وبلاگ

• ) این مجموعه تحت عنوان لاتین «Corpus juris civils» قرینه و نظیر «مجموعه حقوق کلیسایی» تحت عنوان لاتین «Corpus juris cononici» می‌باشد. ↑

 

• ) ژان فلیپ لوی و آندره کاستادلو، تاریخ حقوق تعهدات، همان، ص ۱۶ و ۱۷٫ ↑

 

• ) Fraud, Dolus ↑

 

• ) Edwin C. Mckeag, Mistake in Contract; A Study in Comparative Jurisprudence, Ams Press, NewYork, 1968, p.15. ↑

 

• ) محمد علی عبده، دور الشکل فی العقود (دراسه مقارنه)، الطبعه الاولی، منشورات زین الحقوقیه، بیروت، ۱۴۲۸ ه. ق، ۲۰۰۷ م، ص ۷ و نیز رک به نظریه الالتزام اثر عبدالرزاق السنهوری. ↑

 

• ) جرج سیوفی، النظریه العامه للموجبات و العقود، الجزء الاول، مصادر الموجبات، الطبعه الثانیه، ۱۹۹۴ م، ص ۲۷؛ منقول عن دور الشکل فی العقود. ↑

 

• ( Ambrois colin et H. Capitant, Cours élémentaire de droit civil Français, t. 2, 7^e édition, Librair dalloz, 1932, p.32. ↑

 

• ( Paul ourliac et J. de molofosse, Histoire du droit privé; Les obligation, 2^e édition, Peresses universitaires de France, Paris, 1969, p.133. ↑

 

• ) Edwin C. Mckeag, op. cit, p. 16. ↑

 

• ) La signification du formalism en droit romain, ce sont les formes, independamment de la volonte reelle des parties, qui realisent le contret; Jacques Ghestin, Formation du contrat, 3^e édition, Delta, 1996. p. 330. ↑

 

• ( Gean Hauser et Daniéle Huet - Weiller, Traité de droit civil, L.G.D.J, 1993, p.32. ↑

 

• ( Paul ourliac et J. de molofosse, Histoire du droit privé; Les obligations, op. cit, p. 133. ↑

 

• ) Edwin C. Mckeag, Mistake in Contract; A Study in Comparative Jurisprudence, op. cit, Pp. 17 & 18. ↑

 

• (Substance ↑

 

• ) سیّد حسین صفایی، اشتباه در خود موضوع معامله در حقوق ایران و فرانسه، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، شماره سوم، ۱۳۴۹، ص ۳۰۵٫ ↑

 

• ) الیاس ناسیف، موسوعه العقود المدنیه و التجاریه، ج۱، الطبعه الثانیه، ۱۹۹۷ م، ص ۱۲۸ و نیز رجوع کنید به

 

Paul ourliac et J. de molofosse, Histoire du droit privé; Les obligations, op. cit, p. 133. ↑

 

• ( Gean Hauser et Daniéle Huet - Weiller, Traité de droit civil, op. cit, p.32. ↑

 

• ) Paul ourliac et J. de molofosse, op. cit, p. 133. ↑

 

• ) علی محیی الدین علی القره داغی، مبداء الرضا فی العقود، دراسه مقارنه فی الفقه الاسلامی و القانون المدنی (الرّومانی و الفرنسی و الانجلیزیّ و المصریّ و العراقی)، الجزء الاول، دارالبشائر الاسلامیه، الطّبعه الثّانیه، بیروت، ۱۴۲۳ه. ق، ۲۰۰۲ م، نظم جایوس، ص. ۲۷٫ ↑

 

• ) علی محیی الدین علی القره داغی، مبداء الرضا فی العقود، المصدر السابق، ص ۲۹ و ما بعدها. ↑

 

• ) المصدر السابق، ص ۳۰٫ ↑

 

• ) المصدر السابق، ص ۳۲٫ ↑

 

• ) المصدر السابق، ص ۳۳٫ ↑

 

• ) Clément d’alexandre ↑

 

• ) Jean Cassier ↑

 

• • ) این مجامع برای یک هدف خاص به­ طور موقت تشکیل می‌گشت. به­ طور هم­زمان پادشاهان روم مسؤول دعوت از این مجامع برای تشکیل بودند. کلیسا این حق را به امپراتور داده بود و در مقابل از او خواسته بود که دستور دهد تصمیمات این مجامع به­ صورت قوانین دولتی انتشار یابد. ↑

 

• ) نمودار تاریخی ایران و جهان، تألیف و تنظیم علی اکبر محمودیان، انتشارات مؤسسه جغرافیایی و کارتوگرافی سحاب. ↑

 

• ) ژان فلیپ لوی و آندره کاستادلو، تاریخ حقوق تعهدات، همان، صص ۱۹ ـ ۲۲٫ ↑

 

• ) با مرگ تئودوسیوس در ۳۹۵ میلادی امپراتوری روم به شرقی و غربی تقسیم می­ شود. امپراتوری روم شرقی نیز با مرگ ژوستینین در ۵۶۵ میلادی به عمر خود خاتمه می‌دهد. امپراتوری روم غربی در سه شاخه مجزا تا چندین قرن بعد به حیات خود ادامه می‌دهد. بنابراین اطلاق پایان دوران حقوق روم به دوره انحلال امپراتوری روم شرقی، خالی از تسامح نیست. ↑

 

• ) علی محیی الدین علی القره داغی، مبداء الرضا فی العقود، المصدر السابق، صص ۴۹ - ۵۰٫ ↑

 

• ) المصدر السابق، ص ۳۹٫ ↑

 

• ( Huguccio ↑

 

• ) Bernard de Pavie ↑

 

• ( Hostinsis ↑

 

• ( Domat ↑

 

• ( Pothier ↑

 

• ) علی محیی الدین علی القره داغی، مبداء الرضا فی العقود، المصدر السابق، ص ۳۹ ـ ۴۳٫ ↑

 

• ( Savigny ↑

 

• ( Windsecheid ↑

 

• ) علی محیی الدین علی القره داغی، المصدر السابق، ص ۵۹ ـ ۶۲٫ ↑

 

• ) Colmar ↑

 

• ) علی محیی الدین علی القره داغی، مبداء الرضا فی العقود، المصدر السابق، ص ۶۵٫ ↑

 

• ) از جمله رجوع کنید به رأی دادگاه سدان (Sedan) در ۱۷ دسامبر ۱۹۰۱ م، رأی دادگاه تجدید نظر پاریس در ۲۸ اکتبر ۱۹۴۱ م، رأی دیوان عالی فرانسه در ۲۰ ژانویه ۱۹۶۲ م و رأی دیوان عالی فرانسه در ۲۲ ژانویه ۱۹۷۴ م. ↑

 

• ) Jostice et Plet ↑

 

• ) Paul ourliac et J. de molofosse, Histoire du droit privé; Les obligations, op. cit, Pp. 133 & 134. ↑