وبلاگ

تمرکز بر کوتاه مدت (معیارهای عملکرد سالانه)

 

اثر بخشی و کنترل

 

 

 

چیزی که باید تشویق شود

 

چیزی که باید حداقل شود

 

ریسک پذیری

 

 

 

مشوق – پذیرای تغییر

 

مقاوم – ادامه وضع موجود

 

فرهنگ سازمان

 

 

 

ساختار غیر رسمی – ارتباطات افقی

 

ساختار رسمی – ارتباط سلسله مراتبی

 

سازمان و ارتباطات

 

 

 

تعیین چشم انداز و ماموریت توسط مدیریت عالی – احتمال استفاده از ورودیها از سطح پایین، بسیار زیاد

 

تعیین معیارها توسط مدیریت عالی - احتمال استفاده از ورودیها از سطح پایین، کم

 

تصمیم گیری

 

 

 

منبع کلیدی و سرمایه اصلی

 

ابزار قابل جایگزینی

 

منابع انسانی

 

 

 

چیزی که باید تو سعه داده شود

 

چیزی که باید تحمل شود

 

خلاقیت و نو آوری

 

 

 

۲-۲-۷- استراتژی کارآفرینی :
برای کسب موفقیت، باید از دیدگاه مدیریت استراتژیک به کارآفرینی سازمانی نگریسته شود.کارآفرینی سازمانی باید بخشی از برنامه های استراتژیک سازمان بوده و جزء ضروری و جدانشدنی از این برنامه باشد. سه علت برای دست یافتن به کارآفرینی سازمانی از چشم انداز مدیریت استراتژیک یک سازمان وجود دارد.

کارآفرینی سازمانی بزرگترین اثر را بر روی عملکرد بلند مدت سازمان دارد بالاخص بر روی سازگاری و بقای سازمان.
شروع فرایند کارآفرینی از سطح استراتژیک حیاتی است. شیوه کارآفرینانه مدیریت استراتژیک به سازمان اجازه می دهد تا در مقابل تغییرات خارجی محیط با آمادگی بیشتری واکنش نشان دهد بنابر این در طول زمان سازگار بوده و بقا می یابد.
هر فعالیت سازمانی که احتیاج به پذیرش و مقبولیت گسترده دارد باید در سطوح عالی سازمان مقبول واقع گردد. یکپارچه کردن کارآفرینی سازمانی با فرایند مدیریت استراتژیک به اطمینان از این نوع تعهد کمک خواهد کرد. برای کسب موفقیت، کارآفرینی باید برای تمام سطوح سلسله مراتب سازمانی مشخص و روشن باشد.
کارآفرینی شامل فعالیت هایی است که بخشی از برنامه های استراتژیک سازمان شمرده می شود. توسعه محصولات و خدمات موجود، نوآوری در محصولات و خدمات، ایجاد کسب و کارهای جدید همگی نتایج و برآیند یک سازمان کارآفرین است.
کورن وال و پرلمن کارآفرینی را یک قسمت از برنامه استراتژیک سازمان می دانند که دلایل آنها به شرح زیر است.
کارآفرینی سازمانی تأثیر خیلی زیادی بر عملکرد بلند مدت سازمان مخصوصاً سازگاری و بقای سازمان دارد.
هر اقدام سازمانی که مستلزم پذیرش گسترده است بایستی با اختیار مدیریت عالی سازمان انجام گیرد. توجه به کارآفرینی سازمانی در فرایند مدیریت استراتژیک این نوع تعهد را تضمین می کند.
در نتیجه یکی از مهم ترین عوامل مؤثر بر کارآفرینی سازمانی استراتژی کارآفرینانه می باشد.
۲-۲-۸- تعریف کارآفرینی سازمانی :
تعاریف متعدد کارآفرینی سازمانی که در مقالات و کتب مختلف و از دیدگاه صاحب نظران متعدد ارائه شده است به طور قابل ملاحظه ای به هم شباهت دارند. مکنزی و دیکامبو^[۳۲] (۱۹۸۶) معتقدند که فعالیت کارآفرینانه سازمانی می تواند شامل توسعه یک محصول جدید تا ایجاد یک فرایند اثر بخش باشد. جنینگ و یانگ^[۳۳] (۱۹۹۰) کارآفرینی سازمانی را به عنوان فرایند توسعه محصولات یا بازارهای جدید تعریف می کنند.
کوارتکو، منتاگنو و هورنسبای^[۳۴] (۱۹۹۰) کارآفرینی سازمانی را به عنوان ایجاد کسب و کارهای جدید در درون چارچوب شرکت های مادر، توصیف می نماید. مکگرات، بولیند و وینکاتارامن^[۳۵] (۱۹۹۲) کارآفرینی سازمانی را به عنوان ابزار شرکت ها برای افزایش ثبات اقتصادی شرکت در بلند مدت تعریف می نماید و آریلا (۱۹۹۶) معتقد است که کارآفرینی سازمانی دارای سه بعد است که عبارتند از: نوآوری، توسعه محصولات، خدمات یا فرآیندهای جدید و ریسک پذیری. همه تعاریفی که تاکنون از کارآفرینی سازمانی ارائه شده است تا حدود زیادی نامتناقض است و با بررسی پیشینه کارآفرینی سازمانی پی برد که بیشتر تعاریفی که در زمینه کارآفرینی سازمانی مطرح شده است شده آن را به عنوان یک فعالیت نوآورانه در درون یک سازمان معرفی می نمایند. (پیرس، ۲۰۰۳)
با توجه به تعاریف فوق می توان کارآفرینی سازمانی را این چنین تعریف کرد: « کارآفرینی سازمانی فرآیندی است که فعالیت های سازمانی را به سمت خلاقیت^[۳۶]، نوآوری، مخاطره پذیری^[۳۷] و پیشتازی سوق می دهد.» (هادیزاده مقدم، فیل آبادی، ۱۳۸۴)