وبلاگ

۷/۰۷۷

PPPﺑﺮ ﺣﺴﺐ GDPﺳﺮاﻧﻪ

ﻋﻼوه ﺑﺮ اﻃﻼﻋﺎت و دادهﻫﺎی ﺑﯿﺎن ﺷﺪه در ﺑﺎﻻ، آﻣﺎر زﯾﺮ ﻧﯿﺰ ﺑﺮﺧﯽ از ﺟﻨﺒﻪﻫﺎی رﺷﺪ اﻗﺘﺼﺎدی ﭼﯿﻦ و ﺟﺎﯾﮕﺎه آن را ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ:
ﺟﻬﺎﻧﯽ در ﺳﺎل ۱۹۸۴ ﺑﻪ % ۱۶/۳ اﻓﺰاﯾﺶ ﯾﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ.GDP ﭼﯿﻦ از ۴/۵% ﮐﻞ -GDP
ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﮔﺬاری ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺧﺎرﺟﯽ از ۱۰۹ ﻣﯿﻠﯿﻮن دﻻر در ۱۹۷۹ ﺑﻪ ﺑﯿﺶ از ۷۲ ﻣﯿﻠﯿﺎرد دﻻر در ۲۰۰۵ رﺳﯿﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ آﻧﺮا ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ درﯾﺎﻓﺖ ﮐﻨﻨﺪه ﺳﺮﻣﺎﯾﮥ ﺧﺎرﺟﯽ در ﻣﯿﺎن ﮐﺸﻮرﻫﺎی در ﺣﺎل ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻧﻤﻮده اﺳﺖ.
ﺑﺮاﺳﺎس اﻃﻼﻋﺎت وزارت ﺑﺎزرﮔﺎﻧﯽ آﻣﺮﯾﮑﺎ ﻃﺒﻘﮥ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﭼﯿﻦ (ﺑﺎ درآﻣﺪ ﺳﺮاﻧﮥ ﺑﺎﻟﻎ ﺑﺮ ۸۰۰۰ دﻻر) ﺣﺪوداً۲۰۰ ﻣﯿﻠﯿﻮن ﻧﻔﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮥ ﺑﺮﯾﻞ ﻟﯿﻨﭻ در ﺳﺎل ۲۰۰۴ ﭼﯿﻦ ﺳﯿﺼﺪﻫﺰار ﻣﯿﻠﯿﻮﻧﺮ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ.
) رﺑﻮد. در ﺣﺎل -PCs در ﺳﺎل ۲۰۰۲ ﭼﯿﻦ ﺟﺎﯾﮕﺎه ژاﭘﻦ را ﺑﻌﻨﻮان دوﻣﯿﻦ ﺑﺎزار ﺑﺰرگ ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮﻫﺎی ﺷﺨﺼﯽ ( ﺣﺎﺿﺮ ﭼﯿﻦ دوﻣﯿﻦ ﮐﺸﻮر در اﺳﺘﻔﺎده از ﺷﺒﮑﮥ اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ ﺑﺎ ﺑﯿﺶ از ۱۳۶ ﻣﯿﻠﯿﻮن اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﻨﺪه در ۲۰۰۶ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ.
ﺑﺮاﺳﺎس آﻣﺎر ﺑﺎﻧﮏ ﺟﻬﺎﻧﯽ در ﻓﺎﺻﻠﮥ ﺳﺎلﻫﺎی ۱۹۸۱ ﺗﺎ ۲۰۰۱ اﺻﻼﺣﺎت اﻗﺘﺼﺎدی ﺑﻪ ﺑﯿﺶ از ۴۰۰ﻣﯿﻠﯿﻮن ﻧﻔﺮ درﻧﺠﺎت از ﻓﻘﺮ ﮐﻤﮏ ﻧﻤﻮده اﺳﺖ.
ذﺧﯿﺮه ارزی ﭼﯿﻦ از ۲/۵ ﻣﯿﻠﯿﺎرد دﻻر در ۱۹۸۰ ﺑﻪ ۸۱۹ ﻣﯿﻠﯿﺎرد دﻻر در ۲۰۰۵ رﺳﯿﺪ. در ﻓﻮرﯾﻪ ۲۰۰۶، ﭼﯿﻦ Elwell,et al, 2007.(ژاﭘﻦ را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ دارﻧﺪه ذﺧﺎﯾﺮ ارزی (ﺑﺎ ۸۵۴ ﻣﯿﻠﯿﺎرد دﻻر) ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺬاﺷﺖ(
(۲-۳ﺳﺎﺧﺘﺎر ﺳﯿﺎﺳﯽ ﭼﯿﻦ:
وﯾﮋﮔﯽ ﺳﺎﺧﺘﺎری و ﺷﯿﻮه ﮐﺎر ﻧﻈﺎم ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺑﮕﻮﻧﻪای اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ اﺗﺨﺎذ ﺗﺼﻤﯿﻤﺎت و ﺳﯿﺎﺳﺘﮕﺰاری، ﺳﯿﺎﺳﺖ ﺧﺎرﺟﯽ و اﻫﺪاف ﺳﯿﺎﺳﺖ ﺧﺎرﺟﯽ را ﺗﻌﯿﯿﻦ ﮐﻨﺪ، ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪای ﮐﻪ ﺳﯿﺎﺳﺖﻫﺎی ﻣﺰﺑﻮر ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ اﻧﻌﮑﺎﺳﯽ از ﺧﻮاﺳﺘﻪﻫﺎ و ﻧﯿﺎزﻫﺎی اﻗﺘﺼﺎدی، ﺳﯿﺎﺳﯽ، ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ و اﻣﻨﯿﺘﯽ ﺟﺎﻣﻌﻪ و ﻧﯿﺰ ﻧﻈﺎمﻫﺎی ﻓﺮﻋﯽ ﻫﻤﭽﻮن اﺣﺰاب ﺳﯿﺎﺳﯽ، ﮔﺮوﻫﻬﺎی ﻣﺘﻌﺪد، ﻧﻬﺎدﻫﺎی ﺻﻨﻔﯽ و رﺳﺎﻧﻪﻫﺎی ﺟﻤﻌﯽ ﺑﺎﺷﺪ. در واﻗﻊ ﮐﺎر اﺻﻠﯽ اﯾﻦ ﻧﻬﺎدﻫﺎ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺑﻪ ﺳﯿﺎﺳﺖ و ﺗﻠﻔﯿﻖ ﻣﯿﺎن ﺗﻘﺎﺿﺎﻫﺎی ﻣﺘﻨﻮع و ﻣﺘﻌﺎرﺿﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ از ﺳﻮی ﮔﺮوﻫﻬﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻣﻄﺮح ﻣﯽﺷﻮد . ﺳﺎﺧﺘﺎر ﺳﯿﺎﺳﯽ واﺣﺪﻫﺎ در ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻫﺪفﻫﺎی ﺳﺎزﻧﺪه، ﻧﻘﺸﯽ ﻣﻬﻢ دارد. در ﻫﯿﭻ دورهای از ﺗﺎرﯾﺦ، ﺳﺎﺧﺖ داﺧﻠﯽ در ﺳﯿﺎﺳﺖ ﺧﺎرﺟﯽ
ﺑﯽﺗﺎﺛﯿﺮ ﻧﺒﻮده اﺳﺖ.ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺳﺎﺧﺘﺎر ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺑﺮ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﺧﺎرﺟﯽ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯿﺰان ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ در زﻣﯿﻨﮥ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﺧﺎرﺟﯽ را ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﯽﮐﻨﺪ (ﮐﺴﯿﻨﺠﺮ،.(۱۳۵۵
ﺑﺮرﺳﯽ ﺳﺎﺧﺘﺎر ﻗﺪرت و ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮ آن، اﯾﻦ اﻣﮑﺎن را ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﯽآورد ﮐﻪ ﻧﻘﺶ ﺳﯿﺎﺳﺘﮕﺰاران ﺑﺮ ﺷﮑﻞ-ﮔﯿﺮی ﺳﯿﺎﺳﺖ ﺧﺎرﺟﯽ را ﺑﻬﺘﺮ ﺗﺒﯿﯿﻦ ﻧﻤﺎﯾﯿﻢ. اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﻮﯾﮋه در ﻣﻮرد ﮐﺸﻮرﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ از ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺗﻮﺗﺎﻟﯿﺘﺮ و ﺑﺴﺘﻪای ﺑﺮﺧﻮردارﻧﺪ، اﻫﻤﯿﺖ دوﭼﻨﺪان ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ؛ ﭼﻪ ﻧﻘﺶ رﻫﺒﺮان در رژﯾﻢﻫﺎی ﺑﺴﺘﻪ ﮐﻪ ﺗﺼﻤﯿﻤﺎت ﺗﻮﺳﻂ اﻓﺮاد اﻗﻠﯿﺘﯽ در ﺳﻄﺢ ﺑﺎﻻ اﺗﺨﺎذ ﻣﯽﮔﺮدد، ﺑﯿﺸﺘﺮ اﺳﺖ از رژﯾﻤﻬﺎی ﺑﺎز ﮐﻪ در آن ﻧﯿﺮوﻫﺎی دﯾﮕﺮ، ﻧﻈﯿﺮ اﺣﺰاب و اﻓﮑﺎر ﻋﻤﻮﻣﯽ وﺟﻮد دارﻧﺪ .از اﯾﻦرو در ﺑﺨﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ واﮐﺎوی ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﭼﯿﻦ و ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﻗﺪرت در آن، ﻧﻤﺎﯾﺎﻧﺪن ارﺗﺒﺎﻃﺎت ﻣﻮﺟﻮد ﻣﯿﺎن ارﮔﺎنﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ و ﺳﭙﺲ ﺑﺮرﺳﯽ ﭘﺘﺎﻧﺴﯿﻞﻫﺎی ﻣﻮﺟﻮد در ﺳﺎﺧﺘﺎر ﺑﺮوﮐﺮاﺗﯿﮏ آن ﻣﯽﭘﺮدازﯾﻢ.
ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﭼﯿﻦ ﺑﻪ دﻻﯾﻞ ﻣﺨﺘﻠﻒ دﺷﻮار ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﺪ؛ ﻧﻬﺎدﻫﺎی رﺳﻤﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻣﺤﺮﮐﻪﻫﺎی اﺻﻠﯽ وﭘﻨﻬﺎن ﻗﺪرت ﺳﯿﺎﺳﯽ را از ﻣﺮﮐﺰ ﺗﻮﺟﻬﺎت دورﻧﮕﺎه دارﻧﺪ و ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺗﺎرﯾﺦ ﻟﻨﯿﻨﯿﺴﺘﯽ ﭼﯿﻦ، اﻏﻠﺐ ﺗﺼﻮر ﻣﯽ ﮔﺮدد ﮐﻪ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺣﺪﺑﯽ و ﺣﺼﺮی اﻗﺘﺪار ﮔﺮاﯾﺎﻧﻪ و ﺳﺴﻠﻪ ﻣﺮاﺗﺒﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ، ﮔﺮﭼﻪ در واﻗﻌﯿﺖ ﭼﯿﻦ اﻣﺮوز از ﻧﻈﺮ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻧﯿﺰ ﺗﺤﻮل ﯾﺎﻓﺘﻪ و ﻗﺪرت ﺳﯿﺎﺳﯽ درآن ﭘﺮاﮐﻨﺪه، ﭘﯿﭽﯿﺪه و ﺑﻌﻀﺎً رﻗﺎﺑﺘﯽ ﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ.
(۱-۲-۳ ﻧﻬﺎدﻫﺎی ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻋﻤﺪه ﭼﯿﻦ:
ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮﯾﻪ ﭘﯿﻮﺳﺘﮕﯽ روزﻧﺎ، ﯾﮑﯽ از ﻋﻮاﻣﻞ داﺧﻠﯽ ﻣﻬﻤﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﮔﺬاری ﺧﺎرﺟﯽ ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ دارد، ﻧﻬﺎدﻫﺎ و ﺗﺸﮑﯿﻼت ﻧﻬﺎدی آن ﮐﺸﻮر ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. روزﻧﺎ در اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺑﺮ ﻟﺰوم ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﻮای ﻣﺠﺮﯾﻪ، ﻣﻘﻨﻨﻪ،
ﺑﺮوﮐﺮاﺳﯽ ﮐﺸﻮری، ﻣﺆﺳﺴﺎت ﻧﻈﺎﻣﯽ، ﻧﻈﺎم اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت و ﻧﻈﺎم ﺣﺰﺑﯽ، ﻧﻘﺶ ﻧﻬﺎدﻫﺎی اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﺳﯿﺴﺘﻢ ارﺗﺒﺎﻃﺎت ﺗﺄﮐﯿﺪ دارد.
ﺑﺮ اﺳﺎس ﻫﻤﯿﻦ اﻟﮕﻮ در اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ اﺑﺘﺪا ارﮐﺎن ﺳﯿﺎﺳﯽ ﭼﯿﻦ و ﻧﻬﺎدﻫﺎی ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ را ﺑﺎ اﺳﺘﻨﺎد ﺑﻪ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ ﺟﻤﻬﻮری ﺧﻠﻖ ﭼﯿﻦ ﺑﻪ اﺧﺘﺼﺎر ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار ﻣﯽ دﻫﯿﻢ .
ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ ﭼﯿﻦ از زﻣﺎن ﺗﺄﺳﯿﺲ آن در ۱۹۴۹ ﺗﺎ ﮐﻨﻮن ۴ ﺑﺎر ﻣﻮرد اﺻﻼح ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ﺑﺮ اﺳﺎس آﺧﺮﯾﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮات ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ در ﺳﺎل ۱۹۸۲، ﻫﻔﺖ ارﮔﺎن ﺣﮑﻮﻣﺘﯽ ﻋﻤﺪه ﺳﺎﺧﺘﺎر ﺳﯿﺎﺳﯽ ﭼﯿﻦ را ﺑﺮ ﭘﺎ ﻣﯽدارﻧﺪ. اﯾﻦ ﻧﻬﺎدﻫﺎ ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از:
CCP(ﺣﺰب ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﺖ ﭼﯿﻦ- )^۲۳
NPC(ﻣﺠﻠﺲ ﻣﻠﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن ﺧﻠﻖ(ﻣﺠﻠﺲ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن)- ) ^۲۴ ﮐﻨﻔﺮاﻧﺲ ﻣﺸﻮرﺗﯽ _ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺧﻠﻖ- ^۲۵
رﯾﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮری -
ﺷﻮرای دوﻟﺘﯽ- ^۲۶
دﯾﻮان ﻋﺎﻟﯽ ﺧﻠﻖ -
ارﺗﺶ آزادی ﺑﺨﺶ ﺧﻠﻖ^۲۷ (ﮐﺸﻤﯿﺮی، ﺟﺰوه درﺳﯽ ﺳﯿﺎﺳﺖ و ﺣﮑﻮﻣﺖ در ﭼﯿﻦ، ﭘﺎﯾﯿﺰ - (۱۳۹۰
ﻫﺎی ﻣﺤﻠﯽ در ﺑﺮ اﺳﺎس ﺗﻘﺴﯿﻢ ﺑﻨﺪی روزﻧﺎ، ارﮔﺎﻧﻬﺎی ﻋﻤﺪه رﯾﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮری و ﺷﻮرای دوﻟﺘﯽ، ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ دوﻟﺖ ﺳﻄﺢ اﺳﺘﺎن ﻫﺎ و وزاﺗﺨﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻗﻮه ﻣﺠﺮﯾﻪ و ﺑﺮوﮐﺮاﺳﯽ ﮐﺸﻮری ﺗﻘﺴﯿﻢ ﻣﯽ ﮔﺮدﻧﺪ. ﻗﺎﻧﻮﻧﮕﺬاری ﻧﯿﺰ ﺗﻮﺳﻂ ارﮔﺎن ﻣﺠﻠﺲ ﻣﻠﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن، ﮐﻨﻔﺮاﻧﺲ ﻣﺸﻮرﺗﯽ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺧﻠﻖ و ﺣﺰب ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﺖ ﺻﻮرت ﻣﯽ ﮔﯿﺮد. ﻧﻈﺎم ﺣﺰﺑﯽ ﮐﺸﻮر ﻧﯿﺰ ﺗﮏ ﺣﺰﺑﯽ و ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ اﻗﺘﺪار ﺣﺰب ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﺖ ﭼﯿﻦ ﺑﻪ ﭘﯿﺶ ﻣﯽ رود و ﻣﺆﺳﺴﺎت ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮑﯽ دﯾﮕﺮ از ﻧﻬﺎدﻫﺎی ﺗﺄﺛﯿﺮ ﮔﺬار ذﯾﻞ ﻧﻘﺶ ارﺗﺶ آزادی ﺑﺨﺶ ﺧﻠﻖ ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﯿﺮد.
(۱-۱-۲-۳ ﻧﻈﺎم ﺣﺰﺑﯽ ﮐﺸﻮر؛ ﺣﺰب ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﺖ ﭼﯿﻦ:
Chinese Communist Party -^١ National People Congress -^٢ Chinese People Political Consultive Conference -^٣ State Council^۴ ۱- The People Liberation Army
ﺣﺰب ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﺖ در ۲۰ ﺟﻮﻻی ۱۹۲۱در ﺷﺎﻧﮕﻬﺎی رﺳﻤﺎً ﺗﺄﺳﯿﺲ ﺷﺪ. اﯾﻦ ﺣﺰب ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺣﺰﺑﯽ ﻟﻨﯿﻨﯿﺴﺘﯽ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ زﯾﺮ زﻣﯿﻨﯽ و ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ اﺻﻞ “ﻣﺮﮐﺰ ﮔﺮاﯾﯽ دﻣﻮﮐﺮاﺗﯿﮏ” آﻏﺎز ﻧﻤﻮد.اﯾﻦ اﺻﻞ _ﻣﺎرﮐﺴﯿﺴﺘﯽ ﻫﻤﭽﻨﺎن در ﺣﺰب ﭘﺎ ﺑﺮ ﺟﺎﺳﺖ. ﺑﺮ اﺳﺎس اﯾﻦ اﺻﻞ اﻣﮑﺎن ﺑﺤﺚ و ﮔﻔﺘﮕﻮ در ﻣﻮرد ﻣﺴﺎﺋﻞ و ﺳﯿﺎﺳﺖﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ در ﻣﯿﺎن اﻋﻀﺎی ﺣﺰب وﺟﻮد دارد اﻣﺎ ﭘﺲ از اﺧﺬ ﺗﺼﻤﯿﻢ، ﻣﺴﺘﻠﺰم ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻧﺒﻪ ﺗﻤﺎﻣﯽ اﻋﻀﺎ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.
در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﺣﺰب ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﺖ ﻋﺎﻟﯽﺗﺮﯾﻦ ﻧﻬﺎد ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮﻧﺪه در ﭼﯿﻦ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﯽآﯾﺪ و ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﻠﯽ ﺷﻨﺎﺧﺖ و ﻓﻬﻢ ﺳﺎﯾﺮ ﻧﻬﺎدﻫﺎی ﻗﺎﻧﻮنﺳﺎز و اﺟﺮاﺋﯽ ﺑﺪون ﻟﺤﺎظ ﮐﺮدن ﻧﻘﺶ ﻧﺨﺒﮕﺎن ﺣﺰﺑﯽ ﻣﯿﺴﺮ ﻧﯿﺴﺖ.
ﺣﺰب ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﺖ ﭼﯿﻦ دارای ﮐﻤﯿﺘﮥ ﻣﺮﮐﺰی، دﻓﺘﺮ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺣﺰب^۲۸، ﮐﻤﯿﺘﻪ داﺋﻤﯽ دﻓﺘﺮ ﺳﯿﺎﺳﯽ، دﺑﯿﺮﺧﺎﻧﻪ دﻓﺘﺮ ﺳﯿﺎﺳﯽ، ﮐﻤﯿﺴﯿﻮن ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻣﺮﮐﺰی و ﮐﻤﯿﺴﯿﻮن اﻧﻀﺒﺎﻃﯽ اﺳﺖ. ﺳﺎﯾﺮ ﺑﺨﺶﻫﺎی رﺳﻤﯽ ﺳﺎﺧﺘﺎر ﺣﺰب، ﺷﺎﻣﻞ ﮐﻤﯿﺘﻪﻫﺎ و ﮐﻨﮕﺮهﻫﺎی ﺣﺰب در ﺳﻄﻮح ﻣﺤﻠﯽ، ﺷﻬﺮی و اﺳﺘﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﮔﺮدد.
در اﯾﻦ ﻣﯿﺎن، ﮐﻨﮕﺮه ﻣﻠﯽ ﺣﺰب ﮐﻪ ﻫﺮ ۵ ﺳﺎل ﯾﮑﺒﺎر در ﭘﮑﻦ ﺑﺮای ﺗﻨﻈﯿﻢ ﺧﻂﻣﺸﯽ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﮐﺸﻮر و اﻧﺘﺨﺎب اﻋﻀﺎء دﻓﺘﺮ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺣﺰب و ﺳﺎﯾﺮ ﻣﻘﺎﻣﺎت ارﺷﺪ ﺣﺰب ﮔﺮد ﻫﻢ ﺟﻤﻊ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ، از اﻫﻤﯿﺖ وﯾﮋهای ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ. در رأس ﺳﺎﺧﺘﺎر ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺣﺰب، دﻓﺘﺮ ﺳﯿﺎﺳﯽ آن ﻗﺮار دارد ﮐﻪ ﻋﻤﺪﺗﺎً ﺑﻌﻨﻮان ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ ﻧﻬﺎد ﺳﯿﺎﺳﯽ رﺳﻤﯽ در ﭼﯿﻦ از آن ﯾﺎد ﻣﯽ ﺷﻮد. رﯾﺎﺳﺖ دﻓﺘﺮ ﺳﯿﺎﺳﯽ، دﺑﯿﺮ ﮐﻞ ﺣﺰب ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺮ اﺳﺎس آﺧﺮﯾﻦ ﺟﻠﺴﻪ ﮐﻨﮕﺮه ﻣﻠﯽ ﺣﺰب در اﮐﺘﺒﺮ ۲۰۰۷ (ﻫﻔﺘﻤﯿﻦ ﺟﻠﺴﻪ) ، اﯾﻦ ﻧﻬﺎد در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺎﻣﻞ ۲۵ ﻋﻀﻮ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.
) ﻧﯿﺰ ﮔﺮوه ﮐﻮﭼﮑﺘﺮی از ﻧﺨﺒﮕﺎن ﺣﺰﺑﯽ اﺳﺖ. اﯾﻦ ﮐﻤﯿﺘﻪ در ﺣﺎل PSCﮐﻤﯿﺘﻪ داﺋﻤﯽ دﻓﺘﺮ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺣﺰب ) ^۲۹ Martin,2010 . (ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺎﻣﻞ ۹ ﻋﻀﻮ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﯾﮏ در ارﮐﺎن ﺳﯿﺎﺳﯽ ﮐﺸﻮر ﺟﺎﯾﮕﺎه وﯾﮋه ای دارﻧﺪ ( ﺣﺰب ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﺖ ﭼﯿﻦ ﺑﯿﺶ از ۶۶ ﻣﯿﻠﯿﻮن ﻧﻔﺮ ﻋﻀﻮ دارد ﮐﻪ در ۳/۵ ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﺸﻐﻮل ﺑﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ
ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻋﻀﻮﯾﺖ در ﺣﺰب ﮐﻤﻮﻧﯿﺴﺖ ﺑﺮای ﻫﻤﻪ ﺷﻬﺮوﻧﺪان ﭼﯿﻨﯽ ﺑﺎﻟﻎ ﺑﺮ ۱۸ ﺳﺎل، ﮐﻪ ﻗﺎﻧﻮن و ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻫﺎی ﺣﺰب
(Martin,2010).را ﺑﭙﺬﯾﺮﻧﺪ و ﻋﻼﻗﻪ ﻣﻨﺪ ﺑﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ در اﯾﻦ ﭼﺎرﭼﻮب ﺑﺎﺷﻨﺪ، اﻣﮑﺎن دارد
(۲-۱-۲-۳ﻗﻮه ﻣﻘﻨﻨﻪ؛ ﻣﺠﻠﺲ ﻣﻠﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن و ﮐﻨﻔﺮاﻧﺲ ﻣﺸﻮرﺗﯽ – ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺧﻠﻖ:
) و ﻧﻈﺎم اﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺗﯽ ﺟﻤﻬﻮری ﺧﻠﻖ ﭼﯿﻦ:(۱-۲-۱-۲-۳NPCﻣﺠﻠﺲ ﻣﻠﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن ﺧﻠﻖ (
The Party Political Bureau (Politburo) -^٢ -The Politburo Standing Committee (PSC)١