وبلاگ

 

 

یافته های به دست آمده در جدول ۴-۵ نشان می دهد که Z مشاهده شده ناشی از مقایسه دو گروه برمبنای آزمون یومن ویتنی در متغیر نگرانی بیمارگونه، برابر با ۴۳/۲- می باشد که با توجه به مقادیر بحرانی در سطح آلفای ۰۱۵/۰ معنادار است. براین اساس، نتایج دو گروه با یکدیگر متفاوت است. تفاوت نشان داده شده حاکی از آن است که برنامه ی درمانی الگوی کاهش استرس براساس ذهن آگاهی (MBSR)، توانسته است نمرات نگرانی بیمارگونه آزمودنی های گروه آزمایش را نسبت به گروه کنترل کاهش دهد.

بنابراین، فرضیه ی نخست پژوهش مبنی بر این که به کارگیری درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی (MBSR) می تواند میزان نگرانی بیمارگونه افراد مبتلا را کاهش دهد، تایید می گردد.
۴-۴-۲- بررسی فرضیه ی دوم پژوهش
همانگونه که در فصل نخست اشاره شد، دومین فرضیه ی پژوهش، به شرح زیر بود
به کارگیری درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی (MBSR)، میزان فرانگرانی افراد مبتلا را کاهش می دهد.
نتایج مربوط به فرضیه ی دوم، براساس آزمون غیرپارامتریک یومن ویتنی، برای مقایسه گروه آزمایش و گروه کنترل در جدول ۴-۶ ارائه شده است.
جدول ۴-۶ : نتایج مربوط به مقایسه فرانگرانی در گروه های آزمایش و کنترل
براساس آزمون یومن ویتنی

 

شاخص

تفاضل نمرات پیش آزمون – پس آزمون
میانگین (انحراف معیار)

Z مشاهده شده

سطح معناداری

 

متغیر

گروه

 

فرانگرانی

آزمایش

(۴۳/۳) ۵۵/۴

۲۱/۲-

۰۲۷/۰

 

کنترل

(۸۹/۳) ۷۷/۰

 

 

یافته های به دست آمده در جدول ۴-۶ نشان می دهد که Z مشاهده شده ناشی از مقایسه دو گروه برمبنای آزمون یومن ویتنی در متغیر نگرانی بیمارگونه، برابر با ۲۱/۲- می باشد که با توجه به مقادیر بحرانی در سطح آلفای ۰۲۷/۰ معنادار است. براین اساس، نتایج دو گروه با یکدیگر متفاوت است. تفاوت نشان داده شده حاکی از آن است که برنامه ی درمانی الگوی کاهش استرس براساس ذهن آگاهی (MBSR)، توانسته است نمرات فرانگرانی آزمودنی های گروه آزمایش را نسبت به گروه کنترل کاهش دهد.
بنابراین، فرضیه ی دوم پژوهش مبنی بر این که به کارگیری درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی (MBSR) می تواند میزان فرانگرانی افراد مبتلا را کاهش دهد، تایید می گردد.
۴-۵- نتایج تکمیلی
علاوه بر نتایج بررسی شده در قسمت اول فصل حاضر، که در خصوص فرضیه های پژوهشی ارائه شد، در بخش نتایج تکمیلی به بررسی نتایج پژوهش، از منظری دیگر خواهیم پرداخت. یافته های این قسمت به ترتیب زیر، بیان می شوند:
در ابتدا به بررسی انتظار از درمان در مرحله ی پیش آزمون و رضایت از درمان در مرحله ی پس آزمون، در میان افراد گروه آزمایش می پردازیم.
در قسمت دوم، به مقایسه نمرات هر دو گروه با یکدیگر، در مرحله ی پیش آزمون پرداخته می شود و سپس با بهره گرفتن از آزمون ویلکاکسون، به مقایسه ی میانگین نمرات پیش آزمون با پس آزمون هر یک از گروه های آزمایش و کنترل، در متغیرهای پژوهش می پردازیم.
۴-۵-۱- نتایج مربوط به انتظار از درمان در مرحله ی پیش آزمون، در گروه آزمایش
جدول ۴-۷: شاخص های توصیفی مربوط به انتظار از درمان، در گروه آزمایش