وبلاگ

. البته‌اینان آنان چنین دغدغه­ای ندارند بدین معنا نیست که اصلاً راجع به امکان گذار از «تصادم» میان علم و حکومت دینی، به «تعایش» میان‌این دو نمی­اندیشند. حتی سلفیون و وهابیون نیز بدین مقوله پرداخته­اند؛ اگرچه همواره بسیار‌ایدئولوژیک و نص­گرا و توجیه­مآبانه با موضوع مواجه می­شوند. اما به هر روی،‌این موضوع برای آنان نیز «مسأله» است. برای مثال، ر.ک. به: الحمد النمله، علی بن ابراهیم (۱۴۲۸ق)، الفکر بین العلم و السلطه؛ من التصادم إلی التعایش، الریاض: العبیکان للنشر. ↑

. نصر، سید حسین (۱۳۸۱)، اسلام و تنگناهای انسان متجدد، ترجمه انشاءالله رحمتی، چاپ دوم، تهران: نشر سهروردی، ص ۱۳. ↑
. ملکیان، مصطفی (۱۳۹۱)، سه گفتگو با مصطفی ملکیان: دین، معنویت و روشنفکری دینی، تهران: نشر پایان، ص ۴۹. ↑
. مددپور، محمد (۱۳۷۹)، سیر تفکر معاصر در‌ایران (کتاب دوم، تجدد و دین­زدایی در اندیشه منورالفکری، سکولار و روشنفکری دینی)، تهران، انتشارات مؤسسه فرهنگی منادی تربیت. ↑
. الجابری، محمد عابد (۱۳۹۱)، خوانشی نوین از فلسفه مغرب و اندلس، تهران: نشر ثالث، ص ۶۷. ↑
. موصللی، احمد و لوؤی صافی (۱۳۸۸)، ریشه ­های بحران روشنفکری در جامعه عربی، ترجمه پرویز آزادی، چاپ اول، تهران: انتشارات پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی، ص ۵. ↑
. میرسپاسی، علی (۱۳۸۹)، تأملی در مدرنیته‌ایرانی، ترجمه جلال توکلیان، چاپ سوم، تهران: نشر طرح نو، ص ۴۵. ↑
. Berman, Marshall (1988). All That is Solid Melts into Air: The Experience of Modernity, New York: Penguin, P. 76. ↑
. میرسپاسی، علی (۱۳۸۷)، روشنفکران‌ایران: روایت­های یأس و امید، چاپ چهارم، تهران: نشر توسعه، ص ۲۶۷. ↑
. برای مطالعه در خصوص‌این وضعیت و عوامل متعدد آن، ر.ک. به: جهانبگلو، رامین (۱۳۸۶)، تمدن و تجدد (گفتگوی جمشید بهنام و رامین جهانبگلو)، چاپ سوم، تهران: نشر مرکز. ↑
. میرسپاسی، علی (۱۳۸۹)، تأملی در مدرنیته‌ایرانی، ترجمه جلال توکلیان، چاپ سوم، تهران: نشر طرح نو، ص ۳۲۱. ↑
. برای مطالعه تفصیلی در‌این خصوص، ر.ک. به: خرمشاد، محمدباقر و سید ابراهیم سرپرست سادات (۱۳۸۹)، روشنفکران‌ایرانی و مسئله هویت در‌آیینه بحران، مطالعات تحقیقات فرهنگی، دوره سوم، شماره ۲. ↑
. نقوی، علی­محمد (۱۳۶۱)، جامعه ­شناسی غرب­گرایی (تاریخ و عوامل غرب­گرایی در کشورهای اسلامی)، تهران: انتشارات امیرکبیر، ص ۱۰۳ ↑
. مجتهد شبستری، محمد (۱۳۸۱)، هرمنوتیک، کتاب و سنت، تهران: طرح نو، چاپ پنجم، ص ۵۱. ↑
. به نقل از: نبوی، عبدالامیر (۱۳۸۸)، تحول در سیاست خارجی یک «دولت اسلامگرا»، مطالعات بین ­المللی، شماره ۲۰، ص ۹۲. ↑
. مجتهد شبستری، محمد (۱۳۸۱)، هرمنوتیک، کتاب و سنت، چاپ پنجم، تهران: طرح نو، ص ۹. ↑
. مجتهد شبستری، پیشین، ص ۱۴. ↑
. الدمدو، کنت (۱۳۸۹) سنت­گرایی: دین در پرتو فلسفه جاویدان، ترجمه رضا کورنگ بهشتی، چاپ دوم، تهران: انتشارات حکمت، ص ۱۵۰. ↑
. امامی­جمعه، سید مهدی و زهرا طالبی (۱۳۹۱)، سنت و سنت­گرایی از دیدگاه فریتیوف شوان و دکتر سید حسین نصر، الهیات تطبیقی، سال سوم، شماره ۷، ص ۴۴. ↑
. Philosophia Perennis ↑
. الدمدو، کنت (۱۳۸۹) سنت­گرایی: دین در پرتو فلسفه جاویدان، ترجمه رضا کورنگ بهشتی، چاپ دوم، تهران: انتشارات حکمت، ص ۲۰. ↑
. الدمدو، پیشین، ص ۳۱۳ ↑
. ر.ک. به: توفیق، ابراهیم (۱۳۸۵)، مدرنیسم و شبه­ پاتریمونیالیسم: تحلیلی از دولت در عصر پهلوی، جامعه‌شناسی‌ایران، دوره ۷، شماره ۱. ↑
. ادیب­زاده، مجید (۱۳۹۱)، مدرنیته زایا و تفکر عقیم، تهران: نشر ققنوس، ص ۱۶۶. ↑
. قاسم­پور دهاقانی، علی و محمدجواد لیاقت­دار و سید ابراهیم جعفری (۱۳۹۰)، تحلیلی بر بومی­سازی و بین ­المللی­شدن برنامه درسی دانشگاه­ها در عصر جهانی­شدن، مطالعات بین ­المللی، سال هفتم، شماره ۴، ص ۱۲. ↑
. قاسم­پور دهاقانی و همکاران، پیشین، ص ۱. ↑
. See: Delanty, G. (2002), The Governance of Universities: What is the Role of the University in the Knowledge Society? Canadian Journal of Sociology, Vol. 27, No. 2. ↑
. Herzele, A. V. and Woerkum, C M. (2008), “Local Knowledge in Visually Mediated Practice”, Journal of Planning Education and Research, No. 27, P. 453. ↑
. خرمشاد، محمدباقر و علی آدمی (۱۳۸۸)، انقلاب اسلامی، انقلاب تمدن­ساز؛ دانشگاه‌ایرانی، دانشگاه تمدن­ساز، تحقیقات فرهنگی، شماره ۶، ص ۱۷۱. ↑
. دلانتی، جرارد (۱۳۸۹)، دانش در چالش؛ دانشگاه در جامعه دانایی، ترجمه علی بختیاری­زاده، تهران: پژوهشگاه مطالعات فرهنگی و اجتماعی، چاپ دوم، ص ۱۵. ↑
. پارسونز، واین (۱۳۹۲)، مبانی سیاتگذاری عمومی و تحلیل سیاست­ها، ترجمه حمیدرضا ملک­محمدی، چاپ دوم، تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی، ص ۱۰. ↑
. مؤمنی، هوشنگ (۱۳۸۴)، چهار اندیشمند برتر مدیریت، تهران: انتشارات ستاره سپهر، ص ۱۰۶. ↑
. آریایی، مسعود (۱۳۸۵)، نبود مدیریت استرتژیک و ناکارآمدی دولت، مطالعات بین ­المللی، شماره ۸، ص ۱۸۹. ↑
. برای مطالعه تفصیلی موانع نظریه­پردازی در نهادهای علمی کشور، ر.ک. به: فضل اللهی، سیف الله و منصوره ملکی توانا (۱۳۹۱)، راهکارهای برون­رفت از موانع تولید علم در دانشگاه­ها، معرفت، سال بیستم، شماره ۱۷۱. ↑
. آریایی، مسعود (۱۳۸۵)، نبود مدیریت استرتژیک و ناکارآمدی دولت، مطالعات بین ­المللی، شماره ۸، ص ۲۰۰. ↑
. Good Governance ↑
. نقیبی مفرد، حسام (۱۳۸۹)، حکمرانی مطلوب در پرتو جهانی شدن حقوق بشر، تهران: انتشارات موسسه حقوقی شهر دانش، ص ۱۰۰. ↑
. اسماعیل­زاده، حسن (۱۳۹۱)، حکمروایی خوب: راه­چاره تحقق شهر خوب، اطلاعات سیاسی و اقتصادی، شماره ۲۸۸، ص ۱۱۰. ↑
. جاسبی، جوادوندا نفری(۱۳۸۸)، طراحی الگوی حکمرانی‌خوب برپایه نظریه سیستم­های باز، علوم مدیریت‌ایران، سال دوم، سال چهارم، شماره ۱۶، ص ۸۶. ↑
. See: United Nations Development Program UNDP(2002),Human Development Report,NewYork: Oxford University Press. ↑
. جاسبی و نفری، پیشین، ص ۹۵. ↑
. عابد الجابری، محمد (۱۳۸۴)، عقل سیاسی در اسلام، ترجمه عبدالرضا سواری، تهران: انتشارات گام نو، ص ۲۷. ↑
. ر.ک. به: کوهن، توماس (۱۳۸۸)، ساختار انقلاب­های علمی، ترجمه عباس طاهری، تهران: قصه. ↑
. افتخاری، اصغر (۱۳۸۴)، قاعده اصلاح؛ بازخوانی ظرفیت راهبردی فقه سیاسی شیعه، مطالعات راهبردی، سال هشتم، شماره ۴، ص ۶۹۳. ↑
. ر.ک. به: عبدالرزاق، علی (۱۳۸۲)، اسلام و مبانی حکومت، ترجمه محترم رحمانی و محمدتقی محمدی، تهران: انتشارات سرایی. ↑
. خانیکی،‌‌هادی (۱۳۸۷)، در جهان گفت­و­گو: بررسی تحولات گفتمانی در پایان قرن بیستم، تهران: نشر هرمس. ↑
. حسینی زاده، سید محمدعلی (۱۳۸۵)، اسلام سیاسی در‌ایران، رساله دکتری دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، ص ۲۵۲. ↑
. مصباح یزدی، محمدتقی (۱۳۸۹)، نگاهی گذرا به نظریه ولایت فقیه، قم: مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره)، ص ۷۳. ↑
. مصباح یزدی، پیشین، ص ۷۶ ↑
. (روزنامه پرتو، ۷/۱۰/۱۳۸۴). ↑
. پالیزبان، محسن (۱۳۸۷)، رویکردهای متفاوت نسبت به جمهوریت و اسلامیت در جمهوری اسلامی‌ایران، فصلنامه سیاست (مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، دوره ۳۹، شماره ۳، ص ۱۲۰. ↑
. حسینی زاده، سید محمدعلی (۱۳۸۵)، اسلام سیاسی در‌ایران، رساله دکتری علوم سیاسی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، ص ۳۱۶. ↑
. خمینی،‌ایت الله روح الله (۱۳۶۹)، صحیفه نور، تهران: مرکز مدارک انقلاب اسلامی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ج ۱۰، ص ۱۸۱. ↑
. مطهری، مرتضی (۱۳۷۷)، مجموعه آثار، ج ۱، تهران: صدرا، چاپ هفتم. ↑
. خمینی، روح الله (۱۳۷۳)، ولایت فقیه، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره)، ص ۹۹. ↑
. ساندل، مایکل (۱۳۷۷)، لیبرالیسم و منتقدان آن، ترجمه احمد تدین، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی، ص ۲۵. ↑
. See: Sandel, Michael J. (1998). Liberalism and the Limits of Justice. Cambridge University Press, Chap. 2. ↑
. افروغ، عماد (۱۳۹۱)، مفهوم آزادی و مناقشات آن، در: مجموعه مقالات چهارمین نشست اندیشه­ های راهبردی جمهوری اسلامی‌ایران با موضوع آزادی، تهران: انتشارات بنیاد الگوی اسلامی‌ایرانی پیشرفت، ص ۳۱۱. ↑