وبلاگ

استعارات

 

 

 

سرزمین آزادی ونجات،آغوش خوش بختی نزهتگه ارواح پاک،میعادگاه انسانهای خوب

 

جهان آخرت

 

 

 

شکنجه گاه درد،مدینه پلید،زندان خاکی

 

دنیا

 

 

 

شاه راه علی،راه مکه

 

کهکشان

 

 

 

تیرهای نورانی

 

شهاب

 

 

 

لطافت زیبای گل درزیر انگشت های تشریح پژمرد

 

عقل گرایی

 

 

 

درختان بی باک صبور

 

انسانهای سرسخت ومقاوم

 

 

 

به جرم گستاخی در برابر کویر ازریشه شان بر می کنند وبه تنورشان می افکنند این سرنوشت مقدر آنهاست

 

استبدادستیزی،شهادت طلبی

 

 

 

بید درخت عزیزی است اما همواره به خود می لرزد

 

انسان ترسو وسازشکار

 

 

 

شیطان ودیوان هم دستش

 

دانشمندان غربی

 

 

 

علم عددبین ومصلحت اندیش

 

علوم تجربی

 

 

 

معلمان ودانایان شهر

 

بانیان علم

 

 

 

نویسنده با این استعارات زیرکانه خواسته های ایدئولوژیک خود را بیان می دارد ودر پی اقناع خواننده برای پذیرش عقاید مورد نظر خویش است به بیانی دیگر درخلال این متن گفتمان خود ودالهای مربوطه تاحد ممکن برجسته می شوند (شهادت ،رهایی از استبداد،جهان آخرت )ودرعین حال گفتمان غیر ودالهای آن (علم وتکنولوژی ،عقلانیت ،ارزشمندی زندگی این جهانی )به حاشیه رانده می شوند.

ویژگی های دستوری واجد کدام ارزش های تجربی،رابطه ای وبیانی هستند؟
الف.ارزش های تجربی:
درسراسرمتن نویسنده اززبان تمثیل برای بیان عقاید وایدئولوژی خود استفاده می کند به بیانی دیگر از فاعل غیر جاندار(کویر) بهره می برد تا بدین وسیله روی خواننده تاثیر بیشتری بگذارد.وصفاتی رابه کویرنسبت می دهد که مطابق با اصول ارزشیابی تقریبا مورد پذیرش جوامع بشری هستند.بدین گونه نویسنده می خواهد،خواننده را قانع کند که اصول وایدئولوژی او را بپذیرد.کویر واقعیتی است که هیچ شکی دروجودش نیست نویسنده خواسته اینگونه به خواننده بقبولاند ،همانطورکه در واقعیت وجود کویر نمی توان شک کرد در صفات وخصوصیاتی که در متن به آن نسبت داده می شود نباید شک کرد وبدین گونه از تمثیل غیر جاندار برای رسیدن به اهداف گفتمانی خود وتاکید بردالهای گفتمان خود بهره می برد:«درکویربیرون ازدیوارخانه،پشت حصار ده،دیگر هیچ نیست.صحرای بی کرانه عدم است ؛خوابگاه مرگ وجولانگاه هول،راه تنها به سوی آسمان باز است.آسمان کشور سبزآرزوها چشمه ی مواج وزلال نوازشها، امیدها ،و….انتظار!….سرزمین آزادی ،نجات،جایگاه بودن وزیستن،آغوش خوشبختی،نزهتگه ارواح پاک فرشتگان معصوم، میعادگاه انسانها ی خوب ؛ازآن پس که ازاین زندان خاکی وزندگی رنج وبندو شکنجه گاه درد،بادستهای مهربان مرگ ،نجات یابند»