وبلاگ

تکرار

۳

۹۳۱/۲۶۲

۰۱۹/۲

خطای آزمایشی

۱۵

۱۹۷/۱۳۰

۱۵۴/۰

۴-۳ سالیسیلیک اسید
نتایج این آزمایش نشان داد که پس از گذشت یک هفته از تیمار میوه ها با محلول سالیسیلیک اسید و پس از ده روز تلقیح میوه ها با سوسپانسیون قارچ با غلظت ۱۰^۴ میلی لیتر در اسپور ، میوه ها در تیمار شاهد شروع به پوسیدن کردند که پس از گذشت دو هفته ۳ عدد از ۵ میوه پرتقال یعنی ۶۰% از آنها به طور کامل پوسیده شد. در میوه های تیمار شده با غلظت ۲و ۴ میلی گرم در میلی لیتر محلول سالیسیلیک اسید تا دو هفته هیچ نشانه ای از پوسیده شدن در آنها دیده نشد و به طور کامل از رشد قارچ P. digitatum جلوگیری کرد ولی میوه هایی که با محلول ۱ میلی گرم در میلی لیتر سالیسیلیک اسید تیمار شده بودند پس از دو هفته مشاهده شد که ۲۰% میوه ها به قارچ آلوده شدند. نتیجه آزمایش نشان می دهد که کاربرد غلظت بالای محلول سالیسیلیک اسید از رشد قارچ P. digitatum به طور کامل جلوگیری کرد.
فصل پنجم
بحث و نتیجه گیری
کاربرد ترکیبات دارای منشا گیاهی یکی از زمینه ها مورد توجه محققین در سالیان اخیر بوده است. امکان کنترل بیماری های پس از برداشت میوه های انباری با بهره گرفتن از عصاره ها و اسانس های گیاهی، محققین را به کاربرد عملی این ترکیبات ترغیب نموده است. گونه بیماری زای P. digitatum یکی از بیماری های پس از برداشت رایج در انواع میوه­ هاست. در تحقیقات مختلف امکان کنترل خسارت ناشی از این گونه توسط ترکیبات دارای منشا گیاهی مورد بررسی قرار گرفته است. سه شیوه رایج برای نشان دادن تاثیر اسانس ها و عصاره ها روی بیماری های گیاهی عبارتند از: اندازه گیری تعداد کلنی، اندازه گیری قطر کلنی و اندازه گیری میزان جوانه زنی در در محیط کشت ها حاوی بدون اسانس ها و عصاره های گیاهی است.

۵-۱ شمارش تعداد کلنی ها
در بررسی اثر اسانس E. camaldulensis بر روی تعداد کلنی های قارچ P. digitatumتعداد کلنی‌ها از روز اول پس از تیمار بصورت روزانه شمارش شده و ثبت تعداد کلنی تا دو هفته ادامه داشت. تعداد کلنی‌های تشکیل شده روی محیط کشت ‌های حاوی هر سه غلظت اسانس( ۱، ۵/۲ وl/ml µ ۵) بطور معنی داری کمتر از این میزان در تیمار شاهد بود. در محیط کشت حاوی µl/ml 5 اسانس تا آخرین روز ثبت نتایج هیچ کلنی رشد نکرد در حالیکه در تیمار شاهد پس از گذشت شش روز بیشتر سطح محیط توسط قارچ پوشیده شده بود و امکان شمارش کلنی‌ها وجود نداشت. نتایج آزمایش نشان داد اسانس اکالیپتوس موجب کاهش تعداد کلنی های این قارچ گردید. همچنین در غلظتl/ml µ ۵/۲ نیز تا روز نهم هیچ کلنی دیده نشد ولی بین روز های دهم و چهاردهم تعداد کمی کلنی در سطح پتری تشکیل شد. کاربرد غلظتl/ml µ ۱ تاثیر چندانی در جلوگیری از تعداد کلنی این قارچ نداشت که میانگین تعداد کلنی ها در تیمار شاهد و غلظت های ۱، ۵/۲ وl/ml µ ۵ در روز آخر به ترتیب ۲۰۰، ۲۰۰، ۵/۳ و ۰ عدد بود. (عدد ۲۰۰ به صورت قرار دادی به پوشیده شدن کل سطح ظروف پتری اطلاق شد).
در مورد اسانس پرتقال بالاترین غلظت کمترین تعداد کلنی را در مقایسه با تیمار شاهد و بقیه غلظت ها در سطح پتری تشکیل داد و تنها غلظتی بود که در تعداد کلنی ها با شاهد تفاوت معنی داری نشان داد. در این تیمار میانگین تعداد کلنی قارچی در روز آخر به ۳۵ عدد رسیده بود ولی این میانگین در تیمار شاهد و غلظت های ۵ وl/ml µ ۲۰ همگی۲۰۰ عدد بود که به معنی اشغال کل سطح پتری توسط قارچ بود.
در مورد عصاره اکالیپتوس سه غلظت بالای اسانس تفاوت معنی داری با شاهد در تعداد کلنی داشتند. در روز آخر در تمام غلظت ها به جز دو غلظت بالا تمام سطح پتری توسط قارچ پوشیده شده بود.
کاربرد عصاره پرتقال نه تنها از رشد قارچ جلوگیری نکرد بلکه اثر افزایشی بر تعداد کلنی های این قارچ داشت و هر چه غلظت عصاره بیشتر بود تعداد کلنی در سطح پتری نیز افزایش می یافت و در نتیجه هیچ اثر مثبتی یر کاهش تعداد کلنی قارچ نشان نداد. از آنجا که قارچ P. digitatum به خوبی روی پوست مرکبات مستقر می شود، احتمال تاثیر اسانس و