وبلاگ

روش استدلال مبتنی بر شرط

در این روش سیستم پیشنهادها را بر مبنای مجموعه ­ای از شروط که از کاربر جمع­آوری شده ارائه می­دهد. برخلاف استدلال مبتنی بر مورد که پیشنهادها بر پایه­ معیار شباهت ایجاد می­ شود، استدلال مبتنی بر شرط عمدتا از پایگاه دانش پیشنهاد که شامل قوانین صریحی درباره نحوه­ ارتباط نیازهای کاربر با مشخصه­های محصول است، استفاده می­نماید [۳۱].
از نقاط قوت روش­های مبتنی بر دانش می­توان مواردی را برشمرد از جمله این روش به دلیل اینکه مستقل از امتیازهای کاربر است، با مسئله­ پراکندگی مواجه نیست. نیازمند جمع­آوری اطلاعات درباره یک کاربر خاص نیست زیرا قضاوت­های آن مستقل از علایق فرد است. این روش مناسب برای اکتشافات اتفاقی است به خصوص مواقعی که اطلاعات کاربر وجود ندارد یا اندک است. به دلیل اینکه دانش مورد استفاده در این روش فارغ از هرگونه نویز و اختلال است، قابلیت اطمینان این روش بالا است. هنگام تغییر ارجحیت­های کاربران بدون نیاز به آموزش مجدد، به نیازهای فوری کاربر پاسخ می­دهد. مسئله­ کاربر غیر عادی در این سیستم­ها ظاهر نمی­ شود.

سایر روش­های پیشنهاد دارای یک دوره­ راه ­اندازی هستند تا زمانی که سیستم سوابق اطلاعات مورد نیاز درباره کاربر را جمع­آوری نماید. کیفیت پیشنهادها در طول این دوره پایین است. در حالی که سیستم­های مبتنی بر دانش به دلیل این که نیازی به این نوع سوابق اطلاعات ندارند، عاری از این عیب هستند و قادرند تنها با دانش کمی درباره کاربر به خوبی عمل نمایند.

ترکیبی

در این روش تکنیک پالایش مشارکتی را با دیگر تکنیک­های توصیه اغلب با سیستم­های مبتنی بر محتوا به منظور ساخت پیشنهادات و پیش بینی­ها ترکیب می کنند.
مقایسه بین رویکردهای مختلف سیستم توصیه­گر در جدول ۲-۱ نشان داده شده است.
جدول۲‑۱ مقایسه روش­های موجود در سیستم­های توصیه­گر [۳۲].