همچنین با وجود خرده فرهنگ های متفاوت در داخل اجتماعات شهری و ضعف اعتقادات و کنترل های غیر رسمی، انحرافات اجتماعی افزایش خواهد یافت(قاسمی سیانی، ۱۳۸۶). بررسی ها نشان می‌دهد که پیامدهای اجتماعی فرهنگی مهاجرت بسیار بیشتر خواهد بود و دارای دو بعد مثبت و منفی است. مهم ترین پیامد مثبت مهاجرت روستا شهری را می توان در سهولت و آسایش در زندگی، دسترسی بهتر به وضعیت بهداشتی، بهبود عادات غذایی، گذران اوقات فراغت و امید به زندگی بیان کرد. جوانان روستا درپی یافتن زندگی بهتر مهاجرت از روستا به شهر را آغاز می‌کنند و تحرک اجتماعی باعث بالا بردن ظرفیت های گوناگون اجتماعی در میان آن ها خواهد شد(همان)
۳-۱۴-۲ پیامدهای فرهنگی
تغییر زبان، تغییر گروه‌های مرجع، هویت نامشخص، مارک خورن به عنوان گروه‌های حاشیه ای و نقش جانبی داشتن، در بسیاری از موارد نداشتن پایان نامه تحصیلی،عدم اشراف به فرهنگ، هنجارها و قوانین جامعه مقصد، عدم توانایی در تشخیص هویت افراد و جذب گرو های منحرف و خلافکار شدن و سوق پیدا کردن به سمت اعتیاد و اعمال انحرافی از جمله مهمترین مشکلات جوانان مهاجر به شهر و به خصوص شهرهای بزرگ است(کاظمی پور،۱۳۸۲)
۱۵-۲ آثار و پیامدهای سالخوردگی جمعیت در بخش کشاورزی
سالخوردگی جمعیت در بخش کشاورزی، دارای آثار و پیامدهای متعددی است که مهمترین پیامدهای منفی آن در ذیل بررسی می‌گردد :
۱)محافظه کاری و مقاومت در برابر تغییر روش های تولید
۲)عدم خّلاقیت و نوآوری و عدم توسعه تولید
۳)کاهش بهره وری
۴)کاهش باروری و دور تسلسل سالخوردگی جمعیت روستایی
۵)عدم استفاده از زمین های محدود کشاورزی
۶)تهدید امنیت اقتصادی(تقدیسی و احمدی شاپورآبادی،۱۳۹۱).
۱۶-۲ کشاورزی و بحران اشتغال
از آنجا که کشاورزی مهمترین زمینه ی تامین معاش روستاییان فقیر است و علاوه بر آن، نقشی مهم در تولید و اشتغال مولد دارد، در شرایط کنونی اقتصاد ایران با ویژگی هایی بارز همچون بیکاری، عدم تحرک و محدودیت سرمایه گذاری، مدیریت تحرک بخشی و سرمایه گذاری، اهمیت این رسالت دو چندان می شود (رکن الدین افتخاری و همکاران،۱۳۸۹). بخش کشاورزی دارای پتانسیل های افزایشی غیرقابل مقایسه با دیگر بخش های اقتصادی است و می‌تواند به عنوان بخش مهمی در اشتغال زایی ایفای نقش کند(کرانی و همکاران، ۱۳۹۱). بنابرین کشاورزی می‌تواند به عنوان حل کننده مسئله بیکاری باشد(عبدالله و همکاران[۲۴]، ۲۰۱۲). کشاورزی به دلیل اقتصادی تر بودن ایجاد اشتغال آن نسبت به صنعت، سهولت بیشتر ادغام دربازارهای جهانی، قابلیت ارتقای کیفی نظام تولید کشاورزی در سطح امکانات موجود کشور، نگهداری جمعیت روستایی در روستاها از طریق توسعه اشتغال کشاورزی و کم شدن هزینه های هنگفت تأمین خدمات شهری دارای مزیت اشتغال زایی بیشتری نسبت به صنعت می‌باشد(کرانی و همکاران، ۱۳۹۱). نورسیدا (۲۰۰۷) در مطالعه خود نشان داد که اگر چه جوانان نگرش منفی نسبت به بخش کشاورزی دارند اما آن ها هنوز هم اعتقاد دارند که این بخش می‌تواند منبع درآمد با تلاش های مستمر و کار سخت باشد(عبدالله و همکاران، ۲۰۱۲). همچنین بخش کشاورزی یکی از مهم ترین بخش هایی است که می‌تواند در ایجاد اشتغال برای نیروهای جوان و فعال روستایی از نظر تامین و ایجاد امنیت غذایی در کشور نقش مهمی را به خود اختصاص دهد. آمار موجود در خصوص پتانسیل های بالقوه و بالفعل کشور بیانگر آن هست که هنوز منابع بالقوه ی زیادی در کشور وجود داشته و دارد که در صورت برنامه ریزی صحیح، بخش عظیمی از نگرانی های فوق را مرتفع می‌کند آمار نشان می‌دهد که در حال حاضر، نیمی از پتانسیل های موجود در بخش های آب و خاک و منابع طبیعی تجدید شوند، که شرط اصلی توسعه ی اقتصادی کشور می‌باشد، مورد استفاده قرار نگرفته است(محبوبی قمی و میردامادی،۱۳۸۲). از این رو همان طور که مطالعات نیز نشان می‌دهد بخش کشاورزی می‌تواند، موقتا و دست کم تا زمان حل قطعی بحران اشتغال، قسمت مهمی از فرصت های اشتغال مورد نیاز جوامع در حال توسعه را تامین کند و وظیفه اشتغال آفرینی برای بخش مهمی از بیکاران جامعه را به عهده گیرد. واقعیت این است که بخش کشاورزی ایران، دست کم برای تعدیل موضعی و موقتی بحران اشتغال و بیکاری، از مزیت های نسبی درخور توجهی برای اشتغالزایی موقت تا زمان حل عقلانی و فراگیر این مسئله، برخوردار است .اهم مزیت های نسبی بخش کشاورزی در زمینه اشتغالزایی و کارآفرینی از این قرار است :
۱ (سازگاری توسعه اشتغال کشاورزی با پراکندگی توزیع جمعیت روستایی
۲) اقتصادی تر بودن ایجاد اشتغال در بخش کشاورزی نسبت به صنعت
۳) سهولت بیشتر ادغام بخش کشاورزی در بازارهای جهانی
۴) قابلیت ارتقای کیفی نظام تولید کشاورزی در سطح امکانات موجود کشور
۵) نیاز به نسبت کمتر شاغلان کشاورزی به آموزش های حرفه ای و تخصصی
۶) نگهداری جمعیت روستایی در روستاها
۷) قابلیت تکاثری کارآفرینی واشتغالزایی در بخش کشاورزی(زاهدی مازندرانی،۱۳۸۳)
۱۷-۲ توسعه ی کشاورزی
به گزارش فائو(۲۰۰۹) نرخ بالای مهاجرت از روستا به شهر، سطح بالایی از بیکاری جوانان، پیری جمعیت های کشاورز و وابستگی به افزایش واردات مواد غذایی نگرانی برای توسعه کشاورزی به ویژه در کشورهای در حال توسعه می‌باشد(مسیگوا و کیپشا، ۲۰۱۳). گسترش دانش، ترویج و بهبود روش ها در کشاورزی، ایجاد صنایع تبدیلی و مکمل، تحقیقات مسایل کشاورزی و آب و خاک، مشارکت بخش صنعت در حوزه بخش کشاورزی را منعکس می‌کند. لذا به حاشیه راندن کشاورزی(با وجود نقش مؤثری که می‌تواند در روند توسعه داشته باشد) و یا تأکید بیش ازحد بر آن بدون در نظر گرفتن سایر بخش ها به هیچ وجه در نظریه و عمل قابل تأیید نیست(شاکری،۱۳۸۳).
کشاورزی هسته فعالیت های اقتصادی در اکثر مناطق روستایی کشورهای در حال توسعه می‌باشد بنابرین نوسازی کشاورزی نقطه ی آغاز ضروری برای کاهش فقر در بسیاری از جوامعی است که شدیداً بر کشاورزی متکی هستند گذشته از این کشاورزی مهمترین سیستم تامین اجتماعی در کشورهای در حال توسعه می‌باشد(عسکری بزایه و مجیب حق قدم،۱۳۹۰).
۱۸-۲ سرمایه اجتماعی و توانمند سازی جوانان
سرمایه اجتماعی ایده ای در جامعه، شامل حالت های رسمی و غیر رسمی بهره برداری از جوامع، شبکه های تعامل شهروندان، ارزش ها، هنجارهای اجتماعی و دیگر ساختارهای اجتماعی که همه دارای اثر حیاتی در توسعه اقتصاد و تشدید تحقق اهداف فردی است(پیکونن، ۲۰۰۶). به باور پوتنام[۲۵](۲۰۰۰) سرمایه ی انسانی به توانایی‌های افراد و سرمایه ی اجتماعی نیز به ارتباطات میان افراد گفته می شود. شبکه های اجتماعی از روابط اجتماعی و پیوند افراد موجود در سازمان و جامعه ایجاد می شود. این افراد با تبادل اطلاعات و همکاری در حل مشکلات از روابط دوجانبه بهره مند می‌شوند[۲۶](رینگ پردو، ۲۰۱۰).
فرم در حال بارگذاری ...
