وبلاگ

۷۷/۷±۵۹/۳۳

 

 

 

هوشبهر کلامی

 

۶۳/۲±۱۷/۸۷

 

۸۹/۴±۰۳/۸۸

 

 

 

سابقه سوء مصرف

 

۶۰/۷±۹۲/۱۰

 

۰۴/۷±۹۸/۸

 

 

 

دفعات عود

 

۱۷/۳±۹۸/۱

 

۸۳/۱±۶۳/۱

 

 

 

همان طور که در جدول مشاهده می شود، میانگین سن در گروه متادون ۷۴/۳۴ با انحراف استاندارد۷۱/۷ و در گروه بوپرنورفین میانگین ۵۹/۳۳ و انحراف استاندارد۷۷/۷ می باشد. دو گروه با توجه به نتایج آزمون t دو گروه مستقل از لحاظ سن تفاوت معناداری ندارند ( ۰۵/۰<P، ۹۱۱/۰=_۱۵۴t). هم چنین میانگین هوشبهر کلامی در گروه متادون ۱۷ /۸۷ با انحراف استاندارد ۶۳/۲ و در گروه بوپرنورفین میانگین ۰۳/۸۸ و انحراف استاندارد ۸۹/۴ می باشد. با توجه به نتایج آزمون t دو گروه مستقل دو گروه از لحاظ هوشبهر کلامی تفاوت معناداری ندارند (۰۵/۰<P،۴۱۳/۱- =_۱۵۴t ). میانگین سابقه سوء مصرف در گروه متادون ۹۲/۱۰ و انحراف استاندارد ۶۰/۷ است و میانگین سابقه سوء مصرف در گروه بوپرنورفین ۹۸/۸ و انحراف استاندارد ۰۴/۷ می باشد و دو گروه با توجه به نتایج آزمون t دو گروه مستقل از لحاظ سابقه سوء مصرف تفاوت معناداری ندارند (۰۵/۰<P،۵۹۶/۱=_۱۵۴t ). میانگین دفعات عود در گروه متادون ۹۸/۱و انحراف استاندارد ۱۷/۳ است و در گروه بوپرنورفین میانگین ۶۳/۱ و انحراف استاندارد۸۳/۱ است. با توجه به نتایج آزمون t دو گروه مستقل از لحاظ دفعات عود بین دو گروه تفاوت معناداری وجود ندارد. (۰۵/۰<P،۷۸۱/۰=_۱۵۴t).
۴-۱-۴- میانگین و انحراف استاندارد گروه های درمان متادون و بوپرنورفین برحسب دوز
یافته های جدول ۴-۴ نشان می دهد متوسط عملکرد حافظه کاری در گروه درمان بوپرنورفین با دوز پایین نسبت به گروه درمان بوپرنورفین با دوز بالا بیشتر است و متوسط عملکرد حافظه کاری در گروه درمان متادون با دوز پایین نسبت به گروه درمان متادون با دوز بالا بیشتر است. هم چنین متوسط عملکرد حافظه کلامی گروه تحت درمان بوپرنورفین با دوز پایین نسبت به گروه های دیگر بیشتر است. متوسط عملکرد زمان پاسخ صحیح در گروه درمان بوپرنورفین با دوز پایین نسبت به گروه های دیگر بهتر است. متوسط عملکرد حافظه دیداری در گروه درمان بوپرنورفین با دوز پایین نسبت به گروه های دیگر بیشتر است.
جدول ۴-۴- میانگین و انحراف استاندارد گروه های درمان متادون و بوپرنورفین بر حسب دوز

۲-۴- یافته های استنباطی
در این قسمت نخست سؤال های پژوهش آزمون شد. قبل از آزمون سؤال ها ابتدا برای بررسی همگونی واریانس گروه های تحت درمان متادون و بوپرنورفین از آزمون همگونی واریانس های لوین استفاده شده است. آزمون لوین در مورد حافظه کاری (۰۵/۰>P و۶۰/۵ =F) و زمان پاسخ های صحیح (۰۵/۰>P و۴۰/۳=F) معنا دار بود. بنابراین مفروضه همگونی واریانس ها مورد تأیید قرار نگرفت و در مورد حافظه کلامی (۰۵/۰<P و۸۰/۰=F) و حافظه دیداری (۰۵/۰<P و۴۴/۰=F) آزمون لوین معنادار نبود. بنابراین مفروضه همگونی واریانس ها مورد تأیید قرار گرفت. به منظور بررسی فرض برابری کوواریانس متغیرهای وابسته از آزمون ام باکس^[۶۱] استفاده شده است. آزمون ام باکس این فرض را مورد تأیید قرار می دهد که ماتریس های واریانس مشاهده شده متغیرهای وابسته در بین گروه‏های مختلف برابرند. سطح معناداری (۰۵/۰>P، ۱۹۳/۳=F، ۰۸۰/۱۰۱=Box’s) فرض برابری کوواریانس متغیرهای وابسته را تأیید نکرد.

۱-۲-۴- تحلیل داده ها برای پاسخگویی به سؤال های پژوهش
برای آزمون فرضهای آماری از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شد. نتایج نشان می دهد اثر اصلی گروه معنادار است (۰۶۴/۰=^۲η،۰۵/۰>P ، ۵۳۶/۲ = _۱۵۲و۳F،۰۶۴/۰= pillai’s Trace). اثر اصلی دوز معنادار نیست (۰۵/۰<P، ۸۰۱/۱ = _۱۵۲و۳F، ۰۴۶/۰= pillai’s Trace). اثر اصلی تعامل گروه×دوز معنادار نیست (۰۵/۰<P ،۶۷۸/۰= _۱۵۲و۳F، ۰۱۸/۰= pillai’s Trace).
سؤال یکم: آیا حافظه کاری افراد تحت درمان نگهدارنده متادون و بوپرنورفین تفاوت معنا داری دارد؟
به منظور بررسی تفاوت گروه ها از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شد. نتایج آزمون‏های چند متغیری نشان داد که اثر اصلی گروه معنادار است به منظور پی گیری این اثر از آزمون های تک متغیری استفاده شد. یافته نشان داد که اثر اصلی گروه بر حافظه کاری معنادار است (۰۳۷/۰=^۲η، ۰۵/۰>P، ۸۸۵/۵=_۱۵۲و۱F). از آنجا که میانگین عملکرد حافظه کاری در گروه تحت درمان بوپرنورفین (۸۶/۹=M ) بالاتر از گروه تحت درمان متادون (۰۹/۹=( M است. لذا این تفاوت به نفع گروه تحت درمان بوپرنورفین است (جدول۵-۴).
سؤال دوم: آیا حافظه کلامی افراد تحت درمان نگهدارنده متادون و بوپرنورفین تفاوت معنا داری دارد؟
به منظور بررسی تفاوت گروه ها از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شد. نتایج آزمون‏های چند متغیری نشان داد که اثر اصلی گروه معنادار است به منظور پی گیری این اثر از آزمون های تک متغیری استفاده شد. یافته نشان داد که اثر اصلی گروه بر حافظه کلامی معنادار است (۰۳۱/۰=^۲η، ۰۵/۰>P، ۸۸۵/۵=_۱۵۲و۱F). از آنجا که میانگین عملکرد حافظه کلامی در گروه تحت درمان بوپرنورفین (۱۲/۱۰=M ) بالاتر از گروه تحت درمان متادون (۸۰/۸=( M است. لذا این تفاوت به نفع گروه تحت درمان بوپرنورفین است (جدول۵-۴).
سؤال سوم: آیا حافظه دیداری افراد تحت درمان نگهدارنده متادون و بوپرنورفین تفاوت معنا داری دارد؟
به منظور بررسی تفاوت گروه ها از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شد. نتایج آزمون های چند متغیری نشان داد که اثر اصلی گروه معنادار است به منظور پی گیری این اثر از آزمون های
تک متغیری استفاده شد. یافته نشان داد که اثر اصلی گروه بر حافظه دیداری معنادارنیست (۰۵/۰>P، ۲۹۹/۰=_۱۵۲و۱F) (جدول۵-۴).
سؤال چهارم: آیا زمان پاسخ های صحیح افراد تحت درمان نگهدارنده متادون و بوپرنورفین تفاوت معنا داری دارد؟
به منظور بررسی تفاوت گروه ها از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شد. نتایج آزمون‏های چند متغیری نشان داد که اثر اصلی گروه معنادار است به منظور پی گیری این اثر از آزمون های تک متغیری استفاده شد. یافته نشان داد که اثر اصلی گروه بر زمان پاصخهای صحیح معنادار نیست (۰۵/۰<P، ۰۰۱/۰=_۱۵۲و۱F) (جدول۵-۴).
جدول ۵-۴- نتایج آزمون های تک متغیری تفاوت گروه های درمان در متغیرهای مورد مطالعه

 

 

منبع تغییر

 

متغیر وابسته

 

مجموع مجذورات

 

درجه آزادی

 

میانگین مجذورات

 

F

 

معناداری

 

 

 

گروه