وبلاگ

Neutral detergent fibre (NDF) فیبر محلول در شوینده خنثی
Organic matter (OM)ماده آلی
Organic matter digestibility (OMD)قابلیت هضم ماده آلی
Platabilityخوش خوراکی .
فصل اول
مقدمه و کلیات
فصل اول
مقدمه و کلیات
۱- مقدمه
۷۱ میلیون راس دام معادل ۱۲۰ میلیون واحد دامی در کشور وجود دارد، که برای تغذیه آن‌ها سالانه حدود ۷۵ میلیون تن علوفه خشک مورد نیاز است و لازم به ذکر است که در حال حاضر ۱۰۶ میلیون واحد دامی در کشور وجود دارد (FAO, 1966). قرار گرفتن ایران در کمربند مناطق خشک و نیمه خشک، کمبود مراتع، پایین بودن سطح تولید علوفه درکشور، نیاز به واردات و لزوم تولید محصولی با کیفیت و کمیت بالا همگی بیانگر اهمیت ویژه گیاهان علوفه‌ای می‌باشد. منگل و چغندرعلوفه‌ای و چغندر‌قند هر سه از اعضای گونه Beta vulgaris هستند و جهت سهولت از روی میزان ماده خشک طبقه‌بندی می‌شوند(صوفی سیاوش، ۱۳۸۸). کمترین میزان ماده خشک و بیشترین مقدار پروتئینخام^[۱] در منگل یافت می‌شود همچنین، منگل از نظر قند فقیرترین این سه نوع بهشمار می‌رود. از لحاظ مقدار ماده خشک و قند، چغندرعلوفه‌ای بین منگل و چغندر قند قرار می‌گیرد در حالی که چغندرقند از نظر میزان مادهخشک و قند غنی‌ترین و از لحاظ پروتئینخام فقیرترین این سه نوع است. میزان مادهخشک چغندرعلوفه‌ای بطور متوسط ۱۸ درصد می‌رسد که بسته به نوع واریته گیاه، مرحله رشد و شرایط محیطی زمان برداشت این مقدار متغیر است. در هلند و دانمارک استفاده از چغندرعلوفه‌ای جهت تغذیه گاوهای شیری مرسوم است (صوفی سیاوش و جان‌محمدی، ۱۳۸۸). تفاوت بین غده‌ها و ریشه‌ها در شکل کربوهیدرات ذخیره‌‌ای^[۲] آنها است. در غده‌ها نشاسته^[۳] یا فروکتان‌ها و در ریشه‌ها ساکروز و یا گلوکز عمده کربوهیدرات ذخیره‌ای را تشکیل می‌دهد. ماده خشک غده‌ها بیشتر و فیبرخام آنها کمتر از ریشه‌ها است. چغندر علوفه‌ای جزء بوته‌های ریشه‌ای است که احتیاجات و شرایط تولید آن مثل چغندرقند است. کیفیت علوفه و عملکرد این گیاه بیش از چغندرقند است. ماده خشک تولیدی در هر هکتار حدود ۱۳ تا ۱۵ تن است. تولید علوفه تازه (طی چند چین برداشت) ۸۰ تا ۹۰ تن در هکتار با ماده خشک ۱۲ تا ۱۹ درصد است(صوفی سیاوش، ۱۳۸۸). میزان پروتئین خام ۱۲ تا ۱۳ درصد، گوارش پذیری ۸۷ درصد و انرژی قابل متابولیسم^[۴] برگ چغندر علوفه‌ای ۵/۱۲ تا ۵/۱۳ مگاژول در کیلوگرم ماده خشک گزارش شده است، همچنین، در ریشه میزان پروتئین‌خام ۲/۶ درصد و فیبرخام ۳/۵ درصد و انرژی قابل متابولیسم را ۸/۱۱ مگاژول در کیلو گرم ماده خشک گزارش شده است (صوفی سیاوش، ۱۳۸۸). خصوصیات اصلی محصولات ریشه‌ای، رطوبت زیاد (۷۵۰ تا ۹۴۰ گرم در کیلوگرم ) و فیبر نسبتاً کم (۴۰ تا ۱۳۰ گرم در کیلو گرم ماده خشک) آنها است. ماده آلی ریشه‌ها از قابلیت هضم زیادی برخوردارند (۸۰ تا ۸۷ درصد) و عمده آن را قند تشکیل می‌دهند (۵۰ تا ۷۵ درصد). تجزیهپذیری پروتئین ریشه‌ها در شکمبه بالا و در حدود ۸۰ تا ۸۵ درصد می‌باشد. چغندرعلوفه‌ای در مقایسه با چغندرقند دارای پروتئین خام بیشتر و قابلیت تجزیه‌پذیری بیشتر است(صوفی سیاوش، ۱۳۸۸). خوش‌خوراکی علوفه‌ها عامل مهمی است که میزان مصرف آن در دام را مشخص می‌کند و با ترکیبات شیمیایی علوفه رابطه مستقیم دارد از جمله خصوصیات کیفی علوفه می توان به خوش‌خوراکی و ارزش رجحانی، ارزش غذایی گیاهان و گوارش‌پذیری اشاره کرد. خوش‌خوراکی^[۵] بدین صورت تعریف می شود که مجموع عواملی است که سبب می‌گردد یک گیاه در مقابل گیاه دیگر برای دام مورد قبول‌تر باشد (دیانتی تیلکی و میرجلیلی، ۱۳۸۶). با توجه به اینکه ترکیبات چغندرعلوفه‌ای در برگ، ریشه و بوته کامل متفاوت است لذا تعیین میزان خوشخوراکی آن ها در گوسفند که دام اصلی مصرف کننده این محصولات می‌باشد از اهمیت ویژه ای برخوردار است.رابطه کم توقع بودن این علوفه به لحاظ شرایط کشت و قدرت عملکرد مناسب در خاک‌های شور می‌تواند اهمیت استفاده از این علوفه را بیان نماید. نظر به اینکه چغندرعلوفه‌ای گیاهی پر محصول بوده و دارای کربوهیدرات محلول به مقدار مناسبی است می‌توان به وسیله سیلوکردن ارزش غذایی آن را حفظ کرد و در فصل زمستان که علوفه تازه در دسترس نیست از آن استفاده کرد. لذا تعیین ارزشغذایی و خوش‌‌خوراکی بخش‌های مختلف آن و مقایسه آن با نمونه های سیلوشده می تواند ارزش غذایی این گیاه را برای استفاده در تغذیه دام ها مشخص نماید. چغندرعلوفه‌ای به دلیل قابلیت هضم بالای مواد مغذی موجود در آن نسبت به سایر محصولات علوفه‌ای از ارزش غذایی بیشتری برخوردار است. بهترین نوع محصول ممکن است در هر هکتار ۱۸ تن ماده خشک تولید نماید. .تعداد دوایر متحدالمرکز در چغندر علوفه ای ۵-۳ عدد و در چغندر قند ۱۲-۸ عدد می باشد.نظر بهاینکه تاکنون تحقیقات کاملی در مورد ارزش غذایی چغندرعلوفهای در کشور انجام نشده است، ضروری است که این گیاه مورد بررسی قرار گیرد. لذا این تحقیق برای تعیین ارزش غذایی بخشهای مختلف گیاه چغندرعلوفهای سیلو شده و سیلو نشده و تعیین میزان خوش خوراکی انجام گرفت.

۱-۱- اهمیت سیلو کردن علوفه
هدف اصلی از حفظ هر محصول زراعی، نگهداری آن در شرایط مطلوب برای استفاده در فصولی است که این محصول وجود ندارد. شرایط نامطلوب جوی ممکن است باعث از دست رفتن مواد مغذی و در مجموع کاهش ارزشغذایی علوفه شود یکی از روشهایی که تا حدودی وابستگی کمتری به شرایط جوی، مرحله برداشت و بلوغ گیاهان دارد و توسط دامداران برای نگهداری گیاهان به کار میرود، استفاده از فرایند تخمیر طبیعی (تهیه سیلاژ) است. با اینکه امروزه تهیه علوفه خشک با ورود فناوریهای جدید خشک کردن به طور قابل ملاحظهای بهبود یافته است، اما از آنجایی که این روشها به شدت تخصصی و زمان بر هستند بسیاری از دامداران ترجیح میدهند که علوفه را به صورت سیلو شده نگهداری نمایند. همچنین سیلو کردن باعث از بین رفتن بسیاری از مواد ضد مغذیهای موجود در گیاه میشود (ولی زاده و ناصریان، ۱۳۸۶). نخستین مورد ضروری برای حفظ محصولات زراعی بوسیله تخمیر طبیعی، دستیابی به یک شرایط بیهوازی است. در عمل روش های بیهوازی را میتوان به روش های گوناگون بدست آورد. هدف اصلی از پوشاندن و غیر قابل نفوذ نمودن سیلو، پیشگیری از ورود مجدد و گردش هوا در مواد سیلو شده است. در هر قسمتی که اکسیژن برای مدتی با علوفه در تماس باشد، فعالیتهای میکروبی بصورت هوازی رخ داده و در اثر فساد، مواد به فرآوردههای غیر قابل استفاده، غیر خوراکی و اغلب سمی تبدیل میشوند. دومین هدف مهم جلوگیری از فعالیت میکروارگانیسمهای نامطلوب مانند کلستریدیومها^[۶] و انتروباکتریها^[۷] است( ولی زاده و همکاران، ۱۳۸۶).
۱-۲- اهداف تحقیق
الف-تعیین ارزش‌غذایی و خوش‌خوراکی سربرگ، ریشه و بوته کامل چغندرعلوفه‌ای
ب - مقایسه بین ارزش‌غذایی و خوش‌خوراکی بخش‌های مختلف چغندرعلوفه‌ای سیلو شده و سیلو نشده
فصل دوم
مروری بر مطالعات انجام شده
۲-۱- مقایسه چغندرعلوفه‌ای نسبت به چغندرقند:
هرچه غده سفیدتر و کشیدهتر باشد میزان قند بیشتر است.
قند در برگها ساخته میشود و در غده تجمع مییابد، بنابراین تعداد برگ چغندرقند بیشترمی باشد که میزان قندش بالاتر است.
چغندرعلوفه‌ای نسبت به چغندرقند اغلب از زمین بیرون میآید.
سلولهای پارانشیمی ذخیره‌ای در اطراف این دستجات متحدالمرکز وجود دارند. هرچه تعداد دستجات بیشتر باشد قند نیز بیشتر است.
چغندرقند ۳ برابر چغندرعلوفه ای برگ دارد.
راندمان جذب در چغندرقند بیشتر است زیرا عمیقتر بوده و برگهای بیشتری دارد.
بریدگی محل ظهور ریشه در بغل غده هر چه عمیقتر باشد درصد قند بیشتر است.
در زمستان مقدار کل ماده خشک تولیدی از چغندرعلوفهای از بقیه گیاهان علوفهای بیشتر است.
برگخوارها به چغندرعلوفهای بیشتر آسیب می رسانند زیرا تعداد برگش کمتر است. ولی چغندرقند برگسازی لوکس داشته و برگهای از دست رفته در اثر آفات را جبران می کند(رئیسیان زاده، ۱۳۷۹).
ریشه بهعنوان یک خوراک پرانرژی محسوب شده و از نظر میزان پروتئین فقیر است . آزمایشات نشان داد که میزان قابلیت هضم ماده آلی در ماده خشک آن ۸۵ درصد میباشد (Givens, 1990). چغندرقند معمولاً بعد از برداشت در یک جا ذخیره شده و تدریجاً شسته یا بصورت خشک تمیز می شود و بصورت خرد شده و یا برش زده شده در تغذیه دام به مصرف دام می رسد. برگ و طوقه چغندرقند دارای مقدار قابل توجهی پروتئین( ۳/۱۵ درصد) است (Given, 1990). اگر برگ بصورت تازه به مصرف برسد به لحاظ جلوگیری از عوارض وجود ترکیبات ضد تغذیه‌ای مانند ساپونین^[۸] و اسید اگزالیک^[۹] باید قبل از مصرف پلاسانده شود (Clark et al., 1975). برگ چغندر تولید شده ممکن است. در مزرعه توسط دام چرا شده ، برداشت شده و در محل دامداری بصورت تازه مصرف شود ، بهعنوان کود سبز به زمین باز گردانده شود یا اینکه برداشت شده و برای مصرف تدریجی سیلو شود. چغندر خرد شده و برگ و طوقه آن به خوبی قابلیت سیلو شدن دارند و در گاوهای شیری که روزانه ۶ کیلوگرم از سیلاژ برگ چغندر استفاده کرده بودند هیچ گونه عوارضی مشاهده نشد. به نظر می رسد که سیلاژ کردن عوارض ناشی از ترکیبات سمی موجود در برگ چغندر را کاهش می دهد(Englig et al., 1988).همچنین در مطالعهای که در ایرلند، به منظور بررسی تاثیر استفاده از چغندرعلوفه‌ای بر روی شیر تولیدی و انرژی قابل متابولیسم انجام شد .نشان داده که استفاده از چغندرعلوفه‌ای همراه سیلاژ گراسها باعث افزایش انرژی قابل متابولیسمی مصرفی(MEI) ^[۱۰] شده، وتأثیر کمی روی افزایش تولید شیر داشته(Mcilmoyle et al., ۲۰۱۰) . تهیه سیلاژ بوته کامل چغندرقند یک موقعیت مناسبی برای ذخیرهسازی همزمان ریشه و برگ و طوقه است که تولید خوراکی می کند که برای گاوهای پرواری بدون هیچ گونه عملآوری یا افزودنی دیگرمناسب است. بعلاوه محتوای پروتئینی بالا در برگ، جبران کمبود پروتئین موجود در ریشه را می کند . در گوساله های گوشتی که از علوفه کامل چغندرعلوفهای سیلو شده تغذیه شدند، میزان اضافه وزن (۰۵/۱ – ۱۲/۱) کیلوگرم در روز و میزان اضافه وزن روزانه در گوساله‌هایی که از جیره کنسانتره بصورت آزاد استفاده میکردند (۲۶/۱ کیلوگرم در روز) گزارش شده است و هیچ تغییر قابل مشاهده‌ای با افزودن مکمل پروتئینی همراه با جو در افزایش وزن روزانه آنها مشاهد نشد (okiely et al.,1999) . آزمایشات نشان داد که سیلاژ گراس و سیلاژ چغندرعلوفه‌ای الگوی تخمیری متفاوتی را در محیط سیلو و شکمبه داشته و گاوها بهسرعت به تغییرات ناگهانی جیره از سیلاژ گراس به سیلاژ چغندرعلوفه‌ای عادت کرده، و پس از ۶ روز از زمان وارد کردن تغییر در جیره ، مصرف خوراک و pH شکمبه به حالت عادی برگشت. همچنین، هنگامی که گاوهای نر اخته شده که از سیلاژ چغندرعلوفهای که بدون استفاده از افزودنی تهیه شده بود، به صورت آزاد استفاده کردند هیچ علائم بیماری در آنها مشاهد نشد و از لحاظ تخمیر شکمبه‌ای شرایطی مانند گاوهایی را داشتند که در محدودیت غذایی بسر میبردند.(Moloney et al., 1998)
۲-۲-خصوصیات زراعی چغندرعلوفه ای
چغندر علوفهای گیاهی است از تیره اسفناج وجنس بتا وگونه ولگاریس با نام علمی (Beta vulgaris) گیاهی است دوساله که در سال اول کاشت، ریشه آن رشد میکند ودر سال دوم پس از گذراندن دوره سرما ، بوته ساقه دار شده و گل وبذر میدهند. ریشه اصلی چغندرعلوفهای مخروطی شکل وکشیده است . طول ریشه در شرایط مناسب ۱۸۰ سانتیمتر می رسد، ولی طول قابل استفاده آن ۳۰ سانتیمتر است . وزن متوسط ریشه ها ۷/۰ تا یک کیلوگرم و قطر متوسط آن در قسمت گردن ۱۰ تا ۱۵ سانتیمتر است. برگها قسمت هوایی چغندر را تشکیل میدهند و تعداد آن در بوته کامل به ۸۰ عدد می رسد. کشت چغندرعلوفهای در شرایطی امکان پذیر است که تابش نور خورشید ، کافی ومنطقه محل کشت حداقل ۱۸۰ تا ۲۰۰ روز یخبندان باشد . پایینترین دمایی که چغندرعلوفهای در آن فعالیت دارد(صفر گیاه) ۵ تا ۸ درجه سانتیگراد است (رئیسیان زاده، ۱۳۷۹).
تصویر شماره ۲-۱: برگ، ریشه چغندرعلوفهای

۲-۳- عوامل ضد تغذیه ای چغندرعلوفه ای
سازه های ضدمغذی ترکیباتی هستند که در پی متابولیسم عادی خوراکهای طبیعی و در اثر سازوکارهای گوناگونی ایجاد و موجب نابهینه شدن تغذیه میشوند.این مواد به عنوان سازه های سمی شناخته میشوند، زیرا با خوردن آنها آثار بدی برجای میماند.در زمان مصرف آن از آلودگی با خاک باید جلوگیری نمود، زیرا مصرف بیش از حد معمول آن باعث اختلالات هضمی می گردد. در مواقع شدیدتر این موضوع میتواند باعث کاهش کلسیم خون حتی مرگ شود. اگر بنا باشد برگ بصورت تازه به مصرف برسد به لحاظ جلوگیری از عوارض وجود ترکیبات ضد تغذیه‌ای مانند ساپونین و اسید اگزالیک باید قبل از مصرف پلاسانده شود(Clark et al., 1975). اسید اگزالیک جزء مواد کاهنده حلالیت محسوب میشود که باعث بروز ناهنجاریهای به کارگیری مینرالها در بدن میشوند. در گیاهان و نیز جانوران، اسید اگزالیک به شکل آزاد و همچنین به شکل نمک وجود دارد. این اسید و یک دی کربوکسیلیک اسید^[۱۱] آلی است که به آسانی با کلسیم و منیزیم به نمکهای محلول آن هر دو خورنده سمی هستند. به طور کلی ، اثر ضد تغذیه ای آن ناشی از تشکیل کمپلکس با کلسیم است که کلسیم را به شکل اگزالات^[۱۲] رسوب و جذب آن را کاهش میدهد. مسمونیت نیتراتی با مصرف علوفهای دیده میشود که با مقدار زیادی کود نیتروژنی رشد کرده باشد و یا در گامههای آغازین رشد، برداشت شدهاند. این مسمومیت ناشی از تشکیل کمپلکس متهموگلوبین و ناتوانی آن در جابهجا کردن اکسیژن است (ماتور، آ. ۱۳۸۶).
۲-۴ تحقیقات انجام شده برروی چغندرعلوفه ای
در حال حاضر در کشور ما به دلیل عدم آشنایی کامل با ارزش غذایی و نحوه استفاده بهینه ازچغندرعلوفه‌ای، بیشتر به صورت تازه به مصرف دام میرسد که در اغلب موارد مشکلات گوارشی به همراه دارد. عملکرد ریشه چغندرعلوفه ای ۷۵-۵۰ تن و تولید برگ (در هر نوبت چین) حدود ۲۰-۱۰ تن در هکتاربوده و معمولا تا سه چین با فاصله ۳۰ تا ۴۰ روز برداشت می شود(رئیسیانزاده، ۱۳۷۹) .یکی از روش های نگهداری و بهینه سازی تولیدات علوفه‌ای و ضایعات کشاورزی، استفاده از روش سیلو نمودن است. با توجه به ارزش غذایی مناسب چغندرعلوفه‌ای که یکی از منابع خوراکی ارزان قیمت محسوب میشود، علوفه مذکور می تواند تا حدودی جایگزین سیلاژ ذرت علوفه‌ای شود. همچنین با بهره گرفتن از افزودنیهای مناسب میتوان ارزشغذایی وخوشخوراکی آن را بهبود بخشید. تفاوت بین غدهها و ریشه‌ها در شکل کربوهیدرات ذخیرهای آنهاست. در غدهها نشاسته یا فروکتانها و در ریشه‌ها سوکروز و یا گلوکز عمده کربوهیدارت ذخیرهای را میسازند. ماده خشک غدهها بیشتر و فیبر خام آنها کمتر از ریشه‌ها است. چغندرعلوفهای جزو بوتههای ریشه‌ای است که احتیاجات و شرایط تولید آن مثل چغندرقند است. کیفیت علوفه و عملکرد این گیاه بیش از چغندرقند است . ماده خشک تولیدی در هر هکتار حدود ۱۵-۱۳ تن است. تولید علوفه تازه(طی چند چین برداشت) ۹۰-۸۰ تن با ماده خشک ۱۲-۱۹ درصد در هکتار است. میزان پروتئین خام ۱۲-۱۳ درصد ، قابلیت هضم ۸۷ درصدو انرژی قابل متابولیسم برگ چغندرعلوفهای ۵/۱۲-۵/۱۳ مگاژول در کیلو گرم ماده خشک گزارش شده است، همچنین درریشه میزان پروتئین خام ۲/۶ درصد و فیبر خام ۳/۵ درصد و انرژی قابل متابولیسم را ۸/۱۱ مگاژول در کیلو گرم ماده خشک گزارش شده است(صوفی سیاوش،۱۳۸۸) شرایط مناسب برای رشد چغندرعلوفهای (Beta vulgaris) نظیر چغندرقند است. عملکرد چغندرقند حدود ۲۰ تن ماده خشک در هکتار و برگ تولیدی طی چهار چین حدود ۱۵-۱۳ تن در هکتار گزارش شده است، حدود ۷۵ درصد مادهخشک چغندر تولیدی را ریشه تشکیل می دهد (DAF,1998).
۲-۵- اساس تهیه سیلاژ از علوفه
علوفه یا دیگر منابع خوراکی دام قابل سیلاژ شدن را به صورت تازه یا پژمرده در مکانهای خاصی که در اصطلاح سیلو نامیده میشود، ریخته و با ایجاد محیط بیهوازی مناسب برای تولید اسید، توده گیاه را مقاوم و قابل نگهداری مینمایند. به توده گیاهی که درون سیلو ریخته میشوند، شماری از موجودات ریز چسبیده اند که بیشترین و مهمترین آنها عبارتند از : ۱-باکتریهای مولد اسید لاکتیک^[۱۳] ۲-باکتریهای مولد اسید بوتیریک^[۱۴] ۳-باکتریهای کلی آیروژن^[۱۵] ۴-باکتریهای مولد اسید سیتریک^[۱۶] ۵-محرکهای مختلف فساد و پوسیدگی و ۶- قارچهای مخمر. از بین تمام این میکروارگانیسمها، باکتریهای تولیدکننده اسیدلاکتیک مطلوب و مورد توجهاند. در شرایط مساعد این باکتریها به سرعت، مقدار زیادی اسیدلاکتیک را که برای نگهداری علوفه سیلاژ شده لازم است، تولید میکنند. از طرف دیگر قارچهای مخمر نیز تا حدودی مفید هستند، زیرا تولید الکل کرده و سبب معطر و خوشخوراک شدن سیلاژ میشوند. برای اینکه محیط برای فعالیتهای میکروارگانیسمهای بی هوازی فراهم شود توده گیاه را که به داخل سیلو ریخته شد، تحت فشار قرار میدهند تا هوا از داخل علوفه سیلاژ شده خارج شود، چون اکسیژن هوا برای ایجاد شرایط مناسب جهت اسیدی شدن گیاه لازم نیست. پس از خروج هوا، قسمت سیلو را میپوشانند. برای مدتی سلولهای گیاه که هنوز زندهاند، تنفس کرده و از اکسیژن هوایی که در بینابین توده سیلاژ شده باقی مانده استفاده میکنند (جامعی، ۱۳۷۲). ورود هوا به داخل سیلو سبب فعالیت مجدد میکروارگانیسمهای هوازی شده و باکتریهای مولد اسید بوتیریک، شروع به ساخت این اسید میکنند. چنانچه مقدار اسید بوتیریک به ۵/۱ درصد کل توده برسد، توده سیلاژ بوی بسیار نامطبوعی به خود میگیرد که سبب کاهش مصرف آن میشود. از طرف دیگر اسید بوتیریک و همچنین، فسادی که در اثر فعالیت محرکهای فاسد کننده، در سیلاژ بوجود میآیند، نه تنها سبب ایجاد ناراحتی در دستگاه گوارش دام شده، بلکه تولید حیوان را بویژه در گاوهای شیری و سایر حیوانات شیرده تحت تأثیر قرار میدهند (جامعی، ۱۳۷۲).
۲-۶- تأثیر فرآیندسیلو بر شاخصهای کیفی علوفه
از مهمترین تغییراتی که در خصوصیات شیمیایی گیاه در طی سیلو شدن ایجاد میشود، میتوان به موارد زیر اشاره نمود:
۲-۶-۱- تغییرات عصاره عاری از نیتروژن (NFE)
عصاره عاری از نیتروژن در مراحل تنفس و تخمیر بیشتر از سایر مواد تحت تأثیر قرار میگیرد و از تجزیه آن، اسیدهای آلی بوجود میآیند که در زمان اندازه گیری چربی، در اتر حل شده و جزء چربی محسوب میشوند و در نتیجه میزان چربی سیلاژ بیشتر برآورد میشود (جامعی، ۱۳۷۲). تغییرات گوارشپذیری مواد غیر نیتروژنی کم است و علت اینکه این مواد زود تجزیه میشوند آن است که در مرحله تجزیه بیولوژیکی در داخل سیلو، ابتدا مواد سریع التجزیه مورد استفاده باکتریها قرار میگیرند (زارع پور، ۱۳۷۷).
۲-۶-۲- تغییرات فیبر یا سلولز
درصد سلولز در مواد سیلو شده معمولا بیش از گیاه تازه است. علت این امر را باید در تجزیه مواد دیگر بویژه NFEجستجو کرد. گوارشپذیری سلولز به ندرت تغییر پیدا میکند و در موارد خاصی امکان اضافه شدن درصد گوارشپذیری سلولز در مواد سیلو شده وجود دارد (زادهوش و فرداد، ۱۳۸۰).
۲-۶-۳- تغییرات پروتئین خام
ممکن است در برخی مواقع درصد پروتئین خام سیلو بیش از ماده اولیه باشد، علت آن نیز مربوط به تجزیه و کم شدن مواد دیگری بویژه NFE است. درجه تجزیه پروتئین بستگی به روش سیلو کردن، نوع تخمیر، سرعت و شدت پایین آمدن pH دارد. در سیلوهای آبدار و مرطوب، هر چه pH محیط بالاتر باشد، تجزیه مواد نیتروژن دار بیشتر خواهد بود. عملاً پتجزیه پروتئینها در سیلوهای آبدار بدون مکمل خیلی زیاد است و چه بهتر از مکملهای سیلوی استفاده شود، تجزیه پروتئین خام یا تولید آمونیاک کمتر خواهد بود. بازهای فراری که از تجزیه پروتئین حاصل میشوند، به همان صورت از دستگاه گوارش تک معدهایها خارج شده و ارزش غذایی سیلاژ را کاهش میدهند (زارع پور، ۱۳۷۷).
۲-۶-۴- تغییرات مواد معدنی