نمونه هایی از رویداد ها یا شرایطی که به تنهایی یا در مجموع ممکن است تردیدی عمده درباره وجود فرض تداوم فعالیت ایجاد کند ، به شرح زیر است. این فهرست، تمامی موارد ممکن را در بر نمی گیرد و وجود یک یا چند مورد از آنها نیز لزوماً به معنای وجود ابهام با اهمیت یا اساسی نمی باشد .
الف) نشانه های مالی :
-
- فزونی کل بدهی ها بر کل دارایی ها یا فزونی بدهی های جاری بر دارایی های جاری.
-
-
- نزدیک شدن سر رسید بدهیهای با شرایط غیر قابل تغییر که دور نمایی واقع بینانه برای پرداخت یا تمدید آنها وجود ندارد یا اتکای بیش از حد براستقراض کوتاه مدت برای تأمین مالی دارایی های بلند مدت .
-
-
- نشانه های قطع حمایت مالی از جانب دولت و یا بستانکاران.
-
- فزونی جریانهای خروجی بر جریانهای ورودی وجوه نقد حاصل از عملیات طبق صورتهای مالی تاریخی یا پیش بینی شده.
-
- نامساعد بودن نسبتهای مالی اصلی .
-
- زیانهای عمده عملیاتی یا کاهش عمده در ارزش دارایی های مورد استفاده درایجاد جریانهای وجوه نقد.
-
- نپرداختن سود سهام یا تاخیر طولانی در پرداخت آن .
-
- ناتوانی در پرداخت به موقع حسابهای پرداختنی.
-
- ناتوانی در رعایت شرایط مقرر در قرار داد های وام .
۱۰ – تغییر شرایط خرید کالا و دریافت خدمات از اعتباری به نقدی.
۱۱- ناتوانی درتامین منابع مالی لازم برای تولید و عرضه محصول اصلی جدید یا سایر سرمایه گذاری های ضروری.
ب) نشانه های عملیاتی
۱-از دست دادن مدیران کلیدی بدون جایگزینی آنان.
۲- ازدست دادن بازار عمده فروش محصولات ، مجوز یا امتیاز ساخت با اهمیت یا تأمین کننده اصلی کالا و خدمات.
۳- مشکلات کارگری یا کمبود مواد اولیه و قطعات مهم.
ج) سایر نشانه ها :
۱- عدم رعایت الزامات مربوط به سرمایه یا سایر الزامات قانونی .
۲-وجود دعاوی حقوقی در جریان علیه واحد مورد رسیدگی که در صورت صدور رأی به محکومیت واحد مزبور ، تحمل نتایج آن احتمالاً خارج از توان واحد مورد رسیدگی است .
۳- تغییر قوانین یا سیاستهای دولت به گونه ای که آثار ما لی منفی بر واحد مورد رسیدگی داشته باشد .
اهمیت چنین رویدادها یا شرایطی اغلب می تواند توسط عوامل دیگری کاهش یابد برای مثال ، آثار ناشی از ناتوانی واحد مورد رسیدگی در پرداخت به موقع بدهی های خود، می تواند با برنامه های خاص مدیریت برای تأمین وجوه نقد کافی از طریق شیوه های جایگزینی چون فروش دارایی ها ، استمهال وامها یا افزایش سرمایه ، تعدیل شود . به همین ترتیب ، از دست دادن یک تأمین کننده اصلی کالا و خدمات ممکن است از طریق دسترسی به تأمین کننده جایگزین مناسب ، جبران شود .
حسابرس در برنامه ریزی حسابرسی باید احتمال وجود رویدادها یا شرایط را مورد توجه قرار دهد که ممکن است تردیدی عمده نسبت به توانایی واحد مورد رسیدگی به ادامه فعالیت ایجاد کند .
حسابرس در انجام عملیات حسابرسی همواره باید نسبت به شواهد مربوط به رویداد ها یا شرایطی هوشیار باشد که ممکن است تردیدی عمده درباره توانایی واحد مورد رسیدگی به ادامه فعالیت ایجاد کند . حسابرس در صورت شناسایی این گونه رویداد ها یا شرایط باید علاوه بر موارد ذیل ، چگونگی تأثیر آنها را بر برآورد خود از اجزای خطر حسابرسی نیز مورد توجه قرار دهد .
-
- بررسی برنامه های مدیریت برای اقدامات آتی بر مبنای ارزیابی مدیریت از تداوم فعالیت .
-
- گرد آوری شواهد حسابرسی مناسب و کافی در مورد تأیید یا رفع ابهام با اهمیت یا اساسی از طریق اجرای روش های لازم، از جمله بررسی اثر هر نوع برنامه مدیریت، برنامه های حمایتی دولت و سایر عوامل کاهنده .
-
- در خواست تاییدیه کتبی از مدیریت درباره برنامه اقدامات آتی مدیریت .
نتیجه گیری و گزارشگری حسابرسی :
پس ازاجرای حسابرسی ، حسابرس باید بر اساس شواهد حسابرسی بدست آمده مشخص کند که آیا به نظر وی رویداد ها یا شرایطی که وجود دارد و به تنهایی یا در مجموع بتواند تردید عمده در توانایی واحد مورد رسیدگی به ادامه فعالیت ایجاد کند چنانچه استفاده از فرض تداوم فعالیت ، مناسب است اما ابهام با اهمیتی وجود دارد، حسابرسی وجود موارد زیر را در صورتهای مالی مورد توجه قرار می دهد :
الف) توصیف کافی رویدادها یا شرایط اصلی ایجاد کننده تردید عمده درباره توانایی واحد مورد رسیدگی به ادامه فعالیت و برنامه های مدیریت برای برخورد با آن رویداد یا شرایط .
-
- توضیح مناسب درباره ابهام با اهمیت مربوط به رویداد ها یا شرایطی که ممکن است تردیدی عمده نسبت به توانایی واحد مورد رسیدگی به ادامه فعالیت به عنوان یک واحد دایر ایجاد کند و از این رو ، واحد مورد رسیدگی ممکن است قادر به بازیافت دارایی ها وتسویه بدهی های خود در روال عادی عملیات تجاری نباشد .
در صورت وجود ابهام با اهمیت درباره تداوم فعالیت و افشای کافی در صورتهای مالی ، حسابرس باید نظر مقبول اظهار ، اما با افزودن یک بند توضیحی حاوی وجود ابهام با اهمیت درباره رویداد ها یا شرایطی که ممکن است به تردیدی عمده در مورد توانایی واحد موردرسیدگی به ادامه فعالیت بینجامد و با اشاره به یادادشت توضیحی صورتهای مالی که موارد مندرج در بند بالا را افشا می نماید ، گزارش خود را تعدیل کند .
درموارد وجود ابهام اساسی درباره تداوم فعالیت یا وجود موارد متعدد ابهام با اهمیت، شامل ابهام درباره تداوم فعالیت که آثار بالقوه آن در مجموع اساسی باشد، حسابرس باید صرفنظر از افشا یا عدم افشای آنها درصورتهای مالی ، نسبت به آن صورتها عدم اظهار نظرارائه کند .
در صورت وجود ابهام با اهمیت و عدم افشای کافی در صورتهای مالی ، حسابرس باید نظر مشروط ارائه کند . گزارش باید به روشنی بیانگر این واقعیت باشد که ابهامی با اهمیت وجود دارد که ممکن است درباره توانایی واحد مورد رسیدگی به ادامه فعالیت، تردیدی عمده ایجاد کند .
چنانچه به نظر حسابرس، واحد مورد رسیدگی قادر به ادامه فعالیت نباشد اما صورتهای مالی بر مبنای تداوم فعالیت تهیه شده باشد ، حسابرس باید، توجه به میزان اهمیت ، حسب مورد ، نظر مشروط یا مردود ارائه کند .
بند ۲۰ استاندارد حسابداری شماره ۱ نحوه ارائه صورتهای مالی چنین مقدر می‌کند : مدیریت در زمان تهیه صورتهای مالی باید توان ادامه فعالیت واحد تجاری را ارزیابی کند . صورتهای مالی باید برمبنای تداوم فعالیت تهیه شود ، مگر اینکه مدیریت قصدانحلال یا توقف عملیات واحد تجاری را داشته باشد ،یا عملاً ناچار به انجام این امر شود در مواردی که مدیریت از رویداد هاوشرایطی آگاهی یابد که ممکن است ابهام بااهمیت نسبت به توانایی تداوم فعالیت واحد تجاری ایجاد کند،این ابهام بایدافشاشود.چنانچه صورتهای مالی بر مبنای تداوم فعالیت تهیه نشود این واقعیت باید همراه با مبنای تهیه صورتهای مالی و اینکه چرا واحد تجاری فاقد تداوم فعالیت تلقی شده است افشا شود .
مسئولیت حسابرس ، بررسی مناسب بودن استفاده مدیریت از فرض تداوم فعالیت در تهیه صورتهای مالی و بررسی احتمال وجود ابهامهای یا اهمیت با اساسی درباره توانایی ادامه فعالیت واحد مورد رسیدگی به عنوان یک واحد دایر است که نیاز به افشا در صورتهای مالی دارد .
حسابرس نمی تواند رویدادها یا شرایط آتی را که ممکن است موجب توقف فعالیت واحد مورد رسیدگی شود ، پیش بینی کند . بنابراین عدم اشاره به ابهام درباره تداوم فعالیت در گزارش حسابرس نمی تواند به عنوان تضمین توانایی واحد مورد رسیدگی به ادامه فعالیت محسوب گردد .
حسابرس با تجربه می داند که پس از دوره مالی مورد استفاده مدیریت برای ارزیابی، ممکن است رویدادهایی واقع شود یا شرایطی پیش آید که بتواند مناسب بودن کاربرد فرض تداوم فعالیت را در تهیه صورتهای مالی مورد تردید قرار دهد . حسابرس ممکن است در جریان برنامه ریزی و اجرای عملیات حسابرسی ،شامل روش های رسیدگی به رویدادهای پس از تاریخ ترازنامه از این گونه رویداد ها یا شرایط آگاه شود .از آنجا که هر چه رویداد ها یا شرایط به آینده دورتری مربوط باشد ،میزان ابهام مرتبط با پیامد آنها افزایش می یابد ، در بررسی این گونه رویدادها یا شرایط باید نشانه های مسایل تداوم فعالیت چنان عمده باشد که حسابرس انجام دادن اقدامات بیشتر را مورد توجه قرار دهد . حسابرس ممکن است ناگزیر شود از مدیریت بخواهد اهمیت بالقوه آن رویدادها یا شرایط را برارزیابی تداوم فعالیت مشخص کند هرگاه مدیریت واحد مورد رسیدگی به این نتیجه برسد که استفاده از فرض تداوم فعالیت ضرورت می یابد .
چنانچه براساس روش های اضافی اجرا شده و اطلاعات بدست آمده مشخص شود که مبنای توقف فعالیت مناسب و افشای کافی به عمل آمده است ، حسابرس با اشاره به مبنای مورد استفاده دربند اظهار نظر گزارش طبق بخش «۸۰ گزارش حسابرس درحسابرسی موارد خاص» نظر مقبول ارائه می‌کند .
۲-۹) مبانی نظری شاخصهای مندرج در فرضیات ۸ گانه جهت پیش بینی ورشکستگی شرکتها
شاخص هایی که به عنوان پیش بینی ورشکستگی در فرضیات ۸ گانه آمده است از مجموعه کتب حسابداری اتخاذ شده است .اکنون درباره هر یک از شاخص ها در زیر توضیحات مختصری داده خواهد شد .
-
- نسبت کل بدهی ها به کل دارایی ها
این نسبت درصد کل وجوهی را که از طریق بستانکاران در شرکت تأمین مالی شده است اندازه گیری می نماید. بستانکاران ترجیح می دهند که این نسبت متعادل باشد
زیرا در صورت بالابودن نسبت بدهی ، سرمایه آنها در معرض خطر می باشد . برعکس سهامداران نسبت بالایی را ترجیح می دهند، زیرا اولاً از این طریق سرمایه گذاران درآمد بیشتری معمولاً عاید شان می شود ، ثانیاً تأمین مالی از طریق فروش سهام به مفهوم از دست دادن قسمتی از کنترل شرکت است. [۲۶] اگرنسبت بدهی شرکت ،بالاتر از متوسط صنعت باشد شرکت ریسک بیشتری کرده است .
وام دهندگان سعی در وصول هر چه سریع تر وام خود خواهند کرد ودر صورت عدم توانایی شرکت در بازپرداخت وام با مشکل مواجه خواهند شد حال اگر نسبت مذکور بسیار پایین تر از متوسط صنعت باشد نشان دهنده این است که شرکت با ریسک کم و محافظه کارانه فعالیت می کند و نتیجتاً درجه سود آوری کمتر خواهد بود و سرمایه گذاران علاقه مند به خرید سرمایه گذاری در آن شرکت نخواهند بود و به دلیل عدم طرح و توسعه ، شرکت با مشکل تداوم فعالیت مواجه خواهد بود .
-
- نسبت دارایی های جاری به بدهی های جاری(نسبت جاری)
نسبت جاری را بطه بین دارائی های جاری و بدهی های جاری را بیان می کند در گذشته نسبت جاری ۲ ( ۲۰۰% ) یا بیشتر را صرفاً حاکی از توانایی و قدرت مالی بخصوص در رابطه با تصفیه دیون کوتاه مدت می گرفتند ولی اکنون این نسبت را بدون توجه به طرز ترکیب اقلام مختلف دارایی جاری و بدون مقایسه آن با سالهای گذشته آن واحد تجاری و یا متوسط صنعت بی معنی می دانند .
فرم در حال بارگذاری ...