وبلاگ

اما word-shift coding با دو روش قابل دیدن و شناسایی است.اگر شخصی از الگوریتم فاصله ها اطلاع داشته باشد می تواند متن فعلی را با الگوریتم مقایسه کند و با بهره گرفتن از اختلاف ها اطلاعات مخفی شده را پیدا کند. روش دوم بررسی نقطه به نقطه عکس متن است تا فاصله های تغییر یافته مشخص شود. این روش بسیار وقت گیر است و امکان پیدا شدن اطلاع مخفی شده در آن بسیار زیاد است.
۳- Feature Coding:
 روش سومی که برای این کار پیشنهاد شده است Feature Coding است که در عکس متن یا فایل فرمت دار آن اعمال می شود. در این روش بعضی از خواص متن با توجه به کلمه کد تغییر می کند. برای مثال ممکن است با توجه به کلمه کد و بیت هایی که می خواهند در متن جاسازی شوند حروف آخر بعضی از خط ها که b , h یا … هستند کمی بالا یا پایین می رود یا طول آن را زیاد یا کم می کنند. با این روش متن اصلی را می توان با بهره گرفتن از عکس متن پوشاننده بدون متن جاسازی شده یا با دانستن الگوریتم جاسازی پیدا کرد.

در این روش به خاطر وجود مکان های زیاد در متن برای تغییر یافتن می توان اطلاعات زیادی را جاسازی کرد در حالی که اصلا از نظر خواننده به آنها توجه نمی شود. برای خنثی کردن این روش به راحتی می توان تمامی حروف را در یک فاصله ثابت با بقیه قرار داد. گاهی اوقات این روش با
Word-Shifting ترکیب می شود تا الگوریتم های پیچیده تری را بسازد.
روش های دیگر:
  چند راه جذاب دیگر برای کد کردن متن ها وجود دارد:
روش Open Space، مانند روش های بالا عمل می کند.
روش Syntactic که با نقطه و دیگر علائم اعمال می شود.
روش Semantic که کلمه ها را تغییر می دهد.
در روش syntactic که روش بسیار جذابی است از قرار دادن تعدادی نقطه یا علائم متنی اضافه استفاده
می شود. برای مثال هر دو متن زیر از نظر معنی درست هستند اما اولی یک کاما اضافه دارد.
bread, butter, and milk و bread, butter and milk. با بهره گرفتن از این تغییر ساده می توان بیت هایی را در متن ذخیره کرد. همچنین روش دیگر استفاده از مخفف هاست. روش Syntactic تقریبا ً در زبان انگلیسی انجام پذیر است، این روش بازدهی کمی دارد به این معنی که برای مخفی کردن تنها چند بیت احتیاج به متن اصلی معادل چندین کیلوبایت است.
روش دیگر، Semantic است. با بهره گرفتن از کلمه های هم معنی می توان متنی را در متن دیگر جای داد، برای مثال کلمه big می تواند دارای مقدار ۱ و کلمه large معادل ۰ باشد. این روش گاهی اوقات متن را بی معنی می کند.
۲-۱۲-۲- استگانوگرافی در عکس
در این بخش درباره استگانوگرافی در عکس های دیجیتالی بحث می کنیم. در حقیقت استگانوگرافی در عکس درباره استفاده از محدودیت بینایی چشم است. به همین دلیل متن، متن کد شده یک عکس و کلا ً هر چیزی که بتوان آن را به بیت تقسیم بندی کرد را می توان در یک عکس جاسازی کرد. استگانوگرافی در عکس در سال های اخیر به دلیل بوجود آمدن کامپیوتر های قدرتمند که عکس ها را با سرعت زیاد بررسی می کنند پیشرفت زیادی کرد، همچنین نرم افزارهایی که این کار را انجام
می دهند نیز از اینترنت قابل دریافت هستند.
عکس چیزی جز آرایه ای از تصاویر که حاوی اطلاعات رنگی هر نقطه یا پیکسل^[۶۷] می باشد نیست. پیکسل ها اطلاعات تصویری عکس را می سازند. عکس هایی با اندازه ۶۴۰ در ۴۸۰ پیکسل با تعداد رنگ ۲۵۶ (۸ بیت در هر پیکسل) بسیار معمول هستند، این چنین عکسی حدود ۳۰۰ کیلوبایت اطلاعات دارد.
عکس های دیجیتالی در مد های ۲۴ بیت در پیکسل یا ۸ بیت در هر پیکسل ذخیره می شوند. به
عکس هایی که از ۲۴ بیت استفاده می کنند رنگ واقعی^[۶۸] نیز گفته می شود. عکسی که از ۲۴ بیت استفاده می کند فضای بیشتری برای جاسازی اطلاعات در اختیار می گذارد. البته این عکس ها حجم بیشتری دارند، برای مثال، یک عکس ۲۴ بیتی با اندازه ۱۰۲۴ در ۷۶۸ پیکسل حجمی حدود ۲ مگابایت خواهد داشت. انتقال یک عکس با چنین حجمی بر روی شبکه هایی با سرعت پایین بسیار وقت گیر خواهد بود، در اینجا فشرده سازی مطرح می شود.
از عکس های ۸ بیتی نیز می توان برای مخفی کردن اطلاعات استفاده کرد. در عکس هایی که از ۸ بیت برای رنگ استفاده می کنند، مانند GIF، هر پیکسل معرفی کننده یک بایت است. هر پیکسل به ایندکس جدولی به نام پالت^[۶۹] که می تواند ۲۵۶ را مشخص کند اشاره می کند. مقادیر پیکسل ها نیز بین ۰ تا ۲۵۵ است. نرم افزاری که عکس را می خواهد نمایش دهد باید با توجه به جدول رنگ ها و عددی که در هر پیکسل مشخص شده است تصویر را نمایش دهد.
اگر از عکس های ۸ بیتی به عنوان پوشاننده استفاده می کنید، خیلی از متخصصین استگانوگرافی توصیه کرده اند که از رنگ خاکستری و مشتقاتش در پالت استفاده کنید، به خاطر اینکه تغییر رنگ در مشتقات خاکستری آنچنان محسوس نیست بنابراین می توان اطلاعات را درونش مخفی کرد بدون اینکه مشخص شود.
وقتی به عکس های ۸ بیتی کار می کنید باید به غیر از پالت به خود عکس نیز توجه کنید. به طور مشهود، اگر عکس انتخابی دارای فضاهای زیادی باشد که رنگ آن ثابت است آن عکس برای استگانوگرافی مناسب نیست زیرا تغییراتی که به خاطر مخفی کردن اطلاعات در آن اعمال می شود در مکان هایی که رنگش ثابت است دیده خواهد شد. بعد از اینکه عکس مناسب انتخاب شد، نکته بعدی انتخاب تکنیکی است که برای مخفی کردن به کار می برید.
۲-۱۲-۲-۱- فشرده سازی عکس
  فشرده سازی عکس ها یک راه برای مشکل فایل های حجیم است. دو روش فشرده سازی
عکس ها عبارتند از بدون اتلاف^[۷۰] و با اتلاف^[۷۱]. هر دوی این روش ها عکس را از نظر حجم فشرده تر
می کنند ولی آثار متفاوتی بر روی اطلاعات مخفی شده در عکس دارند.
فشرده سازی با اتلاف، که بوسیله فایلهای JPEG یا Joint Photographic Experts Group مورد استفاده قرار می گیرد، فشرده سازی بسیار بالایی دارد، اما تمامیت و خواص عکس اصلی را کاملا ً حفظ نمی کند و این می تواند اثر منفی بر روی اطلاعات جاسازی شده در عکس داشته باشد. این به خاطر الگوریتم با اتلاف است، که می تواند اطلاعاتی که در عکس مفید نیست را حذف کند به شرطی که حداکثر کیفیت و تشابه را به عکس اصلی حفظ کند، از این رو به آن روش با اتلاف می گویند. از با اتلاف در عکس های رنگ واقعی معمولاً استفاده می شود و کیفیت و قدرت فشرده سازی بالایی دارد.
روش فشرده سازی بدون اتلاف تمامی اطلاعات عکس اصلی را نگهداری می کند. وقتی از این روش استفاده می شود که اطلاعات اصلی باید دست نخورده باقی بماند، و این دلیل آن است که در استگانوگرافی بیشتر مورد توجه قرار می گیرد. متاسفانه روش فشرده سازی بدون اتلاف نمی تواند به اندازه روش با اتلاف اطلاعات را فشرده کند. مهمترین مثال های این گروه فرمت های Compuserve’s GIF یا Graphics Interchange Format و Microsoft’s BMP یا Bitmap است.
۲-۱۲-۲-۲- روش های رمز کردن عکس
  اطلاعات به روش های خیلی متفاوتی می توانند در عکس مخفی شوند. بوسیله رمز کردن هر بیت از اطلاعات می توان آن را مستقیماً در عکس قرار داد. در روش های پیچیده تر می توان اطلاعات را فقط در قسمت هایی از عکس که پیچیدگی بیشتری دارد قرار داد تا توجه کمتری جلب کند. همچنین پیغام می تواند به شکل تصادفی در عکس پوشاننده پراکنده شود.
معمول ترین روش های مخفی کردن اطلاعات در عکس عبارتند از:
Least Significant Bit insertion یا LSB
Masking and Filtering
الگوریتم ها و transformation ها
هر یک از اینها می تواند بر خیلی از عکس ها به صورت موفقیت آمیزی اعمال شود. هر یک از آنها از نظر اهمیت دارای رتبه بندی متفاوتی در زمانی است که روی عکس تغییراتی مانند برش، اندازه و رنگ داده شود.
۲-۱۲-۲-۳- درج بیت کمترین ارزش
روش LSB یکی از مهمترین و متداول ترین روش ها در استگانوگرافی در عکس ها می باشد. ولی بسیار آسیب پذیر در برابر حملاتی مانند دستکاری در عکس است. یک تغییر فرمت از GIF یا BMP به یک روش فشرده سازی دیگر مانند با اتلاف که در JPEG فایلها استفاده می شود می تواند باعث از دست رفتن اطلاعات مخفی شده بشود.
وقتی از LSB در عکس های ۲۴ بیتی استفاده می شود می توان از ۳ بایت که هر پیکسل را تشکیل
می دهد استفاده کرد. هر تغییری در این بایت ها هیچ گونه نشانه ای برای چشمان انسان ایجاد نمی کند. برای مثال حرف A می تواند در ۳ پیکسل ذخیره شود. فرض کنید سه پیکسل در عکس ۲۴ بیتی مشخصاتی مانند زیر داشته باشند .
(۰۰۱۰۰۱۱۱ ۱۱۱۰۱۰۰۱ ۱۱۰۰۱۰۰۰) (۰۰۱۰۰۱۱۱ ۱۱۰۰۱۰۰۰ ۱۱۱۰۱۰۰۱) (۱۱۰۰۱۰۰۰ ۰۰۱۰۰۱۱۱ ۱۱۱۰۱۰۰۱)
عدد دو دویی برای حرف A معادل ۱۰۰۰۰۰۱۱ است. عدد دودویی A را در پیکسل ها از بالا سمت چپ اضافه می کنیم.
(۰۰۱۰۰۱۱۱ ۱۱۱۰۱۰۰۰ ۱۱۰۰۱۰۰۰) (۰۰۱۰۰۱۱۰ ۱۱۰۰۱۰۰۰ ۱۱۱۰۱۰۰۰)(۱۱۰۰۱۰۰۰ ۰۰۱۰۰۱۱۱ ۱۱۱۰۱۰۰۱)
بیت های با اهمیت تنها آنهایی هستند که تغییر کرده اند. مهمترین برتری LSB این است که با تغییر در
بیت ها چشم انسان نمی تواند آن تغییر را مشاهده کند.