۰۰۰/.

 

 

 

سبک مدیریت غیرمداخله‌ای

 

۰۸۷/.

 

۱۲۲/.

 

۸۲/۱

 

۰۶۹/.

 

 

 

سبک مدیریت مداخله‌ای

 

۰۸۳/.

 

۰۹۸/.

 

۷۳/۱

 

۰۸۴/.

 

 

 

سبک مدیریت تعاملی

 

۱۰۳/.

 

۱۶۸/.

 

۵۴/۲

 

۰۱۲/.

 

 

 

با توجه به اطلاعات مندرج در جدول ۴-۱۴، می‌توان گفت که سبک مدیریت تعاملی، پیش‌بینی کننده مناسبی برای تعیین میزان خودارزشیابی دانشجویان است. با توجه به اینکه میزان t در سطح ۰۵/. برای سبک مدیریت مداخله‌ای و غیرمداخله‌ای معنی‌دار نیست، لذا می‌توان گفت که این سبک‌ها پیش‌بینی کننده مناسبی برای خودارزشیابی دانشجویان نیستند.

فصل پنجم:
بحث ونتیجه گیری

۵-۱ نتایج

مهم‌ترین نتایج حاصل از تحلیل داده ها عبارتند از:
از دیدگاه دانشجویان، اساتید به چه میزان از سبک مدیریت غیرمداخله‌ای، استفاده می‌کنند؟
بر اساس اطلاعات مندرج در جدول ۴-۵-۲، می‌توان گفت میزان استفاده اساتید از سبک مدیریت غیر مداخله‌ای کم بوده است. نتایج این پژوهش با یافته‌های پژوهش هوس بیگی، کرامتی، احمدی (۲۰۱۱)، سماوی، رضایی مقدم و برداران (۱۳۸۷)، و پژوهش نادری و همکاران (۱۳۸۹) هم‌خوان است. به عنوان نمونه هوس بیگی و همکاران (۲۰۱۱) طی پژوهشی در دانشگاه‌های دانشگاههای علامه طباطبائی و تهران، نشان دادند که آزادی عمل دانشجویان در سطح پایینی بوده است. همچنین نادری و همکاران (۱۳۸۹) نشان دادند که عدم مشارکت دادن دانشجویان در بحث از سوی اساتید، یکی از مشکلات موجود آموزشی در دانشگاه علوم پزشکی بندرعباس بوده است.
در تبیین این نتیجه می‌توان گفت به نظر می‌رسد یکی از دلایل، محدودیت زمانی باشد. در واقع مشارکت دادن دانشجویان در جریان تدریس و مبنا قرار دادن دیدگاه‌ آن‌ها، اگر چه موجب تعمیق یادگیری و بهبود کیفیت فعالیت‌های آموزشی می‌گردد اما محدودیت زمانی در عمل امکان دانشجومحوری را در جریان تدریس محدود ‌می‌سازد و امکان تحقق رویکرد غیر مداخله‌ای را دشوار می‌سازد.
یکی دیگر از دلایل پایین بودن میزان استفاده اساتید از سبک مدیریت غیرمداخله‌ای، می‌تواند ناشی از تمرکزگرایی نسبتاً بالا در برنامه‌ریزی‌های درسی و آموزشی باشد. در واقع اساتید طبق برنامه‌‌ریزی‌های از پیش تعیین شده موظف هستند که سرفصل‌ها و مطالب درسی مشخصی را تدریس نماید. چنین شرایطی با رویکرد مدیریت غیرمداخله‌ی در تضاد است که طی آن دانشجویان باید تعیین‌کنندگان اصلی فعالیت‌های یاددهی – یادگیری باشند.
از دیدگاه دانشجویان، اساتید به چه میزان از سبک مدیریت مداخله‌ای، استفاده می‌کنند؟
بر اساس اطلاعات مندرج در جدول ۴-۶-۲ می‌توان گفت که از دیدگاه دانشجویان، اساتید دانشگاه زیاد از سبک مدیریت مداخله‌ای استفاده می‌کنند. نتایج این پژوهش با یافته‌های پژوهش عارفی و همکاران (۱۳۹۰)، سماوی و همکاران (۱۳۸۷)، و شعبانی ورکی و حسینقلیزاده (۱۳۸۵) هم‌خوان است که نشان دادند میزان دانشجومحوری در دانشگاه‌ها در سطح پایین و در عوض میزان استادمحوری در سطح بالایی می‌باشد.
در تبیین این یافته می‌توان گفت شاید یکی از دلایل استفاده از مدیریت مداخله‌ای مربوط به تجربه تحصیل خود اساتید باشد. چون اگر اساتید در دوران تحصیل خود، بیشتر با سبک‌های تدریس مستقیم و مدیریت مداخله‌ای مواجه بوده‌اند و لذا با سبک مدیریت مداخله‌ای آشنایی بیشتری داشته و از چنین روشی در مدیریت کلاس خود استفاده نمایند.
از دیدگاه دانشجویان، اساتید به چه میزان از سبک مدیریت تعاملی استفاده می‌کنند؟
بر اساس اطلاعات مندرج در جدول ۴-۷-۲ می‌توان گفت که از دیدگاه دانشجویان، میزان استفاده اساتید از سبک مدیریت تعاملی کم بوده است. این نتایج همسو با یافته‌های هوس بیگی و همکاران (۲۰۱۱)، سماوی و همکاران (۱۳۸۷)، و نادری و همکاران (۱۳۸۹) است.
در تبیین این یافته می‌توان به دلایلی همچون محدودیت زمانی، شیوه چیدمان و آرایش کلاس، ظرفیت و آستانه تحمل متفاوت مدرسان، و نتیجه‌گرایی به جای فرایندگرایی اشاره کرد.
بین دیدگاه دانشجویان در زمینه میزان استفاده اساتید از سبک‌های مختلف مدیریت کلاس، تفاوت معنی‌داری وجود دارد.
بر اساس اطلاعات جدول ۴-۸ می‌توان گفت که از دیدگاه دانشجویان میزان استفاده از سبک مدیریت مداخله‌ای به‌طور معنی‌داری بالاتر از دو سبک دیگر بوده است. این نتایج هم‌سو با یافته‌های هوس بیگی و همکاران (۲۰۱۱)، سماوی و همکاران (۱۳۸۷)، و نادری و همکاران (۱۳۸۹) است. همان‌گونه که در بحث پیرامون یافته‌های قبلی اشاره شد، دلایلی همچون زیاد بودن تعداد دانشجویان و کمبود امکانات و تجهیزات آموزشی ممکن است موجب شده باشد که اساتید گرایش بیشتری به سبک مدیریت مداخله‌ای داشته باشند.
بین دیدگاه دانشجویان پیرامون میزان استفاده اساتید از سبک‌های مختلف مدیریت کلاس، برحسب دوره تحصیلی، سال تحصیل و رشته تحصیلی، تفاوت معنی‌داری وجود دارد.
بر اساس نتایج جدول ۴-۹ می‌توان گفت که بین دیدگاه دانشجویان در مورد میزان استفاده اساتید از سبک‌های مختلف مدیریت کلاس، بر حسب دوره تحصیلی، سال تحصیل و رشته تحصیلی تفاوت معنی‌داری وجود نداشت و به تعبیر دیگر متغیرهای جمعیت شناختی در دیدگاه دانشجویان جهت تعیین میزان استفاده اساتید از سبک های مختلف مدیریت کلاس تاثیر نداشتند.
بین سبک مدیریت غیرمداخله‌ای و خودارزشیابی دانشجویان رابطه معنی‌داری وجود دارد.
بر اساس نتایج جدول ۴-۱۰، می‌توان گفت که بین سبک مدیریت غیر مداخله‌ای و خودارزشیابی دانشجویان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نتایج این پژوهش تا حدودی با نتایج پژوهش‌های کایکی (۲۰۰۹) که نشان داد مهارت‌های مدیریت کلاس درس تأثیر مثبتی در افزایش رفتارهای مطلوب دانش‌آموزان دارد، و با یافته‌های پژوهش هیک (۲۰۱۲)، آدیمو (۲۰۱۲) و مور (۲۰۰۸) که نشان دادند رابطه معنی‌داری بین مدیریت کلاس درس با خودکارآمدی و پیشرفت تحصیلی وجود دارد، هم‌خوان است.
در تبیین این یافته می‌توان گفت، چون در رویکرد غیرمداخله‌ای مسئولیت اصلی کنترل کلاس در اختیار دانشجویان است، به دانشجویان اجازه داده می‌شود که خودشان رفتارشان را تنظیم کنند و اساتید برای توانایی‌های دانشجویان احترام قائل می‌شوند و این باور را در دانشجویان فراهم می‌آورند که آن‌ها می‌توانند به‌طور شایسته‌ای، تصمیمات اثربخشی را اتخاذ نمایند. در چنین شرایطی دانشجویان احساس مفیدبودن نموده و لذا با اعتماد به نفس و انگیزه بیشتری به فعالیت‌های یادگیری خود می‌پردازند و در نتیجه مهارت خودارزشیابی آن‌ها نیز افزایش خواهد یافت.