۹۰ و در پایان ۸ هفته به ۱/۱۲ ± ۸/۸۶ (نانوگرم/ میلی لیتر) رسید. سطوح سرمی TGF-β۱ بعد از گذشت ۸ هفته تمرین مقاومتی با گروه کنترل موازی خودتفاوت معنی دار داشت (۰۵/۰ P<). غلظت TGF-β۱ در عضله FHL در گروه کنترل ۸ هفته ای ۵۷/۲ ± ۲۲/۱۳ (پیکوگرم/ میلی گرم(پروتئین کل) بود. بعد از ۳ هفته تمرین مقاومتی به ۴۸/۲ ± ۶۳/۱۰، بعد از ۵ هفته به ۰۷/۱ ± ۷۳/۶ و در پایان ۸ هفته به ۰۵/۱ ± ۵ (پیکوگرم/ میلی گرم(پروتئین کل) رسید. غلظت TGF-β۱ در عضله FHL در گروه تمرینی ۵ و۸ هفته ای در مقایسه با گروه های کنترل موازی خود تفاوت معنی دار داشت (۰۵/۰>P). وزن نسبی عضله FHL (میلی گرم/گرم) در گروه تمرینی ۵ و۸ هفته ای درمقایسه با گروه های کنترل موازی خود افزایش معنی داری داشت (۰۵/۰>P). بطور خلاصه، نتایج تحقیق حاضر نشان داد که متعاقب تمرین مقاومتی کاهش وابسته به زمان در بیان TGF-β۱ در عضله اسکلتی اتفاق می افتد که با افزایش وزن عضله همراه است. این عامل می تواند به عنوان یک فاکتور احتمالی در هایپرتروفی ناشی از تمرین مقاومتی مطرح شود. هم چنین از دید گاه کاربردی، بر اساس نتایج تحقیق حاضر و با در نظر گرفتن پاسخ TGF-β۱، بهترین طول دوره اعمال تمرین هایپرتروفی بیشتر از ۵ هفته گزارش می شود. هر چند که هایپر تروفی ماحصلی از تا ثیر عوامل بسیار زیادی است که این فاکتور ها نیز باید در کنار تفسیر این نتیجه مد نظر قرارگیرد.
اهم نتایج تحقیق به شرح زیر بود :
۱- به دنبال انجام سه هفته تمرین مقاومتی، بیان TGF-β۱ در عضله FHL رت های نر نژاد ویستار در مقایسه با گروه کنترل موازی خودکاهش معنی دار نداشت.
۲- به دنبال انجام پنج هفته تمرین مقاومتی، بیان TGF-β۱ در عضله FHL رت های نر نژاد ویستار در مقایسه با گروه کنترل موازی خودکاهش معنی دار داشت (۰۵/۰>P ).
فرم در حال بارگذاری ...
