وبلاگ

ریسک­های موجود در سطوح مختلف شبکه ­های سازمان و محیطی

Peck (2005)

 

عدم تعادل بین عرضه و تقاضا، قطع فعالیت­های معمول

Kleindorfer and Saad (2005)

 

دسته بندی ریسک بر اساس احتمال شکست رویداد و نتایج آن ریسک

Sheffi and Rice (2005), Norrman and Jansson (2004)

 

 

مدیریت ریسک در زنجیره تأمین موضوعی مهم در مدیریت زنجیره تأمین است. مهم بودن این موضوع مربوط به افزایش استراتژی برون سپاری در کارخانه ها ، جهانی سازی بازارها، افزایش اعتماد بر تأمین کننده­ها برای قابلیت ­های مخصوص و نوآوری­ها، تکیه بر شبکه تأمین به منظور مزیت رقابتی و ظهور و بروز تکنولوژی اطلاعات می­گردد که کنترل و گستردن زنجیره تأمین را ممکن می­سازد. (Narasimhan, R., Tallur,S., 2009)

مدیریت ریسک در زنجیره تأمین به عنوان فعالیت استراتژی مدیریتی می ­تواند در نظر گرفته شود که بر عملکرد اجرایی، بازاریابی و مالی کارخانه تأثیرگذار است. (Duncan, 1972)
وظیفه مدیریت ریسک زنجیره تأمین تصمیم ­گیری به منظور همتراز کردن بهینه فرآیندهای سازمانی و بهره ­برداری از موقعیت­هایی است که ریسک در آنها کاهش می­یابد. (Miles, 1978)
همانطور که ونگر و بد (۲۰۰۸) بیان کردند “قرارداد مالی یک تأمین­کنننده و زمین لرزه­ای که ظرفیت تولید را خراب کرده است، موقعیت­های مختلفی هستند و بنابراین تأثیرات مختلفی بر زنجیره تأمین دارد". این مطالعات منجر به نیاز برای داشتن متدولوژی به منظور پیشگویی، شناسایی، دسته بندی و ارزیابی ریسک­ها در زنجیره تأمین می­ شود. (Narasimhan, R., Tallur,S., 2009)
محققین بر این باورند که مدیریت مؤثر زنجیره تأمین یک توانمندساز قوی در عملکرد سازمان است و همچنین راهی ارزشمند برای حفظ مزیت رقابتی محسوب می­گردد. (Childerhouse, P., Hermiz, R., Mason-Jones, R., 2003)
فیزال^[۲۶] و همکارانش و همچنین تانگ^[۲۷](۲۰۰۶) معتقدند که مدیریت ریسک اثرگذار در یک زنجیره تأمین امروزه برای کارخانه­ها نیازی اساسی است. کارخانه هایی مانند اریکسون و نوکیا، مدت زیادی است به این مسأله پی برده­اند.

۲-۴-۱- ریسک­های زنجیره تأمین

انواع مختلفی از ریسک­های زنجیره تأمین وجود دارد. کوپرا و وسودهی (۲۰۰۴) ریسک­های زنجیره تأمین را به ریسک­های اختلال، تأخیر، سیستم، پیش بینی، مشخصه ذهنی و تدارکات، دریافت شدنی­ها، موجودی و ظرفیت تقسیم ­بندی کردند. (Chopra, S.,Sodhi,M.S., 2004)
طبق نظرات هالیکاس^[۲۸](۲۰۰۴) اصلی­ترین عدم قطعیتها ناشی از ۲ منبع نوسان در تقاضای مشتری و تحویل به مشتری حاصل میشوند. بر این اساس ۴ گروه ریسک داریم:

 

 

• تقاضای نا مناسب یا بسیار کم

 

 

 

• مشکلات در تحویل به مشتری

 

 

 

• مدیریت هزینه و قیمت گذاری

 

 

 

• ضعف در منابع، توسعه و انعطاف پذیری

 

 

تانگ (۲۰۰۶) ریسک­های زنجیره تأمین را به دو دسته ریسک­های عملیاتی و ریسک­های اختلال تقسیم ­بندی کرد. ریسک­های عملیاتی مربوط به عدم قطعیت­های ذاتی در زنجیره تأمین می­ شود که شامل تقاضا، تأمین و عدم قطعیتهای هزینه می­گردد، در حالی که ریسک­­های اختلال ریسک­هایی هستند که توسط حوادث طبیعی یا انسانی مانند سیل، زلزله، و بحران­های اقتصادی رخ می­دهد.
در صنعت هوا فضا، سینها^[۲۹] و همکارانش (۲۰۰۴) ریسک را به چهار حیطه استانداردها، تأمین­کنندگان، تکنولوژی و ریسک­های عملیاتی تقسیم ­بندی کرده ­اند. در هر کدام از این حیطه­ها، ریسک­هایی در زنجیره تأمین وجود دارد.
فینچ^[۳۰] (۲۰۰۴) ریسک­ها را به سه دسته وسیع تقسیم کرده است: سطح کاربردی، سطح سازمانی و سطح بین سازمانی. در سطح سازمانی ریسک­هایی همچون تغییرات قوانین و استراتژی­ها می ­تواند رخ دهد، در حالیکه در سطح بین سازمانی، عوامل نامعلوم زیادی از خارج سازمانی منجر به ریسک می­گردد. (Finch, 2004)
نورمن و لیندرا ^[۳۱](۲۰۰۴) ریسک های موجود در زنجیره تأمین را به اتفاقات عملکردی و حوادث عملکردی و استراتژیهای نامعلوم تقسیم ­بندی کردند. اتفاقات عملکردی از منابع یا فرآیندهای عملکردی مرتبط با لجستیک زنجیره تأمین تأثیر می­پذیرند مانند آتش­سوزی، تصادف کامیون­ها، خرابی دستگاه، اعتصاب کارگران و … (Norrman, A., Lindroth, R., 2004)
در جدول ۲-۴ مقالات پیرامون مدیریت ریسک در زنجیره تأمین به تفکیک حیطه تحلیل ارائه می­گردد. (Vanany, I.,Zailani, S.,Pujawan,N., January-March 2009)
جدول ‏۲‑۴- تفکیک حیطه مقالات پیرامون SCRM تا سال ۲۰۰۷

 

حیطه تحلیل

مقالات

تعداد

 

زنجیره تأمین

Ritchie and Brindley (2000), Juttner et al (2003), Papadakis (2003), Zsidisin (2003b), Agrell et al (2004), Allen and Schuster (2004), Atkinson(2004), Barry (2004), Cavinato (2004), Chopra and Sodhi (2004), Christopher and Lee (2004), Christopher and Peck (2004), Finch (2004), Mills and Camek (2004), Norrman and Jansson (2004), Qi et al (2004), Spekman and Davis (2004), Svensson (2004b), Appelqvist and Gubi (2005), Blackhurst et al (2005), Guillen et al (2005), Hendricks and Singhal (2005), Juttner (2005), Peck (2005), Sheffi and Rice (2005), Sodhi (2005), Zsidisin et al (2005b), Atkinson (2006), Beasley (2006), Brun et al (2006), Chen,et al (2006), Chen and Seshadri (2006), Cucchiella and Gastaldi (2006), Faisal et al (2006a), Faisal et al (2006b), Gaudenzi and Borghesi (2006), Papadakis (2006), Peck (2006), Sutton (2006), Tang (2006a), Wagner and Bode (2006), Wilding and Humphries (2006), Choy et al (2007), Faisal et al (2007b), Krishnan and Shulman (2007), Ritchie and Brindley (2007)

۴۶

 

شبکه تأمین