وبلاگ

ای حیلت سازان جهلای علما نام کز حیله مر ابلیس لعین را وزرایید ابلیس برید از آن علاقت کو گشت به دامنش معلق مسعودسعد سلمان گوید : به زمین آمد از بهشت آدم غربت او به کام شیطان گشت من بسته بد خواهم غبنا که بدین سان گردد چو منی بسته ابلیس چنانی ستیزه طبعی عفریت فعل و جادو کیش پلید خویی ابلیس اصل و دیو تبار انکارمقام والای انسان ودوهزارسال عبادت،خیام نیشابوری گوید: موجود حقیقی به جز انسان نبود کس منکر او به غیر شیطان نبود اسرار الهی همه در ذات تو است دریاب که این نکته بس آسان نبود از باده شود تکبّر از سرها کم وز باده شود گشاده بند محکم ابلیس اگر باده بخوردی یک دم کردی دو هزار سجده پیش آدم عصمت وپاکدامنی انسان وعدم سجده ی ابلیس به آدم،ظهیرالدین فاریابی گوید: همه به دعوی عصمت بر آمده چون ملک و لیک بوده چو ابلیس در ازل ملعون بدبختی ابلیس ازسجده نکردن برآدم وغرور وتکبراوکه می گفت : آفرینش من برترازآدم است ورانده شدن شیطان ، امیرمعزی گوید : جبرئیلی تو به فتح و ظفر و دشمن تو همچو ابلیس لعین قاعده ی نفرینست سخره ی ابلیس گشت و غره ی تلبیس شد هر که او در معصیت بفزود و از طاعت بکاست نکرد ابلیس آدم را ز بدبختی یکی سجده نمی دانست کز آدم همی چونان پسر خیزد نار پیش طین سجود از رشک نور تو نکرد کو همی دانست کایزد نور تو در طین نهاد اگر بدیدی ابلیس نور جوهر او که سجود نگفتی خلقتنی من نار ز پشت آدم بنمود صورت تو خدای ز غیرت تو شد ابلیس دشمن آدم چون نورتواز جوهرآدم بنمود ابلیس شده ازغیرت تودشمن آدم گر نور تو پیدا شدی از گوهر آدم ابلیس بگفتی که به از نار بود طین اگرخبرشدی ابلیس رانوردلش زنارفخروتکبرنکردی آن مسکین سجودکردی وهرگزنگفتی آدم را من آفریده زنارم توآفریده زطین تو آدمی و همه خلق چون فریشتگان مخالف تو چو ابلیس خاک راه ولعین اگر ز بهر تو ابلیس یک سجود نکرد سزای لنعت گشتست تا به یوم الدین نام شیطان قبل ازآفرینش در پیشگاه خداوند به دلیل مکرم بودنش عزازیل می باشد ، سنایی غزنوی درطریق التحقیق گوید : کم آدم گرفته از تلبیس دوستی کرده با که با ابلیس تا توانی به گرد کبر مگرد با عزازیل بین که کبر چه کرد آب طاعت برید از جویش نیل لعنت کشید بر رویش سنایی غزنوی گوید : گرما همه سیاه گلیمیم ، طرفه نیست سیم سپیده کرده سیاه این گلیم ما ظفر ظفر تو نیز مکن در عنای مرگ بر قهر و رجم نفس دیو رجیم ما کز برای خاک پاشی، نازنینی را خدای کرد در پیش سیاستگاه قهرش سنگسار کو جمال طاعتی،تا مر ترا فتوی دهد، از برای چشم بد ،خالی ز عصیان داشتن کی کله از سر بنهد تا بود ابلیس از آتش و آدم ز طین؟ بر همه پوشیده که هم زین دو حال مهترشان زین دو صفت شد لعین پایت اندر طین و دل پر نار باشد تا ترا دیو نخوت گفت خواهد:«نار به باشد ز طین» بی زلف تو جانی ندیده دینی با کفر عزازیل آرمیده فرخی سیستانی گوید : ابلیس پیر بود بیندیش تا چه کرد بگزید بر بهشت برین آتش سعیر عطار نیشابوری دراسرارنامه آورده است : ببین چندین هزاران سال کابلیس نبودش کار جز تسبیح و تقدیس چه خواهی کرد جای مکر و تلبیس ز دنیا بگذرو بگذار ابلیس همه شرکت حواس تست در راه همه ابلیس و همت، دیو بد خواه باز عطارنیشابوری درالهی نامه می گوید : همین افتاده بد ابلیس را نیز که قهر حق طلب کرد از همه چیز چو امر سجده آمد آن لعین را بخوابانید چشم راه بین را بدو گفتند اسجد قال لاغیر بدو خواندند اخسو قال لاضیر